Οροπέδιο Λασιθίου: τα φιντάνια, η «ασυλία» και ο ρόλος της ΕΛ.ΑΣ

Είναι  καιρός τώρα που στο Οροπέδιο Λασιθίου εκτός από πατάτες, έχουν  αρχίσει να «καλλιεργούνται» άκρως ανησυχητικές συμπεριφορές από πολύ συγκεκριμένα πρόσωπα. Προκαλούν, μεθούν, εκφοβίζουν και κυκλοφορούν με το πιστόλι έξω από το παράθυρο.
Στο Οροπέδιο Λασιθίου, παρακαλώ,  και όχι  στο Ασήμι, στις Μοίρες, στον Μυλοπόταμο.

 Όμως, ποιος να τολμήσει να μιλήσει; Μαύρο φίδι που τον έφαγε. Κάποιοι, χρόνια πίσω, επέτρεψαν να διαμορφωθεί μία κατάσταση εξαιρετικά επικίνδυνη, και σήμερα άλλοι είναι που τραβούν τα μαλλιά τους. 

Δεν έχει νόημα να αρχίσουμε να απαριθμούμε από αυτήν εδώ την στήλη τα αισχρά καμώματα τους, όπως μάς τα έχουν εκμυστηρευτεί μετά φόβου Θεού ντόπιοι, με αφορμή και την πρόσφατη ιστορία στον Άγιο Γεώργιο. Αυτοί που ξέρουν, ξέρουν.  Αυτοί που πρέπει να γνωρίζουν, γνωρίζουν και ας εθελοτυφλούν.  

Ας αφήσουν στην άκρη τις «ασυλίες» και τα «συγχωροχάρτια» ελέω ψήφων και ας πάψουν να παρεμποδίζουν περαιτέρω αυτό που έπρεπε να είχε γίνει χρόνια πριν. Αυτό το «φυτώριο» της παραβατικότητας έπρεπε να είχε ξεπαστρευτεί όσο ήταν ακόμα νωρίς. Ακόμα και τώρα όμως δεν είναι αργά. Και ο ρόλος της τοπικής ΕΛ.ΑΣ πρέπει να είναι ουσιαστικός και καταλυτικός. Εκ των πραγμάτων, τι μπορεί να κάνει μία απλή περιπολία; Τίποτα σπουδαίο. Επαναπαύτηκαν πολλοί (τούς βόλεψε κιόλας) επειδή το Οροπέδιο είναι σε γενικές γραμμές φιλήσυχος τόπος, και δυστυχώς έμεινε «λάσκα» (όπως και άλλες περιοχές του νομού Λασιθίου), με αποτέλεσμα  φιντανάκια της κακιάς ώρας  να υψώσουν «κεφάλι» και να συμπεριφέρονται σήμερα σαν «καπετάνιοι». 

Στο παιχνίδι, ξεκάθαρα, επιβάλλεται να εμπλακούν δυνάμεις των ειδικών υπηρεσιών, με συγκεκριμένο σχέδιο, στοχευμένες κινήσεις και πρεσάρισμα εκεί που πρέπει, όπως συμβαίνει κατά διαστήματα και σε άλλες περιοχές της Κρήτης.
Όσοι νοιάζονται και θέλουν πραγματικά να καθαρίσει ο τόπος τους, αυτό πρέπει  να επιζητούν.