Σε ποινή κάθειρξης 9 ετών κατά συγχώνευση, για τα αδικήματα του βιασμού και της αποπλάνησης ανηλίκου άνω των 14 ετών, καταδικάστηκε σε δεύτερο βαθμό από το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Πατρών, ένας 37χρονος από την Ηλεία.
Πρόκειται για τον καθ’ ομολογίαν δράστη της άγριας δολοφονίας της 11χρονης Βάσιας, που έγινε φέτος τον Ιούνιο στη Μυρτιά Ηλείας.
Η απόφαση του δικαστηρίου δεν αφορούσε στην φρικιαστική υπόθεση δολοφονίας του μικρού κοριτσιού από τον θείο της, αλλά, σε προηγούμενη υπόθεση βιασμού, για την οποία ο δράστης είχε καταδικαστεί το 2020 σε κάθειρξη 9 ετών, αλλά, έμεινε ελεύθερος με όρους, γιατί το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Ζακύνθου, είχε κρίνει πως δεν αποτελούσε απειλή για την κοινωνία.
Όπως γίνεται αντιληπτό, εκείνη η απόφαση ήταν ένα τραγικό λάθος της δικαιοσύνης, γιατί εάν ο δράστης είχε οδηγηθεί στη φυλακή για να εκτίσει την ποινή του, δεν θα έφτανε στο σημείο να αποπειραθεί να βιάσει και την 11χρονη Βάσια φέτος το καλοκαίρι, και δυστυχώς, να τη σκοτώσει με βάναυσο τρόπο επειδή αντιστάθηκε.
Το δικαστήριο πήρε μια απόφαση εξιλέωσης, η οποία όμως, δεν έχει κάποιο πρακτικό αποτέλεσμα, αφού ένα βαρύτερο έγκλημα συντελέστηκε. Η αγόρευση της εισαγγελέα της έδρας ήταν χαρακτηριστική. Ζήτησε την ενοχή του δράστη και την καταδίκη του, όπως πρωτόδικα, γιατί όπως είπε, «κυρίες και κύριοι δικαστές, βάλτε το καλά στο μυαλό σας. Είμαστε όλοι μέλη της κοινωνίας και κάθε λάθος της δικαιοσύνης έχει επιπτώσεις».
Ο δράστης, στην απολογία του, ισχυρίστηκε πως είναι αθώος και ότι ποτέ δεν παρέσυρε στην παραλία την 14χρονη και ότι τη βίασε. Το θύμα, όπως και οι γονείς του, δεν παρουσιάστηκαν στο δικαστήριο.
Τι είπε η υπεράσπιση
Ο συνήγορος υπεράσπισης του κατηγορουμένου, δικηγόρος Πατρών Παναγιώτης Καποτάς, τόνισε στο δικαστήριο ότι η δίωξη και το κατηγορητήριο στο οποίο βασίστηκε η πρωτόδικη απόφαση και η χθεσινή, έχουν ως βάση την αρχική κατάθεση ενός 14χρονου κοριτσιού, η οποία ελήφθη ενώπιον της Αστυνομίας, χωρίς την παρουσία παιδοψυχολόγου ή παιδοψυχιάτρου, όπως απαιτεί ο νόμος.
Κατά το ίδιο, αυτή η αμφισβητούμενη αρχική κατάθεση επαναλήφθηκε στη συνέχεια από τους γονείς της, αλλά, μετέπειτα αναιρέθηκε από ίδια τη μητέρα της. Η ίδια, ακόμα και μετά την ενηλικίωσή της, δεν βρέθηκε ποτέ σε ακροατήριο να επιβεβαιώσει όσα ανέφερε προανακριτικά, ούτε και χθες.
Επίσης, δεν βρέθηκε γενετικό υλικό του κατηγορούμενου, οι καταθέσεις των μαρτύρων ήταν αντιφατικές και για τον κατηγορούμενο κατέθεσε τρίτο πρόσωπο ότι κατά τον επίμαχο χρόνο ήταν μαζί του.
Κατά τη διαδικασία της ανάκρισης, ο ανακριτής και ο εισαγγελέας δεν επέβαλαν το μέτρο της προσωρινής κράτησης κατά του κατηγορούμενου, ενώ το πρωτοβάθμιο δικαστήριο στην Ζάκυνθο χορήγησε ανασταλτικό αποτέλεσμα στην έφεση που άσκησε ο κατηγορούμενος. Ο λόγος ήταν η διαπίστωση ότι πράγματι υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι τα πραγματικά περιστατικά είναι διαφορετικά από ό,τι φαίνονται.
Ο κ. Καποτάς δήλωσε στην «Π» μετά την ετυμηγορία του δικαστηρίου: «Θεωρούμε ότι στο δικαστήριο δεν αποδείχθηκε ότι ο κατηγορούμενος τέλεσε όσα του καταλογίζονται. Η υπόθεση επηρεάστηκε -ευλόγως προφανώς- από την κατηγορία ότι το ίδιο πρόσωπο φέρεται να τέλεσε αργότερα και άλλη όμοια πράξη η οποία είχε και ως αποτέλεσμα τον θάνατο ενός ανήλικου κοριτσιού για την οποία όμως δεν έχει καταδικαστεί.
Η θέση του συνηγόρου υπεράσπισης σε τέτοιες υποθέσεις είναι δύσκολη, αλλά είναι σημαντική, ιδίως όταν έχει διοριστεί σε αυτή την υπόθεση με απόφαση του ίδιου του δικαστηρίου, ελλείψει αλλού συνηγόρου υπεράσπισης του κατηγορούμενου. Η μέριμνα αυτή του δικαστηρίου και του νόμου να τύχει υπεράσπισης ένας κατηγορούμενος που κατηγορείται για τόσα σοβαρά αδικήματα τα οποία έχουν την μέγιστη απαξία, είναι δείκτης ενός συστήματος δικαιοσύνης που επιδιώκει για τον κάθε κατηγορούμενο να είναι υποκείμενο δικαιωμάτων. Για τον δε συνήγορο υπεράσπισης, αυτός ο ρόλος, σε αυτές τις υποθέσεις, είναι η πεμπτουσία του λειτουργήματος του δικηγόρου».
