Γεωργιάδης για Κουφοντίνα: Η δημοκρατία δεν εκδικείται, αλλά έχει κανόνες για όλους

"H δημοκρατία δεν εκδικείται, έχει κανόνες και διαδικασίες που ισχύουν για όλους" σχολιάζει μεταξύ άλλων σε ανάρτησή του στο Facebook ο Άδωνις Γεωργιάδης σχετικά με την απεργία πείνας και την κατάσταση της υγείας του Δημήτρη Κουφοντίνα.

«Ο Κουφοντίνας είναι ένας δολοφόνος που καταδικάστηκε για 11 δολοφονίες. Εκτίει ποινή πολλαπλής ισόβιας καθείρξεως. Επι Κυβερνήσεως Αλέξη Τσίπρα νομοθετήθηκαν μία σειρά διατάξεις που οδήγησαν σε μια εξαιρετικά ηπιότερη και ευκολότερη για τον Κουφοντίνα εκτέλεση της ποινής του. Μεταφορά σε Αγροτικές Φυλακές, αλλαγή του τρόπου χορηγήσεως αδειών σε τρομοκράτες κλπ», επισημαίνει ο κ. Γεωργιάδης.

Ολόκληρη η ανάρτησή του:

Περί Κουφοντίνα και απεργίας πείνας κ.λπ. Τις τελευταίες μέρες έχει φουντώσει στον Δημόσιο Διάλογο η συζήτηση για την πορεία της υγείας του Κουφοντίνα (αρνούμαι να γράψω κύριο Κουφοντίνα). Για να καταλάβουμε όμως ψύχραιμα το τι συμβαίνει, ας δούμε τα γεγονότα. Ο Κουφοντίνας είναι ένας δολοφόνος που καταδικάστηκε για 11 δολοφονίες. Εκτίει ποινή πολλαπλής ισόβιας καθείρξεως. Επι Κυβερνήσεως Αλέξη Τσίπρα νομοθετήθηκαν μία σειρά διατάξεις που οδήγησαν σε μία εξαιρετικά ηπιότερη και ευκολότερη για τον Κουφοντίνα εκτέλεση της ποινής του. 

Μεταφορά σε Αγροτικές Φυλακές, αλλαγή του τρόπου χορηγήσεως αδειών σε τρομοκράτες κ.λπ. Η συμπεριφορά αυτή της τότε Κυβερνήσεως αποτέλεσε συχνό αντικείμενο πολιτικής διαμάχης και στο προεκλογικό πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας υπήρξε και αυτό το θέμα προς κρίση του λαού.  Ο λαός με μεγάλη πλειοψηφία εξέλεξε τον Κυριάκο Μητσοτάκη και αυτός, υλοποιώντας τις προεκλογικές του δεσμεύσεις, άλλαξε την Σωφρονιστική πολιτική επί το αυστηρότερο.  Αυτό δεν άρεσε στον Κουφοντίνα και άρχισε απεργία πείνας, στην ουσία ζητώντας να συνεχίσει να έχει ηπιότερη μετακίνηση και έτσι ζήτησε την μεταγωγή του στις Φυλακές Κορυδαλλού. Το αίτημα του απερρίφθη και αυτός θεωρεί ότι υφίσταται διακριτική μεταχείριση. 

Τι λένε οι υποστηρικτές του;, Από τον Τσίπρα, έως τον Μαλέλη κ.λπ. «δεν δικαιολογούμε τις πράξεις του, αλλά, όπως θα λέγαμε για κάθε κρατούμενο, αφού το αίτημα του είναι δίκαιο και το προβλέπει ο νόμος, τότε η στέρηση του είναι άδικη και αν πεθάνει κ.λπ.».  Πάμε λοιπόν να τα δούμε με την σειρά: Ένας Χ κρατούμενος έχει ένα αίτημα που το θεωρεί δίκαιο και ότι το προβλέπει ο νόμος. Ποιος οφείλει να το κρίνει; Εγώ; Εσείς; Ο ίδιος; Ο Τσίπρας; Ο Μαλέλης; Όχι. Η Δικαιοσύνη. 

