Η αναζωπύρωση των συζητήσεων, μέσα από τις νέες εξαγγελίες για τον ΒΟΑΚ, είναι εύλογη. Δεν νοείται η Κρήτη να μην έχει έναν σύγχρονο και ασφαλή αυτοκινητόδρομο από την Κίσσαμο έως τη Σητεία.
Η εκκρεμότητα αυτή δεν προέκυψε τυχαία. Ουσιαστικά, οφείλεται στο ότι επί χρόνια οι ιθύνοντες ασχολούνταν με τα μικρά – για να μην πω ευτελή. Διαγκωνίζονταν για τα αξιώματα. Συναγωνίζονταν στις ψηφοθηρικές πρακτικές.
Τα μεγάλα προβλήματα της παραγωγικής, οικονομικής και αναπτυξιακής υστέρησης βρίσκονταν έξω από τα ενδιαφέροντά τους. Αντιθέτως, κυριαρχούσαν οι τοπικισμοί. Δυστυχώς, αυτοί ακόμη δεν ξεριζώθηκαν. Οι κοντόφθαλμες αντιλήψεις υπάρχουν και σήμερα. Το βλέπουμε συχνά σε πολλές περιπτώσεις.
Για παράδειγμα, ο ΒΟΑΚ αντιμετωπίζεται ως κάτι ξεχωριστό. Δεν συνδέεται, όπως θα έπρεπε, με ένα γενικότερο σχέδιο ανάπτυξης που θα καθιστά την Κρήτη ανταγωνιστική σε όλα τα επίπεδα. Η πράγματι απομονωμένη Σητεία σωστά αντιδρά που ζητά την επέκταση του Βόρειου Οδικού Άξονα. Ορθά έπραττε και όταν ήθελε να δημιουργηθεί Σχολή Τουρισμού στην περιοχή της.
Δίκαια αιτήματα έχουν και άλλες κρητικές πόλεις. Όμως, με ποιο τρόπο και με ποια μέθοδο επιτυγχάνεται ένας στόχος; Οι διαμαρτυρίες σίγουρα δεν αρκούν. Ούτε οι γενικόλογες διακηρύξεις. Η λογική λέει ότι χρειάζεται στοχευμένη δουλειά, θεμελιωμένα επιχειρήματα και προπαντός δημιουργική σκέψη. Διαφορετικά, ελλοχεύει ο κίνδυνος της περιχαράκωσης. Και το αποτέλεσμα είναι να μεγαλώνει ο κύκλος των χαμένων ευκαιριών.
Πρόσφατα ανακοινώθηκε επισήμως ότι το Ρέθυμνο αποκτά Σχολή Ξεναγών, μολονότι το Λασίθι αναπτύσσει μεγάλη τουριστική δραστηριότητα. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι η διεκδίκηση των Ρεθυμνιωτών ήταν αποτελεσματική.
Για να επανέλθω στη Σητεία, το ζήτημα που τίθεται δεν είναι μόνο η σύνδεσή της με το δίκτυο του ΒΟΑΚ, αλλά και η έξοδός της από την περιχαράκωση. Εξ ου και έχει μεγάλη ανάγκη την προσέλκυση επενδύσεων σε όλους τους τομείς, στους οποίους διαθέτει συγκριτικά πλεονεκτήματα.
Σίγουρα δεν είναι μονάχα το εξαιρετικό ελαιόλαδο που παράγει. Ούτε οι τουριστικές υπηρεσίες τις οποίες παρέχει στους επισκέπτες, Έλληνες και ξένους. Τα δύο αυτά προϊόντα δεν της αποδίδουν την προστιθέμενη αξία που θα μπορούσε συνολικά να έχει.
Η πολυετής εμπλοκή της μεγάλης τουριστικής επένδυσης στη Μονή Τοπλού τής στερεί τη δυνατότητα να διευρύνει το μερίδιό της στον τουρισμό. Το ίδιο συμβαίνει και με την ακατανόητη αποστροφή κάποιων στην αιολική ενέργεια. Τη στιγμή που η Σητεία μπορεί να αποτελέσει πρότυπο βιώσιμης και πράσινης ανάπτυξης.
Το συγκριτικό της πλεονέκτημα, ο άνεμος, ήταν και παραμένει ισχυρό όπλο για την προστασία του περιβάλλοντος, για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών, για την απεξάρτησή μας από τα ρυπογόνα καύσιμα, για την απολιγνιτοποίηση.
Τώρα, μάλιστα, που η στροφή στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας συνιστά κυβερνητική προτεραιότητα, η Σητεία μπορεί να διεκδικήσει και να πετύχει σημαντικά περιβαλλοντικά, κοινωνικά, οικονομικά και αναπτυξιακά οφέλη.
Προϋπόθεση, βέβαια, για κάτι τέτοιο είναι να δει το παρόν και το μέλλον της χωρίς παραμορφωτικούς φακούς και ιδεοληψίες. Και πρωτίστως δίχως να παγιδεύεται στις σκοπιμότητες κάποιων, οι οποίοι βρέθηκαν ξαφνικά στην Κρήτη και θέλουν να χειραγωγήσουν τους κατοίκους της.
Η αιολική ενέργεια, όπως αποδεικνύεται σε όλες τις προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες, είναι μια μεγάλη ευκαιρία και μια μεγάλη πρόκληση για τις σύγχρονες κοινωνίες. Τον δρόμο αυτόν χρειάζεται να ακολουθήσει και η Σητεία, αφήνοντας πίσω την εσωστρέφεια και την απομόνωση.
