«Εμφύλιος» στην Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων για τον Κουφοντίνα

Με ευθείες αναφορές στους επικριτές της πλειοψηφίας του Διοικητικού Συμβουλίου και όχι μόνο, σχετικά με την πρόσφατη ανακοίνωση που εκδόθηκε από την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων (ΕΔΕ) για τον Δημήτρη Κουφοντίνα, απαντά ο πρόεδρος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, Χριστόφορος Σεβαστίδης

Αρχικά, ο κ. Σεβαστίδης αναφέρει ότι η επίμαχη ανακοίνωση «επανέλαβε τον αυτονόητο για κάθε πολιτισμένο κράτος σεβασμό που οφείλει να δείχνει η Πολιτεία απέναντι σε οποιονδήποτε άνθρωπο» και «επικαλέστηκε τις αρχές του ουμανισμού, γέννημα του Διαφωτισμού, που έβγαλε την ανθρωπότητα από τον σκοτεινό Μεσαίωνα».

Στη συνέχεια αναφέρεται ονομαστικά και επικριτικά σε μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου.

Σημειώνεται πως χθες παραιτήθηκε με επιστολή του από μέλος της ΕΔΕ ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ισίδωρος Ντογιάκος.
Αναλυτικά η ανακοίνωση του κ. Σεβαστίδη:

«Το Δελτίο Τύπου που εξέδωσε η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων την 24η Φεβρουαρίου 2021 δεν διεκδίκησε δάφνες πρωτοτυπίας. Επανέλαβε τον αυτονόητο για κάθε πολιτισμένο κράτος σεβασμό που οφείλει να δείχνει η Πολιτεία απέναντι σε οποιονδήποτε άνθρωπο. Επικαλέστηκε τις αρχές του ουμανισμού, γέννημα του Διαφωτισμού, που έβγαλε την ανθρωπότητα από τον σκοτεινό Μεσαίωνα. Αν και προβλήθηκε από ορισμένα Μέσα Ενημέρωσης ως κάτι καινοφανές δεν ήταν παρά άλλη μία έκκληση να μεριμνήσει το Κράτος για την ζωή και την υγεία ενός πολυισοβίτη κρατουμένου του οποίου η ζωή κινδυνεύει μετά από πολυήμερη απεργία πείνας και δίψας. Είχαν προηγηθεί ανάλογα αιτήματα χιλιάδων δικηγόρων, του Δικηγορικού Συλλόγου Πάτρας, καθηγητών πανεπιστημίου, καλλιτεχνών, διανοουμένων, πολιτικών όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων και τελευταία της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, ανεξάρτητου συμβουλευτικού οργάνου της Ελληνικής Πολιτείας. Δεν διαπίστωσα σε κανέναν επαγγελματικό χώρο, σε κανένα επιστημονικό σωματείο, σε κανένα Πανεπιστήμιο να στρέφονται συνάδελφοι κατά συναδέλφων και να διατυπώνονται από αιρετά μέλη Διοικητικών Συμβουλίων και Διοικήσεων Δικαστηρίου τόσο χυδαίοι χαρακτηρισμοί, όπως αυτοί που διατυπώθηκαν σε μας.

Ο Μεσαίωνας δεν ξεριζώθηκε ακόμα. Ζει σε εκείνους που ξερνώντας ασίγαστο μίσος και επενδύοντας στον διχασμό και στην διάσπαση χαρακτηρίζουν «αντιεξουσιαστή» όποιον τολμήσει να μιλήσει για ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι τα μέλη της μειοψηφίας του ΔΣ της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων! Επικεφαλής τους οι ίδιοι που χρησιμοποίησαν θεμιτά και αθέμιτα μέσα για να καταλάβουν την Διοίκηση της μεγαλύτερης Δικαστικής Ένωσης. Και από τότε που υπέστησαν μνημειώδη συντριβή στις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου καταδικασμένοι από την συντριπτική πλειοψηφία των δικαστικών λειτουργών με το στίγμα του «πραξικοπηματία» έβαλαν και πάλι πλώρη να βρουν τρόπο να γδάρουν το μόνιμο θύμα τους: την ομαλότητα και το κύρος της Ένωσης. Δοκιμάζουν άλλη μια φορά τα σκουριασμένα τους όπλα. Μαζί τους διαλεχτοί μαχητές όπως ο Χ. Νάστας (προϊστάμενος του Εφετείου Θεσσαλονίκης) και ο Σ. Βεργώνης (αποτυχών υποψήφιος στις τελευταίες εκλογές). Πρώην αποσπασμένοι σύμβουλοι υπουργών (ακόμα και Αγροτικής Ανάπτυξης) και ορφανά τέκνα μιας άλλοτε κραταιάς ομάδας, πρώην μέλη ενός προεδρείου που συνήθιζε την χρηματοδότηση της Ένωσης από τραπεζικούς ομίλους ξεχνώντας να ενημερώνει το ΔΣ, φανατικοί υποστηρικτές φωτογραφικών νομοθετικών ρυθμίσεων, μοναδικά υβρεολογούν, υποκριτικά ηθικολογούν και κακόβουλα συκοφαντούν. Οι ανακοινώσεις στα χέρια τους μέσο συσκοτισμού, προσωπείο για τα πάθη τους και τα συμφέροντά τους.

