Οι υψηλές εθνικές προσπάθειες και τα επικίνδυνα καπέλα - Η περίπτωση της Σπιναλόγκας

Είναι δυνατόν ο δήμος Αγίου Νικολάου να μην θέλει να προωθήσει την υποψηφιότητα της Σπιναλόγκας στην UNESCO;

Μπορεί να ακούγεται παράξενη φάρσα, αλλά τα γεγονότα, μια σειρά γεγονότων, αυτό δυστυχώς δείχνουν, αυτό επιβεβαιώνουν! Μια πρόταση που γεννήθηκε πριν 17 χρόνια από την ίδια την κοινωνία και περνώντας μέσα από πολλές συμπληγάδες και σκοπέλους, ώστε σήμερα να αποτελεί την επίσημη πρόταση του ελληνικού κράτους για την ένταξη της οχυρής νησίδας στη λίστα των μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco, δεν φτάνει που βρίσκεται στο πιο λεπτό τελικό στάδιο για την εγγραφή της, αλλά σε αυτές τις κρίσιμες ώρες εξακολουθούν να γίνονται εκούσιες παρασπονδίες που μπορεί ως «αχίλλειος πτέρνα» να κοστίσουν στην ένταξη ή μη του μνημειακού συνόλου.

Το Cretalive, όπως θα θυμούνται οι αναγνώστες του, όχι μόνο έχει γράψει τα τελευταία χρόνια αρκετά αποκαλυπτικά στοιχεία τα οποία δυστυχώς έτυχαν «σιγής ασυρμάτου» από την προηγούμενη και μέχρι πρότινος ηγεσία του ΥΠ.ΠΟ.Α., αλλά εξακολουθεί να παρακολουθεί διακριτικά τις εξελίξεις που αφορούν την εγγραφή του πρώτου μνημείου της Κρήτης στη λίστα παγκόσμιας κληρονομιάς.

Ένα συστηματικό πέπλο και τείχος σιωπής και «γαργάρας» κάλυπτε πάντοτε τις σοβαρές αποκαλύψεις μας μέχρι σήμερα. Αποκαλύψεις που είχαν να κάνουν κυρίως με το υπέρτατο πρόβλημα, εκείνο της επίσημης ονομασίας της νησίδας που παραμένει από το 1954 ως «Καλυδών» και όχι ως «Σπιναλόγκα» γεγονός που αντιστρατεύεται ευθέως ένα από τα πιο σοβαρά κριτήρια των επιχειρησιακών οδηγιών του διεθνούς οργανισμού που είναι απαραίτητο να πληρούται για την ένταξή της. Και που αυτό το κριτήριο και πειστήριο, ισχυρίζεται (…εις μάτην και ψευδώς όσο παραμένει το Καλυδών) το ελληνικό κράτος ότι υφίσταται.

Οι πιεστικές οχλήσεις προς την ηγεσία του ΥΠ.ΠΟ.Α για την αλλαγή του ονόματος από ανθρώπους που δεν καπηλεύονται ούτε αναμένουν προσωπικά, πολιτικά ή υπηρεσιακά οφέλη, συναντούσαν και προσέκρουαν στη δεικτική και αυθάδη ολιγωρία του αποκεντρωμένου συγκεκριμένου υπουργείου στην Κρήτη. Γεγονός αναμενόμενο, αφού δυστυχώς έτσι είναι διαρθρωμένος και στελεχωμένος ο ελληνικός δημόσιος τομέας. Ανεπάρκεια και ξιπασμός χιλίων καρδιναλίων. Απαξίωση και λιθοβολισμός για κάθε τι που υπερβαίνει την αφάνεια, την ήσσονα προσπάθεια.

Όλα τα παραπάνω σεκοντάρονταν και πριμοδοτούνταν από τη διαπίστωση ότι ο σχεδιασμός της εθνικής προσπάθειας ξέφυγε από τα χέρια του υπουργείου, και στον επιτελικό σχεδιασμό ανακατεύτηκαν άνθρωποι της αυτοδιοίκησης που επένδυαν να πιστωθούν προσωπικά πολιτικά οφέλη. Εδώ και αρκετά χρόνια, τις δυο προηγούμενες σχεδόν δημοτικές περιόδους, ο Δήμος Αγ. Νικολάου έχει θεσπίσει ετήσιους θερινούς κολυμβητικούς αγώνες, όπως και εφέτος, με επίκεντρο τη Σπιναλόγκα, με την ανιστόρητη ονομασία «Καλυδώνια». Λέξη παράγωγη της «επικίνδυνης» και άσχετης εκείνης που ισχύει ακόμη από το 1954 και οι ξένοι εμπειρογνώμονες που θα αξιολογήσουν την πρόταση προβληματίζονται, αφού εκεί πάνω στηρίζεται ολόκληρο το οικοδόμημα του ισχυρού ελληνικού επιχειρήματος: Στη διατήρηση της μνήμης και όχι στον εξοστρακισμό της, που ευθέως υποδηλώνει το «Καλυδών».

