Τα παραμύθια του Σαββάτου

γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Φόβοι, εφιάλτες, παιχνίδια του μυαλού, συναισθήματα κι αγωνίες. Σημάδια των καιρών ή απλώς καλογραμμένες ιστορίες  που μόλις κυκλοφόρησαν. Όνειρα που δεν φυλακίζονται, νύχτες που περιέχουν μυστήρια και περιπέτειες…

Στα κύματα της Έλλης, Αντώνης Παπαθεδούλου, εικ: Ίρις Σαμαρτζ,εκδ. Παπαδόπουλος

Ο Καπτανίκ δεν είναι ένα συνηθισμένος καπετάνιος. Το καράβι του πλέει σε παράξενα, χρωματιστά νερά που βρίσκονται σε ακόμα πιο παράξενα μέρη. Πάνω στα παιδικά κεφάλια ταξιδεύει και μπαίνει και μέσα στο μυαλό ς κι ανακαλύπτει τις σκέψεις, τους φόβους, τις χαρές, τις ήρεμες και άγριες στιγμές της κάθε μέρας. Η Έλλη είναι  εκείνο το κορίτσι που ανησυχεί σαν όλα τα παιδιά στέφεται …τα πάντα και κάνει το καράβι του Καπτανίκ να γύριζε συχνά πέρα δώθε, πάνω κάτω και να μην ηρεμεί πάρα μόνο κάποιες πολύ ήσυχες νύχτες. Κι όλα αυτά σε ένα κεφάλι, με υπέροχα μαλλιά. Να ΄τα άραγε απλό με ένα ψαλίδι μαγικό, σαν έκοβες για λίγο τα μαλλιά να σταματούσαν και οι σκέψεις;

Ευρηματική και πρωτότυπη ιστορία για άλλη μια φορά από τον Αντώνη Παπαθεοδούλου. Μια ιστορία γεμάτη φαντασία που χει για οδηγό την σκέψη, την κάθε σκέψη και ό,τι αυτή προκαλεί στην ψυχή και στο μυαλό. Μια ιστορία με έντονα συναισθήματα , με φόβους, αντοχές, θυμούς, ηρεμίες και …χαρές. Μια ιστορία που θα μας κάνει να χαμογελούσαμε, σαν διαβάσουμε και καταλάβουμε  όλους τους συμβολισμούς και θα νοιώσουμε πως κάπως έτσι αντιδρούμε κι εμείς και τα παιδιά. Σαν θύελλα, καταιγίδα, φουρτούνα στα δύσκολα, στα απρόσμενα και συχνά ασήκωτα θέματα που μας απασχολούν. Σαν μπουνάτσα, κι ήρεμες πλεύσεις σε όλα τα όμορφα, τα ήσυχα τα καλοδιάβατα …

Κι όλα αυτά χρειάζονται  εκείνον τον καλό καπετάνιο που ξέρει να ξεφεύγει, να περιμένει, να κουμαντάρει το «καράβι». Ο εαυτός μας; Η διαίσθηση; Ένας άλλος που είναι πάντα εκεί; Τροφή για… σκέψη λοιπόν το βιβλίο, με ένα τέλος που …αφοπλίζει. Δίνει λύση ή μια προσωρινή ανάπαυλα. Ο, τι και αν δίνει η ιστορία είναι αριστουργηματική!

Μια ιστορία με εκπληκτική εικονογράφηση από την Ίρις Σαμαρτζή. Πάλι μας ταξιδεύει διπλά με τον πιο χρωματιστό τρόπο, πάλι αναρωτιόμαστε για το ταλέντο και των δύο δημιουργών αυτής την δουλειά στους. Κι αν θέλετε κι  εσείς να δείτε τη κρύβει στο μυαλό και στην ψυχή της  η Έλλη, κι ίσως η δική σας «’Ελλη» , παίξετε το μαζί με τα παιδιά, στο σχολείο, στο σπίτι, όπου νομίζετε.

Το αποτέλεσμα θα είναι  εκπληκτικό, κι ίσως σας οδηγήσει σε άλλα μονοπάτια, ίσως καταλάβετε πολύ περισσότερα  για τις σκέψεις τους προβληματισμούς, τα συναισθήματα των δικών σας ανθρώπων.

Ή  αφεθείτε στη χαρά του παιχνιδιού που πάντα  ένα καράβι, ένας καπετάνιος, ένας πειρατής μπορούν να χαρίσουν. Εμείς πάντως περάσαμε υπέροχα με όλους τους στην τάξη μας :http://10onipiagogioher.blogsp...

Το κλουβί με τα όνειρα, Εύη Γεροκώστα, εικ :Αιμιλία Κονταίου, εκδ. Καλέντης

Ένα κλουβί, ένα όχι και τόσο συνηθισμένο κλουβί, ή μήπως όχι; Και τι γυρεύει στο κεφάλι ενός παιδιού; Γιατί δεν βάζει καλύτερα ένα σκουφί, ένα καπέλο μάγισσας, ένα ψάθινο καπέλο, μια μεταξωτή κορδέλα, ένα φτερό από παγόνι, ένα καπέλο πυροσβέστη; Γιατί όλα αυτά δεν έχουν κάγκελα από ξυλαράκια κανέλας και βανίλιας κι ούτε αφήνουν τα όνειρα να ταξιδεύουν, έτσι όπως μόνο τα παιδιά μπορούν.