Το Προεδρείο της Ένωσης από την πρώτη ημέρα μετά τις αρχαιρεσίες άρχισε να παλεύει για να νικήσει την χρόνια εσωστρέφεια και τον κοινωνικό απομονωτισμό που βασάνιζε το Δικαστικό Σώμα. Παράλληλα με την επιδίωξη προώθησης των συμφερόντων των μελών μας και την βελτίωση των όρων απονομής της Δικαιοσύνης, συμμετέχουμε ενεργά και διατυπώνουμε τις θέσεις μας για κάθε ζήτημα που αγγίζει τη Δικαιοσύνη, το Σύνταγμα, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Με τον ίδιο τρόπο που τα υπερασπίζεται ο καθένας από μας στην καθημερινή του εργασία κατά την έκδοση των δικαστικών αποφάσεων, ακολουθώντας πιστά τη νομολογία του ΕΔΔΑ, με τον ίδιο τρόπο οφείλει να τα προασπίζεται και η Δικαστική μας Ένωση στις παρεμβάσεις της προς την Πολιτεία. Το επίπεδο του πολιτισμού μιας Χώρας βρίσκεται σε ευθεία συνάρτηση με την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τον σεβασμό στις μειονότητες, στους κοινωνικά αποκλεισμένους, την ανθρώπινη και αξιοπρεπή μεταχείριση των κρατουμένων ανεξάρτητα από την βαρύτητα των αδικημάτων που διέπραξαν. Οι Έλληνες Δικαστές και Εισαγγελείς, που περήφανα εκπροσωπούνται από την Ένωσή μας, δικαιούνται και οφείλουν να είναι πρωτοπόροι, να βελτιώνουν με τις επιστημονικές τους γνώσεις την υπάρχουσα νομοθεσία προς όφελος του Ελληνικού Λαού, να εντοπίζουν στρεβλώσεις και λάθη, να προάγουν τη νομική επιστήμη.

Η μειοψηφία του ΔΣ δηλώνοντας τον απόλυτο σεβασμό στους καταστατικούς σκοπούς της Ένωσης διαμαρτύρεται διότι το Δελτίο Τύπου ξέφυγε από τους στενούς αυτούς σκοπούς. Τι υποκρισία αλήθεια! Αντιγράφω από την ανακοίνωση με αρ. πρωτ. 14/16-2-2015 όταν οι σημερινοί φρουροί των καταστατικών σκοπών, ασκούσαν την διοίκηση της Ένωσης: «Καταγγέλλαμε πάντοτε την εκάστοτε Κυβέρνηση ( οποιουδήποτε κόμματος) όταν θεωρούσαμε ότι, με βάση αντικειμενικά δεδομένα, παραβιάζει το Σύνταγμα ή τους Νόμους. Θεωρούμε ότι αυτό επιβάλλει η Δικαστική μας ιδιότητα, αφού η Δικαιοσύνη είναι ο Θεσμός εκείνος, ο οποίος, με βάση τις συνταγματικές αρχές, οφείλει να παίρνει θέση, όταν οι άλλες δύο Συνταγματικές Λειτουργίες ( Νομοθετική και Εκτελεστική) παραβιάζουν το Σύνταγμα, τους Νόμους και τα ατομικά και ανθρώπινα δικαιώματα». Μήπως όμως ήταν η πρώτη φορά που η Ένωση διατύπωνε δημόσιο λόγο για όσα θέματα θεωρούσε ιδιαίτερης σημασίας; Η Ανακοίνωση με αρ. 5/15-1-2011 για το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, η από 15-10-2012 επιστολή προς τον Πρόεδρο του Ε.Κ., το αίτημα για αλλαγή της συνταγματικής διάταξης που προβλέπει το ανώτατο όριο συνταξιοδότησης των δικαστικών λειτουργών, η από 15-1-2015 επιστολή για τα τρομοκρατικά χτυπήματα στο Παρίσι, η από 13-2-2015 «αντιμνημονιακή επιστολή» προς τον Πρόεδρο του ΕΚ, Γιούνκερ, σε ποιόν σκοπό του Καταστατικού ανήκουν;

Στην καλόπιστη ερώτηση για το κατά πόσο μία έκκληση στην Πολιτεία –ακόμα και για ανθρώπινα δικαιώματα- συνιστά παραβίαση της αρχής της διάκρισης των λειτουργιών, θα απαντούσε εύκολα κανείς ότι ο κύριος ρόλος των Δικαστικών Ενώσεων είναι ακριβώς η υποβολή αιτημάτων προς την Κυβέρνηση και η επιδίωξη για την ικανοποίησή τους, χωρίς η φύση και το είδος του αιτήματος να ασκεί κάποια επιρροή στην απάντηση στο ερώτημα.

Στη ζωή ενός συλλογικού οργάνου υπάρχουν κρίσεις συνθετικές, αμφιβολίες που γεννούν την πίστη, διχασμοί που σπέρνουν αλήθειες, αντιθέσεις που δυναμώνουν τα ιδανικά, κρίσεις δημιουργικές. Σ’ αυτές, το τελευταίο στάδιο είναι το ξαναδυνάμωμα της πίστης, το άρπαγμα των σκοπών συνειδητότερα και ουσιαστικότερα, η νέα σύνθεση. Το Δελτίο Τύπου έδωσε αυτήν την ευκαιρία».