Δολοφονία στου Φιλοπάππου: Άρχισε η δίκη, συγκλονίζουν οι καταθέσεις

Σε βαριά ατμόσφαιρα ξεκίνησε στο Μικτό ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας η δίκη για τη δολοφονία του 25χρονου Νικολάου Μουστάκα που βρήκε φρικτό θάνατο μετά από πτώση από το λόφο του Φιλοπάππου τον Δεκαπεντάγουστο του 2018.

Στο εδώλιο βρίσκονται ένας 29χρονος Πακιστανός και 26χρονος Ιρακινός που κατηγορούνται για ανθρωποκτονία από πρόθεση και ληστεία καθως και σωρεία ληστειών που φέρονται να διεπράχθησαν στην ίδια περιοχή με ακριβώς τον ίδιο τρόπο. Ήδη έχει καταδικαστεί σε κάθειρξη 10 ετών για την συγκεκριμένη υπόθεση ένας ανήλικος Πακιστανός που δικάστηκε πριν λίγους μήνες.

Με την έναρξη της διαδικασίας ο 29χρονος Πακιστανός παραδέχθηκε την εμπλοκή του στην υπόθεση της δολοφονίας υποστηρίζοντας ωστόσο ότι δεν έσπρωξε τον άτυχο 25χρονο αλλά πήγε να του πάρει το κινητό και τα λεφτά που είχε πάνω του ενώ αρνήθηκε τη συμμετοχή του στις άλλες ληστείες. Την ίδια ώρα ο συγκατηγορούμενος του Ιρακινός αρκέστηκε στο να πει πως «όταν έρθει η ώρα θα μιλήσει».

Καταθέτοντας στο δικαστήριο ο πατέρας του αδικοχαμένου νέου εξήγησε πως ο γιος του είχε μια στρωμένη ζωή που γκρεμίστηκε μέσα σε λίγα λεπτά από τους κατηγορούμενους.

«Είχε φύγει 21 εδώ από Ελλάδα ζούσε και εργαζόταν τέσσερα χρόνια στη Σκωτία, πήγε για να φτιάξει τη ζωή του. Πέρυσι όλα ήταν στρωμένα γι αυτόν είχε άδεια και σε τρεις ημερες θα έφευγε για να επιστρέψει στη Σκωτία. Ο γιος μου πήγε με μια φίλη στου Φιλοππάπου, ήταν απόγευμα προς βραδάκι ήρθε κάποιος κενός τους ζήτησε τσιγαρο, ο γιος μου είπε δεν έχω τσιγάρα μαζί μου αυτός έφυγε και όταν έφυγε και ο κόσμος που βρισκόταν στο σημείο ξαναγύρισε μαζί με άλλους δυο, ο ένας έσπασε ένα μπουκάλι ο άλλος τον απειλούσε με μαχαίρι και ο ανήλικος κρατούσε την κοπέλα για να πάρει ότι είχε πάνω της. Κι εγώ διερωτώμαι ο γιος ήταν 1,77 αυτοί οι δυο δεν μπορούσαν να του πάρουν ότι είχε πάνω του αντί να τον σκοτώσουν; Τον έσυραν μέχρι τον γκρεμο κι έπεσε το παιδί. Ο ένας είχε άσυλο (Πακιστανός), δεν ξέρω πως του δόθηκε τον πλήρωναν 400 ευρώ είχε σπίτι. Αυτό το κόλπο με το τσιγάρο ήταν προσχεδιασμένο προκειμένου να κάνουμε επόπτευση του χώρου. Πιστεύω ακράδαντα ότι είχαν πρόθεση να τον σκοτώσουν, ο Πακιστανός πήγαινε εκεί κάθε μέρα τον ήξερε καλά τον χώρο».

Τη βεβαιότητα για την ανθρωποκτόνο πρόθεση των δραστών εξέφρασε καταθέτοντας και η μητέρα του 25χρονου.

«Μας είπε η κοπέλα όταν έφυγε ο κόσμος, τους προσέγγισαν δυο άτομα μελαμψοί, ένας κοντός κι ένας μεσαίος και τους ζήτησαν τσιγάρο. Τους απάντησε ο γιος μου ότι δεν είχαν τσιγάρα αυτοί δυσαρεστήθηκαν κάθισαν 2-3 λεπτά κι έφυγαν. Μετά από λίγο επέστρεψαν, ήταν τρεις και έσπασαν ένα μπουκάλι. Ο ένας κρατούσε ένα μπουκάλι σπασμένο και ένα μαχαίρι. Βίωσαν τον απόλυτο φόβο η Πορτογαλίδα μου είπε ότι από εκείνη τη στιγμή φοβήθηκαν πως θα πεθάνουν. Εγώ μέχρι να πεθάνω θα αναρωτιέμαι το εξής γιατί δεν μπόρεσαν να ληστέψουν και έπρεπε να σκοτώσουν κιόλας. Όταν ήρθαν και είχαν το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού ήταν τρεις ο γιος μου ήταν μέτριος και σαν κλωναράκι.

Η ομάδα δρούσε με απόλυτη ψυχραιμία. Είχαν πάει όχι μόνο για να ληστέψουν αλλά για να σκοτώσουν. Επειδή έβλεπε ότι ήταν ιδιαίτερα βίαιοι και απειλητικοί ο Νίκος τους είπε να ηρεμήσουν. Τον έπιασαν από τη μπλούζα και τον πήγαν σηκωτό προς το γκρεμό ο γιος μου ήταν στην πλάτη με το γκρεμό. Δεν μπορούσε να πάει μόνος του πίσω πίσω είναι βραχώδες θα έπεφτε, τον πήγαιναν σηκωτό. Γιατί ήταν δυο και σωματώδεις. Είχε όλο το μέλλον μπροστά του μια πολύ καλή δουλειά δεν θα διακινδύνευε για 70 ευρώ και ένα κινητό τηλέφωνο. Τον οδήγησαν στον γκρεμό για να τον φοβίσουν όμως όταν έφτασαν στο γκρεμό ήξεραν τι είχε από κάτω, εκεί δρούσαν, ήταν τα λημέρια τους ήταν συνειδητό και προμελετημένο το σχέδιο. Πήγαιναν ρωτούσαν για τσιγάρο βολιδοσκοπούν αν και έπειτα φώναζαν τον τρίτο.

