Τα Παραμύθια του Σαββάτου

γράφει η Ελένη Μπετεινάκη *

Θάρρος θέλει η ζωή, τόλμη και πέταγμα ίσαμε πολύ πολύ ψηλά και μακριά. Θέλει χρώμα, θέλει όνειρα, θέλει όμορφες κουβέντες και αγάπη μπόλικη, με φιλί μεγάλο αλησμόνητο  κι αγκαλιά που κρύβει μέσα της όλη τη ζήση.

Θέλει φαντασία, πείσμα και επίμονη. Θέλει σκούντημα γερό και παραμύθι. Παραμύθι αληθινό είναι κι η ίδια κι είναι γεμάτη πρίγκιπες συγχρόνους και γενναίους πιοτέρο και από τους δράκους τους ανίκητους και τεράστιους.

Το κίτρινο πουλάκι, Olga de Dios, εκδ. Μικρή Σελήνη

Από τη στιγμή που δημιουργήθηκε ο κόσμος τίποτα δεν ήταν όμοιο με κάποιο άλλο. Όλα και όλοι ήταν διαφορετικά. Κάτι όμως τα ένωνε, κάτι είχαν κοινό. Ήταν όλα τους …πουλιά! Άλλα  μπορούσαν να πετάξουν κι άλλα όχι. Το κίτρινο πουλάκι δεν μπορούσε. Κι όταν οι φίλοι του άρχισαν τα μεγάλα ταξίδια εκείνο δεν στεναχωρήθηκε γιατί μπορούσε να τα καταφέρει σε πολλά άλλα πράγματα. Έξαλλου του υποσχεθήκαν πως θα του έστελναν κάρτες απ ό όπου και αν βρίσκονταν. Εκείνο πάλι   επιδιόρθωνε τα πάντα και ήταν στην ουσία και ένας  μεγάλος εφευρέτης. Τόσο μεγάλος που κατάφερε να …πετάξει, να γυρίσει τον κόσμο και να βοηθήσει κι άλλους φίλους του που κι εκείνοι δεν μπορούσαν να πετάξουν αλλά το ήθελαν πολύ! Πως ;… Μέσα από  μια υπέροχη ιστορία από την Olga De Dios!

Ένα βιβλίο για το μοίρασμα. Ένα βιβλίο για την διαφορετικότητα. Ένα βιβλίο που δίνει φτερά στις ψυχές των μικρών παιδιών. Στα παιδιά που σαν  ταυτίζονται με το μικρό κίτρινο πουλάκι, βλέπεις τα χαμόγελα να πλαταίνουν στο πρόσωπό  τους. Ναι, δεν είμαστε όλοι οι ίδιοι. Κάποιοι δεν μπορούν να κάνουν τα …αυτονόητα για τους άλλους και κάποιοι καταφέρνουν πράγματα που δεν μπορεί κανείς να φανταστεί.  « Μα, δεν μπορώ!» είναι μια πολύ συχνή φράση ενός παιδιού. Αυτό ευτυχώς δεν σημαίνει καταστροφή. Σημαίνει, ενθάρρυνέ με! Σημαίνει, πείσμα, σημαίνει  δύναμη, σημαίνει σκέψη , σημαίνει διαφορετικότητα. Σημαίνει πως όταν θέλει κάποιος κάτι πολύ μπορεί να το καταφέρει. Με έναν  άλλο τρόπο  ώστε να μπορέσει να  βοηθήσει και όσους έχουν το δικό του «πρόβλημα». Επιμονή, βοήθεια από άλλους φίλους, κουβέντες ενθάρρυνσης, και όνειρα. Ακριβώς αυτό μας λέει το βιβλίο τούτο, στόχους και όνειρα χρειάζεται η ζωή. Πίστη στις δυνάμεις μας, αυτοεκτίμηση και τόλμη. Φιλίες δυνατές, ανθρώπους που να μας στηρίζουν και να μας αγαπούν.

Ένα βιβλίο της Olga De Dios με δική της εικονογράφηση που πραγματικά θα αγαπήσετε μικροί και μεγάλοι. Θα ταυτιστείτε με το μικρό πουλάκι ή τον Τεό και θα πιστέψετε πως ναι για τα όνειρα της ζωής αρκεί λίγο να πιστέψουμε στις ικανότητες και στον εαυτό μας. Όλα μπορεί να τα καταφέρει ο άνθρωπος που έχει θέληση και όραμα.  Οι απογοητεύσεις πρέπει να δίνουν δύναμη και η ψυχή να μοιράζεται εκεί που νοιώθει και μπορεί.

Κι αν το προσπαθήσετε στην τάξη σας να θυμηθείτε να φτιάξετε πολλές πολλές κούκλες με τα παιδιά σε διάφορα χρώματα με χαρτί   κι ας μην είναι κίτρινες όλες. Είπαμε, σεβόμαστε τις ιδιαιτερότητες, τις προτιμήσεις και την ...διαφορετικότητα.