Μέσα σε αυτό το αντιφατικό τοπίο της σιωπηρής υιοθέτησης από το επίσημο ΥΠ.ΠΟ.Α. της ολισθηρής πορείας προς την ενδεχόμενη αποτυχία της εθνικής προσπάθειας, δυο βδομάδες πριν τις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές της 7ης Ιουλίου, η πρώην Γενική Γραμματέας κ. Μαρία Βλαζάκη-Ανδρεαδάκη, μετά από πιεστικές οχλήσεις και επισημάνσεις απλού πολίτη προς εκείνη και την υπουργό κ. Μ. Ζορμπά, και αφού το έκαναν «γαργάρα» επί οκτώ μήνες, βλέποντας ίσως ότι «ο κόμπος έχει φτάσει πλέον στο χτένι», με έγγραφό της στις 25/06/19 (το οποίο δημοσιεύουμε) προς την προϊσταμένη της Γενικής Δ/νσης Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς του υπουργείου, την καλεί «για τις κατ’ αρμοδιότητα άμεσες ενέργειές της για την αντιμετώπιση του θέματος», δηλαδή για την αλλαγή του επίσημου και ανιστόρητου «Καλυδών» στο αυτονόητο «Σπιναλόγκα» που είναι γνωστή διεθνώς και με αυτό αιτήθηκε και στην Unesco!

Και δεν φτάνουν όλα αυτά, αλλά εκείνοι οι οποίοι ανεξέλεγκτα και δίκην αυτόκλητων διπλωματών και πρέσβεων πολιτισμού έχουν αναλάβει στρατηγικό, καθοδηγητικό και επιτελικό ρόλο στην εθνική προσπάθεια, συνεχίζουν να ναρκοθετούν και να υποθάλπουν το όλο εθνικό εγχείρημα. Πριν λίγα εικοσιτετράωρα ο Πολιτιστικός Αθλητικός Οργανισμός του Δήμου Αγίου Νικολάου, (δηλαδή ο Δήμος Αγ. Νικολάου), δημοσιοποίησε ότι διοργανώνει και εφέτος στις 7 Σεπτεμβρίου, τους κολυμβητικούς αγώνες με την ανιστόρητη ονομασία «Καλυδώνια»! Εκδήλωση που η ονομασία της υποδηλώνει την αμετανόητη εμμονή στον ολισθηρό δρόμο που θα οδηγήσει σε ενδεχόμενη εθνική αποτυχία, από ανθρώπους που την έχουν κατά συρροή καπελώσει.

Γνωρίζουμε ότι η σημερινή υπουργός κ. Λίνα Μενδώνη ήταν ο πρώτος άνθρωπος που ως Γενική Γραμματέας τότε του υπουργείου επί Κώστα Σημίτη, παρέλαβε στα χέρια της το 2002 το πρώτο αίτημα από την τοπική κοινωνία για την ένταξη της νησίδας. Η κ. Μενδώνη θα πρέπει να καταλάβει το εξαιρετικά ολισθηρό και επικίνδυνο σκηνικό που έχει μέχρι σήμερα διαμορφωθεί είτε από τη δεικτική ολιγωρία και αδιαφορία των αποκεντρωμένων υπηρεσιών του υπουργείου της, είτε από όλους εκείνους που προτάσσουν να πιστωθούν προσωπικά πολιτικά οφέλη ως «μεγάλοι πατερούληδες». Την καλούμε κι εκείνη και την ηγεσία του ΥΠ.ΠΟ.Α. να πάρουν μόνο εκείνοι στα χέρια τους την εθνική υπόθεση και να απομονώσουν τους αυτόκλητους που οδηγούν στο γκρεμό. Και να πείσουν τους εμπειρογνώμονες της Unesco ότι το ελληνικό κράτος δεν ακολουθεί διπλή γλώσσα. Εκτός κι αν η κ. Μενδώνη και εκείνοι που περιέπλεξαν τα πράγματα καπελώνοντας την εθνική προσπάθεια, πιστεύουν ότι η Unesco μπορεί να καταπίνει βατράχια. Εμείς πάντως δεν το πιστεύουμε. Μακάρι να καταπίνουν όχι μόνο βατράχια αλλά και ελέφαντες. Θα είμαστε οι πρώτοι που θα χαρούμε. Και οι πρώτοι που θα πανηγυρίσουμε για το ότι θα αυτοδιαψευστούμε. Αλλά μέχρι τότε ας μην οδηγούμαστε μόνοι μας στην «αυτοκτονία». Κανένας δεν έχει το δικαίωμα, πολύ δε περισσότερο την ασυλία να το κάνει!