Όχι πως τον αναζητήσαμε το Σωτήρη Τσιόδρα, τον επικεφαλής της επιτροπής κατά του κορωνοϊού, που κάθε απόγευμα μάς έδινε ραντεβού τις δύσκολες μέρες της καραντίνας, αλλά σαν να άνοιξε η γη και να τον κατάπιε!
Όπως αιφνιδιαστικά ένα απόγευμα, μπήκε στη ζωή μας και... θρονιάστηκε, βγάζοντας με απόλυτη επιτυχία είναι αλήθεια την επικοινωνιακή διαχείριση της πανδημίας, έτσι χάθηκε, λες και δεν υπήρξε ποτέ.
Και εξηγούμαι: σε άλλες περιπτώσεις τα κανάλια, οι εφημερίδες, τα σάιτ, θα μας τρέλαιναν με γαργαλιστικές λεπτομέρειες για ένα πρόσωπο που κυριάρχησε στις οθόνες αλλά και στις... καρδιές μας για ένα τρίμηνο περίπου. Που πήγε, που έκανε μπάνιο, που έψαλε μετά την πανδημία, πως περνάει τις μέρες μετά την κρίση, άλλωστε όπως λέμε και στη δημοσιογραφική διάλεκτο... πουλούσε τρελά, για να εξαφανιστεί από παντού!
Εκτός και αν, λέω εγώ και συνωμοσιολόγος δεν είμαι, πως ένα πέπλο προστασίας είναι πάνω από τον συμπαθή επιστήμονα, σε μια προσπάθεια να μείνει μακριά από τα Μέσα και να μην καεί, αποτελώντας μια χρυσή εφεδρεία του συστήματος! Αλήθεια είναι πως σε πειρασμό για αυτή τη σκέψη με έβαλε η επιλογή του Εμμανουέλ Μακρόν να κάνει πρωθυπουργό τον Ζαν Καστέξ, τον κ. "Πανδημία της Γαλλίας", τον αντίστοιχο Τσιόδρα της χώρας, και δείχνοντας πως η κρίση μπορεί να ΄ναι για κάποιους ευκαιρία ! Λέτε;