Βλέποντας τους σταυρούς στο λαιμό τους τράβηξαν και έδωσαν μια και έσπρωξαν το παιδί στο κενό. Στην τελική πράξη του δράματος. Αντί να τον βάλουν κάτω τον έσπρωξαν στο γκρεμό. Εύχομαι καμία μητέρα να μην σκέφτεται αυτά που εγώ σκέφτομαι κάθε βράδυ. Εμείς δυο γονείς ερείπια χωρίς καμία χαρά μέσα στο σπίτι, η κόρη μου πέντε χρόνια μικρότερη σπουδάζει ιατρική στη Κρήτη και προσπαθούμε να τη συνεφέρουμε.

Οι άνθρωποι ήρθαν εδώ τους καλοδεχτήκανε. Ο ένας έπαιρνε και επίδομα του πρόσφυγα και έλεγε γιατί να δουλεύω; Και ο γιος μου όταν πήγε στη Σκωτία υπέστη ειρωνείες για τη γλώσσα και για το ότι ήταν Έλληνας αλλά δεν σύστησε συμμορία να σκοτώσει τους Σκωτσέζους γιατί να το κάνουν αυτό; Ο γιος μου πού βρίσκεται τώρα; Είχαν απόλυτη υπεροχή επιτέθηκαν με τόση βία που είχε ως γνώμονα την ανθρωποκτονία.

Τελούσαν σε ήρεμη ψυχική κατάσταση. Η αντίσταση του ήταν για να ζήσει τους εκλιπαρούσε να ηρεμήσει. Το ύψος είναι 25 μέτρα σαν εξαώροφη πολυκατοικία. Πιστεύω ακράδαντα ότι με το που πήραν τους σταυρούς του Νίκου τελείωσε, δεν με κοιτάνε στα μάτια γιατί είναι θρασύδειλοι αν και οπλισμένοι και σωματώδεις τα έβαλαν με ένα κλαράκι γιατί είναι θρασύδειλοι».

Τις τραγικές στιγμές που έζησε τη νύχτα του 15Αυγουστου του 2018 περιέγραψε και η 24χρονη Πορτογαλίδα που ήταν μαζί με τον 25χρονο στου Φιλοπάππου, αναγνωρίζοντας στα πρόσωπα των δυο κατηγορουμένων τους δράστες που τους επιτέθηκαν τη μοιραία βραδιά.

«Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι είναι αυτοί οι δυο άνδρες που είναι στην αίθουσα. Ήρθαν από πίσω μας και οι τρεις. Ήταν στα πέντε μέτρα από την πλάτη μας και από εκεί και πέρα μας ανακοίνωσαν τι θα γινόταν. Ο Ιρακινός έσπασε το μπουκάλι στο έδαφος και μας ζήτησε να δώσουμε όλα τα πράγματα μας.

Ο Πακιστανός πήγε στο Νίκο με μαχαίρι πολύ κοντά στην κοιλιά του και ο Ιρακινός μας κράτησε από τους ώμους για να μην σηκωθούμε. Το τρίτο άτομο (ανήλικος) έψαχνε την τσάντα μου με ρωτούσε που είναι το κινητό και τα χρήματα μου και αφαιρούσε πράγματα από τη τσάντα. Ο Νίκος σηκώθηκε αυτοί ζητούσαν συνέχεια το κινητό και προσπαθούσαν να αφαιρούσαν πράγματα. Ο Ιρακινός πήρε το κινητό μου από την τσέπη μου. Όταν σηκώθηκε οι δυο τον άρπαξαν και τον ταρακουνούσε και άρχισαν να τον τραβάνε προς τον γκρεμό.

Τον είχαν με την πλάτη προς το γκρεμό και τον έσπρωχναν και ο Πακιστανός είχε το μαχαίρι συνεχώς στην κοιλιά του Νίκου. Σταμάτησαν στην άκρη του γκρεμού για 5 δευτερόλεπτα εγώ φώναζα στο Νίκο και όταν ξανά κοίταξα είδα το Νίκο να πέφτει. Μετά σταμάτησαν δυο δευτερόλεπτα και άρχισαν να τρέχουν. Ο τρίτος συνέχισε να ψάχνει τη τσάντα και έφυγε. Γνωρίζω ότι είχε αλυσίδες δεν μπορούσα να δω αν του τις τραβήξαμε .Φώναξα βοήθεια ακόμα και από τους κατηγορούμενους γιατί δεν θα μπορούσα να πιάσω μόνη μου το Νίκο. Ήταν σίγουροι για τις κινήσεις τους, ήξεραν τι έκαναν.

Φοβήθηκα για τη ζωή μου όταν ήρθαν.τους έλεγε ο Νίκος δεν υπάρχει λόγος να το κάνετε αυτό. Τους παρακαλούσα να μην τον σπρώχνουν προς τον γκρεμό.
Τον κρατούσαν καθ' όλη τη διάρκεια ακόμα και στην άκρη του γκρεμού. Αν θελαν θα μπορούσαν να τον έχουν κρατήσει να μην πέσει».

Η δίκη συνεχίζεται.