Κι η συζήτηση θα προχωρήσει για πόσα πράγματα μπορεί κάποιος να κάνει και πόσα δεν μπορεί. Κι ύστερα θα μάθουμε επαγγέλματα και λέξεις καινούργιες και πουλιά του κόσμου και κατηγορίες που θα τα χωρίσουμε. Ποια πετούν, ποια όχι , το τρίχωμα, το μέγεθος, το φαγητό τους. Κι ένας χάρτης θα βοηθήσει πολύ για τα μέρη του κόσμου που ζουν ή και εκείνα που τα ίδια τα παιδιά έχουν ακούσει και θέλουν να πάνε...

Και τέλος θα ξεκινήσει μια άλλη ενότητα για τα συναισθήματα και τις αξίες της ζωής με πρώτη πρώτη το μοίρασμα....

Για παιδιά από 4 χρόνων…

Το δάσος που κοιμόταν, Ρεμπέκα Ντότρεμερ, εκδ. Μεταίχμιο

Η Ωραία Κοιμωμένη είναι ένα από τα παραμύθια  του διάσημου συγγραφέα  Σαρλ Περώ, που δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο βιβλίο του Τα Παραμύθια της Χήνας , το 1697. Από τότε έχουν περάσει 321 χρόνια και το παραμύθι κρατιέται ζωντανό, αγαπημένο και με εκατοντάδες εκδόσεις, εικονογραφήσεις και παραλλαγές. Η Ρεμπέκα Ντότρεμερ γνωστή εικονογράφος  και συγγραφέας, ακουμπά σε ένα πολύ διαφορετικό σημείο την ιστορία και μοιάζει να ζωντανεύει εκείνο τον αλληγορικό αιώνιο ύπνο των ανθρώπων του παραμυθιού  δίνοντας μια άλλη οπτική γωνία και μια μοναδική καινούργια ιστορία. Μια ιστορία για την οποία μιλούν δυο άντρες στο περίπατό τους στην Κοιμισμένη πολιτεία. Αφουγκράζονται, σιγοψιθυρίζουν, ακούν και συνομιλούν. Παρατηρούν προσεκτικά εκφράσεις των «κοιμισμένων» σχολιάζουν την απόλυτη ησυχία ...του τόπου.

Καιρός να ξυπνήσει η πολιτεία κι οι άνθρωποι… 100 χρόνια είναι πολλά στην… νάρκη. Ένα σύγχρονο μήνυμα για όλους όσους επαναπαύονται στα δικά τους και μόνο ζητήματα – θέματα.  Σε αυτούς που περιμένουν να γίνει ένα θαύμα, να βρεθεί ένας σωτήρας κι εκείνοι απλά να περιμένουν. Πόσες αλήθειες  δεν κρύβουν τα λόγια των δύο ανδρών της καινούργιας ιστορίας…

Ξυπνήστε άνθρωποι, παιδιά, μεγάλοι… Πιάστε τη ζωή από τα μαλλιά και τινάξετε την δυνατά. Δεν  υπάρχουν σωτήρες  να περιμένουμε . Μόνο την δική μας δύναμη έχουμε, του λόγου, των χεριών, της ψυχής. Δεν πρέπει να φοβάται κανένας τις αλλαγές. Δεν πρέπει  να επαναπαύεται στα κεκτημένα, μετρημένα και σίγουρα. Η ζωή είναι στιγμές, ώρες και μεγάλες αποφάσεις. Θέλει τόλμη και όχι λήθαργο και αναμονή αιώνια!

Άραγε τι  κάνει  τους ανθρώπους να περιμένουν; Ο φόβος, οι χαμένες ευκαιρίες, η έλλειψη οράματος  και διάθεσης για νέες περιπέτειες;  Κι όμως ένα είναι το κλειδί για όλα…

Η αγάπη, εκείνο το άγγιγμα που μεταμορφώνει, το φιλί, η αγκαλιά  της αφοσίωσης , της τόλμης, της ευγένειας, της υπόσχεσης, της ίδιας της ζωής… Μπορεί να μην υπάρχουν πρίγκιπες ολόχρυσοι και διαμαντοστόλιστοι όπως εκείνοι των παραμυθιών  , υπάρχουν όμως πιο σύγχρονοι άνθρωποι που τολμούν και τα βάζουν με κάθε τι τετριμμένο, στημένο και ανούσιο…

Τούτο το βιβλίο είναι ένα μικρό αριστούργημα…

Αριστουργηματική η ιδέα της ιστορίας και αριστουργηματικές οι εικόνες. Χάνεσαι κυριολεκτικά στο χρώμα , στο σχέδιο, στη σύλληψη της καθεμιάς . Το ξεφυλλίζεις και πας πάλι στην αρχή και το κοιτάς ξανά και ξανά και δεν χορταίνεις την ομορφιά του.

Διαβάστε το κι εσείς και τα παιδιά σας… Δείξετε τους  τις εικόνες  κι αφήστε τα να ονειρευτούν με μάτια ανοιχτά με οδηγό την υψηλή αισθητική και το χρώμα.

Κι ύστερα αναρωτηθείτε για τους πρίγκιπες της ζωής, για τα βήματα του καθενός, για την τόλμη, το θάρρος, για το δικό σας «παραμύθι» ή συνεχίστε την ιστορία ή πιάστε ένα άλλο της κομμάτι και φτιάξτε μια καινούργια…

Για περισσότερες πληροφορίες για την Rebecca Dautremer εδώ : http://www.rebeccadautremer.co...

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

http://zhtunteanagnostes.blogs...