Το χιούμορ "αντίδοτο" στον κορωνοϊό

Σίγουρα ζούμε καταστάσεις που δεν τις είχαμε φανταστεί οι περισσότεροι, ή τις βλέπαμε στις ταινίες του Χόλιγουντ και μιλούσαμε για υπερβολές. 

Ο κάθε ένας προσπαθεί με το δικό του τρόπο να ανταποκριθεί στις πρωτόγνωρες συνθήκες που καλούμαστε να βιώσουμε. 
Φύση αισιόδοξη η ανθρώπινη και οι περισσότεροι επιστρατεύουμε το χιούμορ! 
Όπως οι διαχειριστές της σελίδας "Φυστίκι ΠουΚυλάει" που έγραψαν το παρακάτω "έπος" :

"«Κάνω να καθαρίσω το ντουλάπι με τα ξυριστικά του άντρα μου.
Το ντουλάπι είναι κάτω από τον νιπτήρα, σκύβω, τραβάω τους αφρούς ξυρίσματος και τις ξυριστικές μηχανές και τα άφτερ σέηβ
ΤΙ ΝΑ ΔΩ!!
ΕΝΑ ΝΤΕΤΤΟΛ, ΜΛΚ ΜΟΥ!! ΕΙΧΕ ΚΑΒΑΤΖΩΣΕΙ ΈΝΑ ΝΤΕΤΤΟΛ ΣΕ ΣΠΡΕΥ! ΤΟ ΕΙΧΕ ΚΡΥΨΕΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΞΥΡΙΣΤΙΚΑ.

Το παίρνω, του το πετάω μπροστά του, ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ, του λέω..
"Μωρό μου, δεν είναι αυτό που νομίζεις" μου λέει.
"Δε ντρέπεσαι, κοτζάμ άντρας, ΔΕ ΝΤΡΕΠΕΣΑΙ, ΤΙ ΆΛΛΟ ΜΟΥ ΚΡΥΒΕΙΣ, ΕΧΕΙΣ ΚΡΥΨΕΙ ΚΑΙ ΚΩΛΟΧΑΡΤΑ; ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΟΝΙΑ;;;" και κάνω να ανοίξω το συρτάρι με τις κάλτσες και τα σώβρακα
"ΟΧΙ ΜΗΗΗΗΗΗΗΗΗ" να φωνάζει και να προσπαθεί να με σταματήσει, "ΕΧΩ ΓΚΟΜΕΝΑ, ΕΞΩΓΑΜΟ, ΚΡΥΦΟΥΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ, ΜΗΝ ΑΝΟΙΞΕΙΣ ΤΟ ΣΥΡΤΑΡΙ!"
"ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΟΥΝ ΑΥΤΑ" να ουρλιάζω, "ΜΙΛΑ ΜΟΥ, ΕΧΕΙΣ ΚΑΒΑΤΖΩΣΕΙ ΚΑΨΟΥΛΕΣ ΕΣΠΡΕΣΣΟ;;;;"

Τον σπρώχνω, ανοίγω το συρτάρι και μου κόβονται τα πόδια. Είδα τη γη να γυρίζει, μαύρισαν όλα γύρω μου. Λιποθύμησα.

Όταν άνοιξα τα μάτια μου, τον βρήκα καθισμένο στο πάτωμα με τα χέρια στο πρόσωπο, να κλαίει. Δίπλα του πεσμένη, μία μάσκα.
Μια μάσκα...
Παντρεμένοι τόσα χρόνια κ τι δεν έχουμε περάσει μαζί. όμορφες στιγμές, δύσκολες, σε όλα μαζί, χέρι χέρι αντιμετωπίζαμε ότι ερχόταν. Κλονίστηκαν όλα. Σηκώθηκα κι έφυγα από το δωμάτιο,

Τίποτα δεν θα ήταν όπως πρώτα.

Όσο για μένα, είμαι δυνατή. Θα σταθώ στα πόδια μου. θα ξαναφτιάξω τη ζωή μου. Δεν κοιτάω πίσω. Μόνο μπροστά. Στο ντουλάπι με τα απορυπαντικα , από πίσω... Που έχω καβατζώσει ένα κουτί με γάντια.
Γατάκιιιιιιι... Όταν εσύ πήγαινες, εγώ ερχόμουν!  Εκεί θα φτάσουμε!?!?!?"