Ενεργειακή αλλαγή χωρίς ναι μεν …αλλά

Ενόσω η πανδημία εμφανίζει έξαρση, μας προέκυψε και η σοβαρή ενεργειακή κρίση. Οι επιπτώσεις της είναι πλέον εμφανείς παντού. Η οικονομική επιβάρυνση  στους καταναλωτές είναι γεγονός. Μάλιστα η εκδήλωσή της συνέπεσε και με τη Διεθνή Διάσκεψη της Γλασκώβης.

Παρά τις προσδοκίες που είχαν καλλιεργηθεί, τα αποτελέσματά της δεν ήταν τα αναμενόμενα. Προκειμένου να αποφευχθεί το ρήγμα με Ρωσία και Κίνα επικράτησαν οι λογικές συγκερασμού. Έτσι για άλλη μια φορά η αποκαλούμενη πράσινη μετάβαση προχωρά με αργούς ρυθμούς. Ή για να το πούμε αλλιώς επαφίεται στη βούληση, στις προτεραιότητες, ακόμη κα στις ευαισθησίες κάθε χώρας. 

Πάντως εξαιρετικά θετικό είναι ότι η πιο ισχυρή οικονομία της Ευρώπης η Γερμανία, αποτελεί φωτεινό παράδειγμα. Ουσιαστικά μας δείχνει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε, αν πράγματι θέλουμε να αντιμετωπίσουμε τις δυσμενείς συνέπειες της κλιματικής κρίσης.

Ο νέος κυβερνητικός συνασπισμός Σοσιαλδημοκρατών, Πρασίνων και Φιλελευθέρων υπό τον νέο Καγκελάριο Σολτς, ο οποίος θα διαδεχθεί την Μέρκελ, υιοθετεί ρηξικέλευθες και καινοτόμες προτάσεις για την ενεργειακή αλλαγή.

Έπειτα από σκληρές διαπραγματεύσεις κατέληξαν σε μια δέσμη συγκεκριμένων μέτρων. Οι προγραμματικές τους συγκλήσεις κάθε άλλο παρά αποσπασματικές είναι. Οι στόχοι που θέτουν είναι φιλόδοξοι αλλά και ρεαλιστικοί. Μεταξύ άλλων δεσμεύονται μέσα στο 2022: 

• Να επιταχυνθεί η απολιγνιτοποίηση με τελικό ορίζοντα το 2030, υλοποιώντας ένα εκτεταμένο πρόγραμμα εναλλακτικών πηγών ενέργειας.
• Να διατίθεται το 2% της έκτασης της χώρας για έργα αιολικής ενέργειας, προβλέποντας σημαντικά οφέλη σε δήμους και περιφέρειες από την εγκατάσταση ανεμογεννητριών και ηλιακών πάρκων.
• Να  αξιοποιείται για ηλιακή ενέργεια κάθε διαθέσιμη στέγη. Στις επιχειρηματικές εγκαταστάσεις καθίσταται υποχρεωτική η τοποθέτηση ηλιακών πάνελ. Στις ιδιωτικές  οικοδομές επιβάλλεται ως απαράβατος κανόνας.

Να που τελικά αυτονόητες επιλογές επικρατούν, όταν κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι δεν είναι δέσμιοι μικροπολιτικών και ψηφοθηρικών αντιλήψεων. Αλλά και οι πολιτικές που ακολουθούν έχουν στρατηγικό ορίζοντα.

Μήπως ήρθε η ώρα οι εκπρόσωποι της συμπολίτευσης, αντιπολίτευσης, αυτοδιοίκησης  να  αποβάλλουν τον πολιτικό επαρχιωτισμό τους;

Διαφορετικά η υστέρηση της χώρας μας, παραγωγική, οικονομική, αναπτυξιακή, ενεργειακή θα ανακυκλώνεται. Και ο υποτιθέμενος στόχος όλων μας, να συγκλίνουμε με τις προηγμένες ευρωπαϊκές κοινωνίες, να στερείται πρακτικού αντικρίσματος.