Για πολλοστή φορά το συνδικαλιστικό σωματείο των δημοσιογράφων προκήρυξε και οργάνωσε απεργιακή κινητοποίηση. Και πολύ καλά έκανε αφού έτσι πιστεύει ότι μπορεί να διεκδικήσει τα δικαιώματα του κλαδου και των μελών του. Αλλά υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά: για μια ακόμη φορά το σωματείο των δημοσιογράφων δεν μπορεί να προστατεύσει τους πραγματικούς επαγγελματίες του χώρου, αδυνατεί να περιφρουρήσει την απεργία αφού βρίσκεται μια δράκα να εκμελεταλλεύεται πρόσωπα μικρής αντοχής και ελαστικές συνειδήσεις δημιουργώντας μηχανισμούς που θολώνουν το τοπίο, μπερδεύουν τον κόσμο, παραπληροφορούν τους πολίτες. Είναι οι ίδιοι που έχουν φέρει την χώρα σε αυτή την κατάσταση . Είναι οι ίδιοι που σε άλλες μαύρες εποχές θα συνόδευαν τον περιβόητο δεκανέα δείχνοντας τους πατριώτες.
Αλλά τα συνδικαλιστικά σωματεία έχουν μια υποχρέωση. Να μπουν μπροστά και να προστατεύσουν τον κλάδο τους, να εντοπίσουν και τους φοβισμένους, τους πρόθυμους, να δώσουν εκεί το χέρι βοήθειας.
"...τα φοβισμένα ανθρωπάκια είναι χειρότερα από τους τυράννους... είναι όλοι αυτοί που σε τραβάνε κάτω όποτε προσπαθείς να σηκωθείς...". Αυτό ίσως πρέπει να το έχει υπόψιν της η Ενωση Συντακτών.
cretalive
