Ανάγκη για ριζικές αλλαγές στη δομή της Ελληνικής αγοράς του λαδιού

Γράφει ο Νίκος Μιχελάκης

Η κατάσταση που επικρατεί στην χώρα μας στον τομέα της ελαιοκομίας έχει φθάσει πλέον στο απροχώρητο. Οι εξελίξεις θα πρέπει να απασχολήσουν σοβαρά και τους παραγωγούς με τις οργανώσεις τους, αν υπάρχουν πλέον, αλλά και όλους τους παράγοντες του τόπου και βέβαια ιδιαίτερα την Κυβέρνηση.

Η υψηλή διαφορά τιμών παραγωγού μεταξύ Ιταλίας (5,05 -4.20 €/κ) και Ελλάδας ( 2,70-2,20€/κ), η οποία υπάρχει συνεχώς τον τελευταίο χρόνο, καταδεικνύει σαφώς ότι ο ρόλος που παίζουν οι συνθήκες της τοπικής αγοράς κάθε χώρας για τις τιμές παραγωγού, είναι απολύτως αποφασιστικός.

Επομένως είναι σαφές ότι άμεσα θα πρεπει να θεσμοθετηθούν μέτρα που θα ανατρέπουν τα κακώς κείμενα και τις αγκυλώσεις της ελληνικής αγοράς ελαιολάδου στο επίπεδο του παραγωγού, πράγμα που, ανεξάρτητα απο τα αίτια του, αναγκαστικά πέφτει στις υποχρεώσεις της νέας Κυβέρνησης.

Τα κυριότερα απο τα μέτρα αυτά που έχουν αναλυθεί και αναφερθεί πολλές φορές στο παρελθόν συνοπτικά είναι:

- Η άμεση αγορά προϊόντος τοις μετρητοίς απο παραγωγούς, πρεπει να γίνεται σε τιμές ενιαίες και όχι αλλά καρτ, με όρους και τιμές αναρτημένες στο διαδίκτυο και στους χώρους αγοράς.

- Η διάθεση με «αποθήκευση και κόψιμο» πρεπει να εξορθολογιστεί και θεσμοθετηθεί ώστε να γίνεται με βάση έγγραφες συμφωνίες για τον χρόνο, τον τρόπο, την ασφάλεια, το ενοίκιο και την διαδικασία διαθεσης ή επιστροφής. Η διάθεση προϊόντος σε χρόνο και τιμές που δεν γνωρίζει ο παραγωγός, οδηγεί σε εκτροπές, φοροδιαφυγές, και δικαστικές διενέξεις.

- Οι Συνεταιρισμοί αλλά και ιδιώτες που τυγχάνουν δανειοδοτήσεων και επιχορηγήσεων πρεπει να διαθέτουν το χύμα προϊόν των παραγωγών με διαγωνισμούς με άμεσες, κατά διαγωνισμό η καλύτερα με συνολικές εκκαθαρίσεις στο τέλος.

- Η προώθηση της τυποποίησης απο ιδιώτες, πρέπει να επιτευχθεί όχι με την αύξηση του αριθμού αλλά με την αύξηση τη δυναμικότητας των μονάδων, με στόχο να αντέχουν το κόστος τυποποίησης, διακίνησης και προβολής του προϊόντος. Η παροχή δανειοδοτήσεων και ενισχύσεων για υποδομές η κεφάλαια κίνησης πρεπει να γίνεται με κριτήριο την βιωσιμότητα και εξέλιξη της επιχείρησης και όχι απλά την εξασφάλιση της επιστροφής των δανείων.

- Η προώθηση της τυποποίησης απο Συν/σμους πρέπει να επιδιωχθεί με διάθεση του προϊόντος των Συνεταίρων τους με διαφάνεια και σταδιακή η τελική εκκαθάριση. Έτσι, θα δικαιούνται και αυτοί να συμμετέχουν στην υπεραξία της τυποποίησης.

Βέβαια, όλα τα παραπάνω αποτελούν προσωπικές απόψεις που δεν διεκδικούν το αλάθητο. Καλό είναι όμως παραγωγοί και Κυβέρνηση να τις εξετάσουν και ας κάνουν και αυτοί τις προτάσεις τους. Αναμένομε!

*Ο Νίκος Μιχελάκης, είναι Δρ. Γεωπόνος, πρώην Δ/ντης του Ινστιτούτου Ελιάς Χανίων και Επιστ. Σύμβουλος του ΣΕΔΗΚ. Τα άρθρα του εκφράζουν προσωπικές απόψεις και δεν απηχούν κατά ανάγκη τις απόψεις του ΣΕΔΗΚ. Μπορούν να αναδημοσιευτούν μόνο μετά απο άδεια του ίδιου. ([email protected])