Με όπλο την καθαρή ενέργεια δεν χρειαζόμαστε κανένα αντάρτικο

Τώρα που σχεδόν όλοι μιλούν για ένα νέο παραγωγικό και αναπτυξιακό μοντέλο, μήπως πρέπει να σκεφθούμε με ποιες πολιτικές μπορεί να γίνει πράξη;

Η χρηματοδότηση του Ταμείου Ανάκαμψης είναι πράγματι τολμηρή και γενναιόδωρη. Σίγουρα, προσφέρει ευκαιρίες και δυνατότητες. Μάλιστα, εξαιρετικά σημαντικοί κοινοτικοί πόροι προβλέπονται και για τη βιώσιμη ανάπτυξη και τη στροφή στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.

Τα συγκεκριμένα ζητήματα αποδεικνύονται σε κεντρικές προτεραιότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ειδικά μετά και την αποκαλούμενη «Πράσινη Συμφωνία» που υιοθέτησε η Commission.

Η υλοποίησή τους, ωστόσο, προσκρούει στις ακόμη και σήμερα ανεξήγητες αντιδράσεις μικρών ομάδων για την ηλιακή και αιολική ενέργεια. Ή γιατί υπάρχει παραπληροφόρηση. Ή διότι κάποιοι κινδυνολογούν εσκεμμένα. Με κεντρικό σύνθημα «ελεύθερα βουνά χωρίς αιολικά», ορισμένοι αρνούνται την εγκατάσταση ανεμογεννητριών.

Κι όλα αυτά τη στιγμή που το σύνολο της επιστημονικής κοινότητας υποστηρίζει τις ΑΠΕ. Κοινός τόπος είναι ότι οι ανεμογεννήτριες δεν επιβαρύνουν την ανθρώπινη υγεία ούτε την αναπαραγωγικότητα των θηλαστικών. Είναι πλήρως συμβατές με το αστικό και οικιστικό περιβάλλον. Δεν εκπέμπουν ακτινοβολία. Και πρωτίστως μάς παρέχουν καθαρή ενέργεια.

Πώς αλλιώς να εξηγηθεί το γεγονός ότι προηγμένες χώρες της Ευρώπης, σε αντίθεση με μας, έκαναν άλματα στον τομέα αυτό. Τα αιολικά τους πάρκα κάθε άλλο παρά επηρεάζουν την τουριστική ανάπτυξη.

Η πικρή αλήθεια είναι πως η Ελλάδα έχει μείνει πίσω στην υλοποίηση πράσινων επενδύσεων. Το χειρότερο, είμαστε ακόμη δέσμιοι των ρυπογόνων καυσίμων. Ενώ ο τόπος μας διαθέτει όλα εκείνα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα για να αποτελέσει κόμβο καθαρής ενέργειας.

Μάλιστα όπως μαθαίνω κατά τις μαραθώνιες συνεδριάσεις και αντιπαραθέσεις στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις Βρυξέλλες, ο Κυριάκος Μητσοτάκης κλήθηκε να δικαιολογήσει την υστέρηση της χώρας μας στις ΑΠΕ. Ποικίλα ήταν και τα σχόλια από τους ευρωπαίους εταίρους. Αρκετοί αναρωτιούνται πού οφείλεται η καθυστέρηση. Θέτουν δε μετ’ επιτάσεως το ερώτημα αν η ελληνική κοινή γνώμη είναι ενήμερη για την αξία και τη χρησιμότητά τους.

Μάλλον είναι καιρός  να αντιμετωπίσουμε με σοβαρότητα και υπευθυνότητα τις όποιες ευκαιρίες έχουμε μπροστά μας. Η πανδημία μάς έδειξε το σκληρό πρόσωπο της πραγματικότητας. Η κλιματική αλλαγή είναι παρούσα. Οι επιπτώσεις στη ζωή μας ανυπολόγιστες. Οι συνέπειες της υγειονομικής κρίσης στην οικονομία και στην εργασία τείνουν να γίνουν δραματικές.

Κι εμείς...δεν χρειαζόμαστε κανένα αντάρτικο στα βουνά, ούτε στις πόλεις. Ο ήλιος και ο άνεμος είναι τα μεγάλα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα. Αν τα αξιοποιήσουμε σωστά μπορούμε να κερδίσουμε πολλά. Αλλά και να ισοσκελίσουμε τις απώλειές μας από τον τουρισμό που πλήττεται σφοδρά, αφήνοντας στην άκρη ανώφελες αγκυλώσεις, εμμονές και ιδεοληψίες.