Ευθύνες στις κοινωνικές υπηρεσίες για την τύχη του 7χρονου Ανδρέα επιρρίπτει ο Κ. Γιαννόπουλος

Ο Πρόεδρος του “Χαμόγελου του Παιδιού”, Κώστας Γιαννόπουλος κατήγγειλε στην ΕΡΤ το πρωτοφανές κενό του συστήματος των κοινωνικών υπηρεσιών στη χώρα που είχε ως αποτέλεσμα ο 7χρονος Ανδρέας να μένει σε ένα κακοποιητικό περιβάλλον και να χάσει, με τραγικό τρόπο, τη ζωή του από τη νεαρή μητέρα και τον σύντροφό της.

“Στον αριθμό 1056 πριν από χρόνια μάθαμε για την ύπαρξη της μητέρας του παιδιού. Μερικά χρόνια αργότερα ενημερώσαμε για το κακοποιημένο κορίτσι της και το παιδί πήγε σε μία αναδοχή”, δήλωσε ο κ. Γιαννόπουλος καταγγέλλοντας ότι δεν έγινε τότε σωστά έλεγχος από τις κοινωνικές υπηρεσίες για το άλλο παιδί της οικογένειας.

“Θα έπρεπε να γίνει πολύ πριν ολοκληρωμένη κοινωνική έρευνα για να μην φτάσουμε σε αυτό το τραγικό περιστατικό”, επεσήμανε.

Ένα παιδί πεταμένο δεξιά και αριστερά ήταν η μητέρα του

Μιλώντας στην εκπομπή ΕΡΤ Σαββατοκύριακο για την 29χρονη κατηγορούμενη την περιέγραψε ως ένα “παιδί που δεν ένιωσε ποτέ φροντίδα και νοιάξιμο. Ήταν ένα παιδί πεταμένο δεξιά και αριστερά που ήταν εξαρτημένη οικονομικά από άλλους. Με μαθηματική ακρίβεια βλέπουμε παιδιά που μεγαλώνουν έτσι να μην έχουν μέσα τους την έννοια φροντίδα”, πρόσθεσε ο πρόεδρος της οργάνωσης “Χαμόγελο του Παιδιού”.

Λίγες ώρες μετά την αποκάλυψη της δολοφονίας του 7χρονου παιδιού στην Κυψέλη η οργάνωση για τα παιδιά εξέδωσε μία ανακοίνωση που εξέθετε το χρονικό της κακοποίησης στην οικογένεια. Συγκεκριμένα:

• Στις 10 Σεπτεμβρίου 2008 «Το Χαμόγελο του Παιδιού» πραγματοποίησε επιτόπια παρέμβαση της τότε ανήλικης, Χριστίνα-Κλαούντια, (μητέρα του δολοφονημένου παιδιού), η οποία τότε ήταν 15 ετών. Η επιτόπια πραγματοποιήθηκε κατόπιν καταγγελίας που έλαβε ο Οργανισμός από πολίτη. Επιπλέον, σύμφωνα με το άτομο που κάλεσε τη Γραμμή SOS 1056, η τότε ανήλικη κυοφορούσε.

• Στις 16 Μαΐου 2018 «Το Χαμόγελο του Παιδιού» έστειλε αναφορά στην Εισαγγελία Ανηλίκων ότι η φερόμενη ως αδελφή του δολοφονημένου παιδιού βιώνει σωματική κακοποίηση και παραμέληση. Το κορίτσι φαίνεται ότι είναι αδελφή του δολοφονημένου παιδιού, καθώς η καταγγελία αφορούσε τη μητέρα της, Χριστίνα-Κλαούντια.

• Στις 17 Μαΐου 2018 – την επόμενη δηλαδή ημέρα – ο διευθυντής του σχολείου που πήγαινε η αδελφή του δολοφονημένου παιδιού κάλεσε τη Γραμμή SOS 1056 και άμεσα ενημερώθηκε η Αστυνομία, καθώς το παιδί είχε πάει στο σχολείο με μώλωπες. Κατόπιν εισαγγελικής εντολής, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με τη μητέρα της και εθελοντές του Οργανισμού βρίσκονταν κάθε λεπτό κοντά της για τη φροντίδα και ανακούφισή της. Ωστόσο, η μητέρα αρνιόταν ότι ο σύντροφός της κακοποιεί την μικρή.

• Στις 21 Μαΐου 2018 πραγματοποιήθηκε ψυχολογική υποστήριξη της εκπαιδευτικής κοινότητας για το παιδί με αφορμή το περιστατικό με τους μώλωπες στο σχολείο.

• Στις 27 Ιουνίου 2018 «Το Χαμόγελο του Παιδιού» έλαβε αίτημα φιλοξενίας για την ανήλικη. Η αδελφή του δολοφονημένου παιδιού σήμερα είναι σε ανάδοχη οικογένεια. Από την παιδοψυχιατρική εκτίμηση που διεξήχθη φαίνεται ότι το παιδί που βρέθηκε νεκρό ζούσε από τον Νοέμβριο του 2016 με τον πατέρα του στην Πολωνία.

Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι:

• Η αδελφή του δολοφονημένου παιδιού σώθηκε, ωστόσο, τι ενέργειες είχαν γίνει για την υποστήριξη και του άλλου παιδιού;

• Ενώ έγιναν πολλές ενημερώσεις και ενέργειες για την προστασία των παιδιών φαίνεται ότι το σύστημα δεν ανταποκρίθηκε για την ολιστική στήριξη της οικογένειας και σήμερα είμαστε αντιμέτωποι με τη δολοφονία ενός ακόμη παιδιού.

Θα μπορούσε να έχει σωθεί…

Βοηθήστε και εσείς ένα παιδί να σωθεί έγκαιρα από τις ολέθριες επιπτώσεις κάθε μορφής κακοποίησης, επικοινωνώντας εσείς, ή προτρέποντας το ίδιο το παιδί να επικοινωνήσει απευθείας με το έμπειρο επιστημονικό προσωπικό του Οργανισμού «Το Χαμόγελο του Παιδιού», δωρεάν και ανώνυμα:

● Στην Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056, η οποία είναι στελεχωμένη αποκλειστικά από εξειδικευμένους Κοινωνικούς Λειτουργούς και Ψυχολόγους και διαθέσιμη πανελλαδικά, 24ώρες το 24ωρο, 365 ημέρες το χρόνο.

● Μέσω της Εφαρμογής CHAT1056, έναν νέο τρόπο άμεσης επικοινωνίας στη διάθεση κάθε παιδιού που υφίσταται κακοποίηση, ώστε να νιώθει μεγαλύτερη ασφάλεια να συνομιλήσει μέσω γραπτού κειμένου.

Κάθε παιδί έχει απόλυτο δικαίωμα να είναι ασφαλές και προστατευμένο. Αν έχεις ακούσει ή αναγνωρίσει ένα κακοποιημένο ή παραμελημένο παιδί πρέπει να μιλήσεις.