Φαίνεται πλέον καθαρά πως η σχέση του ανθρώπου με τη φύση δοκιμάζεται σκληρά. Ενόσω παγκόσμιας πανδημίας τα μαύρα σύννεφα της κλιματικής αλλαγής σκεπάζουν τον πλανήτη.
Η κραυγή αγωνίας του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες «Να ξέρετε ότι σκάβουμε το λάκκο μας», αποτυπώνει με το ποιο δραματικό τρόπο τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος όλος.
Μιλώντας στη διεθνή διάσκεψη Cop 26 για το κλίμα, που πραγματοποιείται στη Γλασκόβη, δεν μάσησε τα λόγια του. Έχοντας απέναντί του εκατόν είκοσι αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων εξέπεμψε ένα ισχυρό μήνυμα: «Αντί να συνεχίσουμε τον εθισμό μας στα ρυπογόνα ορυκτά καύσιμα, οφείλουμε να προστατεύσουμε τη ζωή μας και να σώσουμε την ανθρωπότητα».
Μέρες τώρα γινόμαστε μάρτυρες μιας ζοφερής πραγματικότητας με τα όσα λέγονται από τους συμμετέχοντες στη διάσκεψη της Σκωτσέζικης πόλης. Τα στοιχεία που γνωστοποιούνται σοκάρουν. Οι θανατηφόροι καύσωνες, η κατάρρευση των οικοσυστημάτων, η ανυδρία, η καταστροφή των καλλιεργειών, ή υπερθέρμανση του πλανήτη που οδηγεί το λιώσιμο των πάγων κ. ά , δεν κρύβονται κάτω από την επίπλαστη ανάπτυξη.
Απεναντίας ανατρέπουν ψευδαισθήσεις αυταρέσκειες και συγχίσεις. Οι διακηρύξεις για τη προστασία του περιβάλλοντος δεν έχουν πλέον κανένα νόημα. Είναι κούφιες περιεχομένου. Χρειάζονται πλέον δεσμευτικές αποφάσεις με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα για την υλοποίησή τους. Η συμφωνία του Παρισιού το 2015 καθώς και η Πράσινη Συμφωνία της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνιστούν αναμφίβολα σημαντικά βήματα προόδου. Αρκεί βέβαια να μπουν σε τροχιά πραγματοποίησης. Χωρίς αναβλητικότητες και καθυστερήσεις.
Όπως πολύ σωστά επεσήμανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης: « Ο χρόνος που έχουμε στη διάθεσή μας εξαντλείται. Γι’ αυτό πρέπει να αναλάβουμε δράσεις τώρα». Μάλιστα μιλώντας για την ενεργειακή κρίση αναφέρθηκε στην άμεση ανάγκη στροφής σε καθαρές πηγές ενέργειας, επαναλαμβάνοντας τη δέσμευσή για την υλοποίηση του προγράμματος απολιγνιτοποίησης και την κυβερνητική απόφαση να κλείσουν τα λιγνιτικά εργοστάσια μέχρι το 2028.
Η πράσινη μετάβαση καθίσταται μονόδρομος για όλες τις προηγμένες και σύγχρονες κοινωνίες. Η Ελλάδα διαθέτει ισχυρά συγκριτικά πλεονεκτήματα τα οποία στερούνται άλλες χώρες, οι οποίες ωστόσο έχουν κάνει πράξη τη στροφή στις ΑΠΕ. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι αυτά της Βόρειας Ευρώπης και της Σκανδιναβίας. Το πρόβλημα με μας είναι, πως ακόμη και η θεσμοθετημένη πολιτική βούληση αμφισβητείται από μειοψηφικές και περιθωριακές ομάδες. Είτε γιατί είναι δέσμιες ιδεοληπτικών εμμονών. Είτε διότι παγιδεύονται από δυνάμεις που εξυπηρετούν μικρά ιδιοτελή συμφέροντα.
Η Κρήτη έχει όλες τις προϋποθέσεις λόγω του γεωφυσικού της περιβάλλοντος, να αποτελέσει πρότυπο μοντέλο Πράσινης Περιφέρειας. Αρκεί βέβαια οι ιθύνοντες της Κεντρικής Διοίκησης αλλά και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, να συνειδητοποιήσουν πως τα πράσινα έργα για να υλοποιηθούν δεν πρέπει να εμποδίζονται από το τείχος της μικροπολιτικής και της ψηφοθηρίας.
Διαφορετικά η στροφή στις ΑΠΕ θα καρκινοβατεί, με αποτέλεσμα τα ενεργειακά ελλείματα να συντηρούνται, η υποβάθμιση του περιβάλλοντος να συνεχίζεται και οι καταναλωτές να στερούνται φθηνή και καθαρή ενέργεια.
