Ομολογώ ότι αυτή η ζωή παίζει τέτοια παιγνίδια που ορισμένες σκηνές δεν τις συναντάς ....ούτε σε θεατρική παράσταση του Ιονέσκο (που μια ειδίκευση στο θέατρο του παραλόγου την είχε) !
Στήνεις μια εκδήλωση...πάνω σου, που δεν είχε και τόσο κλάμα , ούτε την γκλαμουριά τελικά που ήθελες και το μόνο που καταφέρνεις είναι να ...τρολάρεις τον άνθρωπο που σε στήριξε και σε στηρίζει, που όλο αυτό το διάστημα έχει και τι δεν έχει καταπιεί για πάρτη σου!
Κανείς είναι αλήθεια δεν θα ήθελε να είναι στη θέση του φίλου σου το βράδυ αυτό. Να πηγαίνει για μαλλί και να βγαίνει κουρεμένος βλέποντας μόνο το τοπικό enfant gâté να τον περιμένει με αγωνία, έμπλεο ικανοποιήσως και χαράς για τα όσα θα επακολουθήσουν. Και ήταν ο ίδιος τόσο εγκλωβισμένος ,λόγω της ευγένειας που τον διακρίνει- μέχρι παρεξηγήσεως- που δεν μπορούσε ούτε διπλωματική ασθένεια να προφασιστεί για να σηκωθεί και να φύγει , όπως προδήλως θα επιθυμούσε.
Αλλά τι είναι το θέατρο του παραλόγου; Ασήμαντες πλοκές, επαναληπτικός και χωρίς νόημα διάλογος , αλλά τουλάχιστον γελάνε και τα μουστάκια του και θα έχει σήμερα θέμα να κουβεντιάζει όλος ο δήμος.