Εύη Γεροκώστα. Παραμυθού, συγγραφέας, υπέροχος άνθρωπος. Μια ιστορία ελεύθερη έφτιαξε τούτη τη φορά. Μια ιστορία για τα όνειρα που δεν φυλακίζονται , όσο κι αν θέλεις να τα κλειδώσεις. Μια ιστορία για παιδιά που ξέρουν καλύτερα από τους μεγάλους, να ονειρεύονται, να σκορπούν τη χαρά, τη φαντασία, την αθωότητα γύρω τους. Πώς να φυλακίσεις τα συναισθήματα, πώς να φυλακίσεις τις ιδέες; Την ομορφιά και την ψυχή ενός  ανθρώπου και πολύ περισσότερο ενός παιδιού. Οι μεγάλοι συχνά δεν βλέπουν με τα  μάτια  της φαντασίας ή των παιδιών  παρά με εκείνα της λογικής και  της στείρας πραγματικότητας. Μια στιγμή, μια μέρα αν μπορούσαν να  σκεφτούν σαν τα παιδιά ο κόσμος θα γινόταν αλλιώς.

Ανοίξτε τις πόρτες στα κεφάλια των παιδιών… Δώστε τους τροφή για σκέψη, για ομορφιά. Καλλιεργείστε την αισθητική και την ελεύθερη άποψη. Μη φυλακίζετε τις ιδέες όσο τρελές κι αν  είναι, μην σταματάτε  τα όνειρα τους πριν ακόμα αρχίσουν να υπάρχουν  επειδή εσείς σκέπτεστε διαφορετικά. Όλα αυτά που κλείνουμε  στα κλουβιά αφήστε τα  ελεύθερα  να ταξιδεύουν. Πάντα σε μας γυρίζουν αν δεν τα πιέσουμε, πάντα γυρίζουν σοφότερα, με πολλές εμπειρίες και γνώσεις στις αποσκευές τους. Χρώματα στη ζωή, ελευθερία, και όνειρα …Αυτό αξίζει, αυτό μένει, αυτό μας κάνει να προχωράμε.

Μαγική η ιστορία της Εύης, απίθανη και η εικονογράφηση’ της από την Αιμιλία Κονταίου. Ένα βιβλίο που μαγεύει με την απλότητα του λόγου, τα μεγάλα μηνύματα και την ζωντάνια  των χρωμάτων..

Για παιδιά από 5 χρόνων…

Το Γκροτλίν, Benji Davies, (απόδοση :Αντώνης Παπαθεοδούλου), εκδ. Ίκαρος

Ρουμπίνη το όνομα του μικρού κοριτσιού που σαν πάει το βράδυ  να κοιμηθεί σκέφτεται εκείνο το τρομερό «κάτι» που τραγούδι έγινε πια κι ακούγεται  κάτω στο το δρόμο, παντού. Τι είναι το Γκροτλίν; Θεριό, αρκούδα, ποντίκι, γάτα, κλέφτης ή μήπως  μια …μαϊμού; Μια ολόκληρη πόλη μιλάει για αυτό κι είναι πιο γρήγορο κι από τον αστυνόμο στο τρέξιμο. Αρπάζει διάφορα πράγματα συγκεκριμένα. Άραγε τι φτιάχνει, τι σκέπτεται, τι θέλει;

Με τράβηξε πολύ η εικονογράφηση. Ύστερα είδα τον συγγραφέα και τις εκδόσεις. Ήξερα πως θα διάβαζα ένα ακόμη έξυπνο, πρωτότυπο, διδακτικό …αριστούργημα. Όλο  το βιβλίο σε μια φράση: « Το μάτι βλέπει ό,τι σκεφτείς»

Μια μεγάλη αλήθεια  που γίνεται ιστορία. Τι πραγματικά φοβάται ένα παιδί τη νύχτα; Τι έχει στο μυαλό του και που μπορεί να φτάσει η φαντασία και οι επιρροές από άλλους. Πάντα σκεφτόμαστε το πιο απίθανο, αυτό που κάνει την καρδιά να κτυπάει σαν τρελή και το μυαλό  να δημιουργεί «τέρατα» σαν ακουστεί ένας θόρυβος, μια ασυνήθιστη κατάσταση.

Μυστήριο, αγωνία , περιπέτεια και σκέψεις. Σκέψεις που συχνά οδηγούν σε λάθος εικόνες και συμπεράσματα. Μήπως τελικά τα πράγματα δεν είναι  όπως φαίνονται  ή όπως ακούγονται; Μήπως πραγματικά σκεπτόμαστε και φοβόμαστε και γιγαντώνουμε αυτόν το φόβο χωρίς να το θέλουμε επειδή το μυαλό έχει συνηθίσει στα πιο παράξενα, τα πιο απίθανα και τα πιο δύσκολα σενάρια; Το Γκροτλίν ίσως με το όνομα του και μόνο να τρομάζει όμως είναι  τόσο αθώο και τόσο παιγνιδιάρικο που τελικά μας ανοίγει άλλες πόρτες στο μυαλό. Πόρτες που οδηγούν σε άλλες σκέψεις, πόρτες προς την ελευθερία και την κατάργηση στερεοτύπων.

Μια ιστορία λοιπόν  από τον πολυβραβευμένο Benji Davies που θα λατρέψουν τα παιδιά. Όχι, δεν θα φοβηθούν, θα ανακουφιστούν σαν καταλάβουν  πως τίποτα δεν είναι  όπως φαίνεται. Μια ιστορία που θα σας μαγέψει με τις εικόνες του ίδιου του συγγραφέα και θα αναζητήσετε και όλες τις προηγούμενες!

Δεν λησμονούμε πως την έχει αποδώσει υπέροχα στα Ελληνικά ο επίσης βραβευμένος, πολλάκις, συγγραφέας Αντώνης Παπαθεοδούλου!

Για παιδιά από 5 χρόνων!

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

http://zhtunteanagnostes.blogs...