«Με κλέβουν συστηματικά. Έχω γυρίσει κι έχω βρει λάστιχο νερού να πλημμυρίζει την κουζίνα μου. Με έχουν καταδιώξει με αυτοκίνητο. Με χτυπούν. Δεν έχω πρόσβαση στα ΜΜΜ. Πλέον, μένω σε φίλους ή στο δρόμο, γιατί τελικά έκαψαν το σπίτι μου»…
Αυτές είναι μόνο μερικές από τις ατάκες της 44χρονης Άντι, ενός τρανς ατόμου που διαμένει στην Πάτρα και πλέον αναζητεί επειγόντως στέγη και περίθαλψη. «Επειδή επέλεξα να μην είμαι ο Αντρέας και να είμαι η Άντι, επειδή δηλαδή γεννήθηκα ομοφυλόφιλος, βιώνω ατέλειωτα βασανιστήρια», όπως λέει…
Η Άντι, εδώ και χρόνια, δέχεται τις αλλεπάλληλες επιθέσεις και το πολύμορφο bullying των «νταήδων», με την πόλη της Πάτρας να έχει μετατραπεί σε μία κόλαση για εκείνη.
«Υπάρχουν πολλοί που θέλουν το κακό μου και συνέχεια με βασανίζουν. Με ξυλοκοπούν, με κλέβουν, με έχουν καταδιώξει με αυτοκίνητο ενώ ήμουν πεζή και τελικά μου επιτέθηκαν. Με έχουν μαχαιρώσει στο χέρι, στο πόδι… Έκαναν συνέχεια ζημιές στο σπίτι μου.
Ένα βράδυ, ξύπνησα γιατί ένιωσα κάτι στο λαιμό μου. Άνοιξα τα μάτια μου και αντίκρυσα κάποιον άγνωστο που κράταγε μαχαίρι. Φοβήθηκα ότι θα με σκοτώσει. Τον ρώτησα τι ζητάει και άρχισε να με βρίζει. Κατατρόμαξα. Μιλώντας του, τον έπεισα να με αφήσει και τον απέφυγα», εξομολογείται η ίδια, συγκλονίζοντας. Το αποκορύφωμα, ωστόσο, φαίνεται ότι είναι η πρόσφατη, αποτρόπαια εμπειρία της.
Στα μέσα του Ιουνίου, τον πιο «ζεστό» μήνα για τα άτομα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας όπου διοργανώνονται εκδηλώσεις και παρελάσεις με τους συμμετέχοντες να προσπαθούν να περάσουν το μήνυμα ότι «Όλοι είμαστε διαφορετικοί-Όλοι είμαστε ίσοι», οι… γνωστοί άγνωστοι, χτύπησαν ξανά και προκάλεσαν ένα τεράστιο πλήγμα στην Άντι.
«Έβαλαν φωτιά και έκαψαν το σπίτι όπου έμενα, το πατρικό του πατέρα μου… Έλεγα ότι μόνο φωτιά δε μου έχουν βάλει εδώ και τόσα χρόνια, αλλά τελικά συνέβη και αυτό. Πρόλαβα σχετικά νωρίς να χρησιμοποιήσω κουβάδες με νερά που είχα και έσβησα τις εστίες, αλλά πλέον το σπίτι δεν κατοικείται. Μένω σε φίλους που, όποτε μπορούν, με φιλοξενούν. Υπάρχουν φορές όμως, που μένω και στον δρόμο». Παρόμοια περιστατικά, επιπλέον, έχουν συμβεί και συμβαίνουν. Όπως μάλιστα είχε μεταφέρει στο GRTimes η πρόεδρος του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών (ΣΥΔ), Άννα Απέργη, «συμμορία παιδιών πέταξε πέτρες σε σπίτι που διαμένει τρανς γυναίκα η οποία έχει στοχοποιηθεί λόγω της ταυτότητας φύλου της, θέλοντας να σπάσουν τα τζάμια και την πόρτα της οικίας της».
Η Άντι πλέον, είναι άστεγη. Βλέποντας το σπίτι της να καίγεται, κάλεσε την αστυνομία, ξέροντας ωστόσο, όπως λέει, ότι κανείς δεν πρόκειται να τη βοηθήσει. «Τους τηλεφώνησα και μου είπαν ότι θα στείλουν δύο περιπολικά. Ακόμη τα περιμένω…». Σύμφωνα με την ίδια, «οι αστυνομικοί μόλις ακούν το όνομά μου, με χλευάζουν. Δε μου δίνουν σημασία».
Επιπλέον, η 44χρονη βρίσκεται αντιμέτωπη με έναν ολοκληρωτικό κοινωνικό αποκλεισμό, λόγω των σεξουαλικών της προτιμήσεων. Ακόμη και τα άτομα του στενού οικογενειακού της κύκλου, της έχουν κλείσει την πόρτα.
«Κανείς δε με παίρνει στη δουλειά του, επειδή έχω αυτήν την εμφάνιση. Η μητέρα μου προτιμά να πετάξει ένα πιάτο φαγητό από το να μου το δώσει. Πηγαίνω να πιώ καφέ και με διώχνουν. Προσπαθώ να μπω σε ταξί ή σε αστικό λεωφορείο και επίσης με διώχνουν. Έχει τύχει να με διώξουν ακόμη κι από τα ΚΤΕΛ», όπως υποστηρίζει.
Όλα όσα έχει βιώσει έως σήμερα, την έχουν οδηγήσει στην πόρτα ειδικών ψυχικής υγείας. «Μπορεί όλοι να μου λένε ότι είμαι πολύ δυνατή κι ας μην έχω πρόσβαση ούτε καν στις βασικές μου ανάγκες, αλλά εδώ και καιρό, ζω με αντικαταθλιπτικά».
Θυμίζουμε ότι, στο ζήτημα των ρατσιστικών επιθέσεων σε τρανς πρόσωπα έχει αναφερθεί ουκ ολίγες φορές μιλώντας στο GRTimes η πρόεδρος του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών (ΣΥΔ), Άννα Απέργη.
Παράλληλα, ο Ανοιχτός Συντονισμός Θεσσαλονίκης έχει προχωρήσει σε κινητοποιήσεις, με τα μέλη του να διαμαρτύρονται για όλες τις μορφές βίας που δέχονται τα τρανς πρόσωπα.
