Το στοίχημα της πράσινης ανάπτυξης

Στους τραγικούς καιρούς που ζούμε θέλουμε να πιστεύουμε ότι το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν από το φως της αυγής. Τι άλλο να προσδοκούμε μετά την πανδημία; Το μόνο βέβαιο είναι ότι χρειάζεται να τα αλλάξουμε όλα. Να αναθεωρήσουμε παλιές συνταγές. Να αναζητήσουμε νέους δρόμους που θα οδηγήσουν σε καινούργιες  επιλογές. Πρωτίστως, θα θωρακίζουν τη ζωή μας. Θα μας προστατεύουν από τις αρνητικές συνέπειες μιας αλόγιστης ανάπτυξης και ευημερίας. 

Προϋπόθεση, ωστόσο, για κάτι τέτοιο είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι καθίσταται καίρια προτεραιότητα η αντικατάσταση του παραγωγικού και κοινωνικού μοντέλου. Χωρίς αυτή, η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής θα στερείται περιεχομένου. Το χειρότερο, θα παραμένουμε δέσμιοι των ορυκτών καυσίμων. 

Αναμφίβολα είναι θετικό γεγονός ότι τα παραπάνω ζητήματα βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος διεθνών και ευρωπαϊκών οργανισμών, όπως του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και πολλών κυβερνήσεων. Οι πρόσφατες αποφάσεις τους το επιβεβαιώνουν. Το σημαντικότερο είναι ότι η στάση μας απέναντι στο ζωτικό εγχείρημα της πράσινης ανάπτυξης αποτελεί δείκτη για να κρίνουμε τι είναι προοδευτικό και τι συντηρητικό. Όλα τα άλλα συνιστούν υπολείμματα νεκρών ιδεολογιών και ξεπερασμένων φορμαλισμών.

Τώρα πλέον καταλαβαίνουμε ότι μπορούμε να ξεπεράσουμε το έλλειμμα βιωσιμότητας αν αφήσουμε στην άκρη ανεπίκαιρες και προπαντός επιζήμιες συνταγές. Κορυφαίο παράδειγμα το στοίχημα της απολιγνιτοποίησης. Ο πήχυς που έβαλε ο Έλληνας πρωθυπουργός, να απεξαρτηθούμε από τον λίγνιτη μέχρι το 2028, είναι πράγματι ψηλά. Εκτός, όμως, από την πολιτική βούληση απαιτείται η υλοποίηση συγκεκριμένων αποφάσεων. Οι πράσινες επενδύσεις παράγουν προστιθέμενη αξία για την οικονομία, την ενέργεια, ακόμη και για την ενίσχυση των εξαγωγών. 

Σε πρόσφατο άρθρο του στην εφημερίδα Καθημερινή ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, ανέδειξε την ανάγκη αξιοποίησης της αιολικής ενέργειας που μπορεί να παράγει η χώρα μας, αυξάνοντας σημαντικά την παρουσία της στις διεθνείς αγορές. 

Στο ίδιο μήκος κύματος φαίνεται να κινείται και η πρόσφατη τολμηρή απόφαση της εγχώριας ΡΑΕ για να προχωρήσουμε με γοργά βήματα στη μέθοδο της αποθήκευσης ενέργειας για την παραγωγή ρεύματος. Και τούτο διότι το υπάρχον ρυθμιστικό πλαίσιο για τις αδειοδοτήσεις προβλέπει μακρόσυρτες διαδικασίες. Μάλιστα, για τον σκοπό αυτό αξιοποιείται και η εμπειρία της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας της Μεγάλης Βρετανίας, η οποία έχει να επιδείξει αξιοσημείωτο έργο στον συγκεκριμένο τομέα.

Οι γνωρίζοντες καλά επισημαίνουν τις μεγάλες ευκαιρίες και δυνατότητες, τις οποίες προσφέρει η στροφή στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Πέρα από το ότι συμβάλλει στην προστασία του περιβάλλοντος, στη βελτίωση της ποιότητας ζωής, δημιουργεί και αξιόλογο αριθμό νέων θέσεων απασχόλησης. Παράλληλα, μειώνει την εισαγωγή τεχνικού εξοπλισμού από τις ξένες αγορές. 

Οι ιθύνοντες εδώ στην Κρήτη, μετά τα όσα ζήσαμε και ζούμε, ήρθε ο καιρός να σκεφτούν πως ακόμη κι αν δεν είχαμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που μας παρέχει ο τόπος μας, για τη στροφή στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, θα έπρεπε να τα εφεύρουμε. Άλλωστε η πολιτική αξία όλων των αξιωματούχων δεν προσμετράται με ψηφοθηρίες και μικροπολιτικές. Αλλά με την πρόθεση και την ικανότητά τους να εκφράσουν τις ανάγκες και τις απαιτήσεις της εποχής και να δώσουν την ορθή και αντικειμενική πληροφόρηση στους κατοίκους της Κρήτης.

Χαρακτηριστικές είναι οι πρόσφατες αποκαλύψεις αξιόλογων επιστημόνων, οι οποίοι με τεκμηριωμένα στοιχεία έρχονται να διαψεύσουν τους διασπείροντες τη φημολογία ότι τα Αιολικά Πάρκα καταστρέφουν την άγρια ορνιθοπανίδα. 

Μήπως, τελικά, αυτή η καλλιεργούμενη και ανεύθυνη κινδυνολογία, δεν είναι τόσο αθώα, αλλά καθυστερεί εσκεμμένα τη μετάβαση προς έναν περιβαλλοντικά πιο φιλικό πλανήτη;

Το παράδειγμα του Υβριδικού Σταθμού Αμαρίου αναντίρρητα εκπέμπει ένα ισχυρό πολιτικό μήνυμα, δείχνοντάς μας ότι μπορούμε να κόψουμε δρόμο για την πράσινη ανάπτυξη, διασφαλίζοντας πολλαπλά οφέλη, περιβαλλοντικά, οικονομικά, κοινωνικά εφόσον απομονώσουμε τους καταστραφολογούντες.