Ας υποθέσουμε ότι παρακολουθείτε την ακόλουθη σκηνή: Κρατούμενος σε αναπηρικό καρότσι, με κομμένο το ένα πόδι και με ακρωτηριασμένα δάκτυλα στο άλλο πόδι, λόγω σακχάρου, μεταφέρεται σε μία φυλακή της χώρας που είναι παντελώς ακατάλληλη για τον εγκλεισμό του. Και είναι ακατάλληλη, όχι επειδή το προσωπικό είναι απρόθυμο να τον βοηθήσει, αλλά επειδή δεν υπάρχει καμία υποδομή σχετική, ούτε καν επαρκής χώρος για το καρότσι του. Μπουσουλώντας, μάς περιγράφουν, ότι μπαίνει ο άνθρωπος στο κελί για να πάει στο κρεβάτι του.
Τι σκέφτεστε;
Εγώ πάντως σκέφτομαι ότι ο εγκλεισμός έχει σωφρονιστικό χαρακτήρα, έτσι τουλάχιστον μας έχουν πει, και όχι εκδικητικό και απάνθρωπο. Δεν είναι συνθήκες κράτησης αυτές. Αποτελούν ντροπή και η ευθύνη ανήκει στην κεντρική διοίκηση και στο υπουργείο.
Σε ποια φυλακή;
Όχι, πάντως στο νοσοκομείο του Αγίου Παύλου… Για μαντέψτε…
