Κανένας ταξιδιώτης - επισκέπτης δεν μπορεί να αντισταθεί από το μαγικό και συνάμα ιερό τοπίο του Ψηλορείτη. Το σεπτό βουνό της Κρήτης ασκεί μια μοναδική έλξη και φυσικά έχει ένα ιστορικό πλούτο καθώς είναι γνωστός ο μύθος με τον Δία, ενώ είναι δίπλα το ανάκτορο της Ζωμίνθου με έναν πολιτικό, οικονομικό και θρησκευτικό χαρακτήρα σε όλη τη διάρκεια της ύπαρξής του, λόγω και της γειτνίασης με το μεγάλο θρησκευτικό κέντρο του Ιδαίου Άντρου, το οποίο είχε ακτινοβολία στην Ανατολική Μεσόγειο, την Εγγύς Ανατολή και την Αίγυπτο.
Γι αυτό και κάποιοι συμπολίτες μας που βρέθηκαν πρόσφατα στη Νίδα, τον Ψηλορείτη, ενθουσιάστηκαν όταν έπεσαν πάνω σε μία αρχαία πέτρα που έφερε μια επιγραφή, ίσως ένα επίγραμμα -αλλά είχε περισσότερες λέξεις για να είναι ταφική αναφορά. Τι να ήταν; Αρχαία ελληνικά; Γραμμική; Φοινικικό αλφάβητο; Να ήταν τάμα στον Θεό των Θεών; Μια αναφορά στην Κάθοδο των Δωριέων ή την Καταστροφή του Μινωικού Πολιτισμού; Κανείς δεν μπορούσε να διαβάσει και σκέφτηκαν να το μεταφέρουν στην αρχαιολογική υπηρεσία. Αλλά ήταν και ρίσκο με βάση τον αρχαιολογικό νόμο να μεταφέρεις ένα αντικείμενο αξίας! Τελικά τη λύση έδωσε ένας μπόμπιρας, της Τρίτης Δημοτικού που κατέληξε ότι δεν είναι αρχαία επιγραφή, αλλά...ορνιθοσκαλίσματα!
"Τιν αλι φορα που θα μολαρις σκυλους επαε θα σου καψο το ΑΜΑΞΙ" διάβασαν τελικά! Δεν πειράζει, μπορεί να μην ήταν μινωικό το εύρημα, αλλά....υστεροκρητικό, μα ο πολιτισμός μας παραμένει ισχυρός!