Κάνει ένα αίτημα, επικαλείται τους νόμους που πιστεύει ότι στηρίζουν το αίτημα του και αν γίνει δεκτό έχει καλώς. Αν όχι, τότε δεν το δικαιούται και πάμε παρακάτω. Για να δώσουμε ένα παράδειγμα, αν αύριο ο Κασιδιάρης πει ότι θέλει να πάει σε άλλη φυλακή, διότι αυτό πιστεύει ότι δικαιούται, αλλά δεν προσφύγει για το αίτημα του στην Δικαιοσύνη και αρχίσει απεργία πείνας, θα αρχίσουν όλοι αυτοί να υποστηρίζουν το αίτημα του για να μην πεθάνει, διότι η Δημοκρατία δεν εκδικείται κ.λπ.;  Προφανώς και όχι. 

Φαντάζεστε στα αλήθεια αύριο ο Ρουπακιάς να έχει ένα αίτημα μεταγωγής σε άλλη φυλακή και αντί να προσφύγει στην Δικαιοσύνη και να δεχθεί την όποια απόφαση της, να αρχίσει απεργία πείνας και να βλέπετε τον Τσίπρα, τους Αναρχικούς, τον Μαλέλη κ.λπ. να ζητούν από την Κυβέρνηση να παρέμβει, ώστε να γίνει δεκτό το αίτημα του ώστε να μην πεθάνει; Άρα η Δημοκρατία ούτε εκδικείται, ούτε τίποτε. Απλώς έχει κανόνες και διαδικασίες, που ισχύουν και πρέπει να ισχύουν για όλους. 

Αν ο Κουφοντίνας έχει μία άποψη για ένα δικαίωμα του, υπάρχει νόμιμος τρόπος να το διεκδικήσει. Αν ο ίδιος επιλέγει τώρα να εκβιάσει το Κράτος, υπολογίζοντας α) στο συναίσθημα των ανθρώπων που θα βλέπουν έναν συνάνθρωπο τους να υποφέρει, ή β) στον πολιτικό εκβιασμό που θα υποστεί η Κυβέρνηση υπό τον φόβο επεισοδίων (ήδη γίνονται) ή νέων τρομοκρατικών κτυπημάτων από ομοϊδεάτες του, γιατί αυτό πρέπει να γίνει δεκτό από την Κυβέρνηση;  Δηλαδή το Κράτος θα υποχωρήσει από Φόβο; ή

Η Κυβέρνηση για το πολιτικό κόστος;  Αυτά δεν είναι δυνατόν να γίνουν δεκτά. Κανένας μας δεν θέλει να πεθάνει ο Κουφοντίνας, ούτε και κανένας άλλος κρατούμενος.  Για την ακρίβεια, οι γιατροί στο Νοσοκομείο έχουν την ευθύνη να επέμβουν και να του σώσουν την ζωή. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έχει αποφανθεί ότι η αναγκαστική σίτιση είναι βασανιστήριο μόνον όταν δεν κινδυνεύει η ζωή του ατόμου. Αντιθέτως, όταν υφίσταται κίνδυνος για την ζωή του, τότε είναι επιβεβλημένη ιατρική πράξη. 

Εχει εκδοθεί εισαγγελική παραγγελία, γι’ αυτό και οι γιατροί που τον παρακολουθούν είναι υπεύθυνοι για τη ζωή του, όχι η Κυβέρνηση. Η Κυβέρνηση σωστά δεν ξεχωρίζει κρατούμενους. Για όλους ισχύουν τα ίδια δικαιώματα ως οι νόμοι ορίζουν και δεν υπάρχει καμία διάθεση εκδίκησης του Κουφοντίνα, αλλά και κανένας φόβος σε όσους απειλούν την Δημοκρατία εξ’ ονόματος του. 

ΥΓ:  Η Αξιωματική Αντιπολίτευση δεν μπορεί να κρύψει τις ιδεολογικές τις προτιμήσεις της. Κάθε μέρα κρατούμενοι μπορεί να θεωρούν ότι αδικούνται. Μόνον για όσους ανήκουν στην Άκρα Αριστερά κάνουν πάντα τόση φασαρία και δεν αντιλαμβάνονται ότι έτσι απλώς κάνουν τον λαό μας να καταλάβει ευκολότερα γιατί δεν πρέπει ποτέ να ξανακυβερνήσουν!