Ερωτόκριτος του Βιτσέντζου Κορνάρου, για άλλη μια φορά

«Τα μάτια, να΄ναι κι ανοιχτά, τη νύχτα δε θωρούσι

Νύχτα και μέρα της καρδιάς τα μάτια συντηρούσι…»

Τα δικά μας τα μάτια το βράδυ της Κυριακής θαμπώθηκαν πολλές φορές. Άλλοτε από συγκίνηση, άλλοτε από θαυμασμό, άλλοτε από χαρά και άλλοτε από θύμησες…

Ερωτόκριτος του Βιτσέντζου Κορνάρου, για άλλη μια φορά στο Κηποθέατρο Νίκος Καζαντζάκης. Στο Ηράκλειο ,«…στο Κάστρον επαντρεύτηκε σαν αρμηνεύγει η φύση…»,όπως έγραψε ο ίδιος ο ποιητής. Προχθές το βράδυ χτύπησε δυνατά η ψυχή του, η δική μας ψυχή…

Κι έφτασε τούτη η παράσταση, το φετινό καλοκαίρι, ίσαμε το μακρινό σε μας Κιλκίς. Και νοιώσανε την Κρήτη, τη γλώσσα, τις μουσικές, τα νιάτα, την ομορφιά, τον έρωτα του πιο τρανού ποιήματος του νησιού μας, σε όλη την Ελλάδα. Το βράδυ της Κυριακής λοιπόν, στο μεγάλο μας Κηποθέατρο υποδεχθήκαμε για μια ακόμα φορά τους πιο κοντινούς απογόνους του Κορνάρου. Σητειακοί όλοι σχεδόν με ακούσματα, μουσικές και φλόγα στην καρδιά, στα μάτια σπίθες και στο μυαλό γρηγοράδα, χάρη κι φινέτσα που αρμόζει στο πιο διαχρονικό ποίημα του τόπου μας. Πήγα προετοιμασμένη αυτή τη φορά. Ήξερα περίπου τι θα δω αλλά ήθελα πολύ να ξαναζήσω εκείνο το φοβερό συναίσθημα που πάντα προκαλούν στη δική μου ψυχή οι στίχοι του Ρωτόκριτου. Κι όμως ένιωσα πως ήταν και πάλι η πρώτη φορά που έβλεπα σχεδόν τους ίδιους ανθρώπους με πραγματικό μεράκι κι αγάπη στον σπουδαίο ποιητή να παίζουν σαν να ‘ ταν επαγγελματίες ηθοποιοί, να τσαλακώνονται, να ζουν με πάθος και δύναμη κάθε ατάκα τους, κάθε σκηνή, κάθε στιγμή.

Ταξίδεψε ξανά η ψυχή μου. Ξέχασα το περσυνό όνειρο που έζησα. Ήμουν πια στο καινούργιο τους τόλμημα, αναμεμιγμένη και ας ήμουν μόνο θεατής, ένας από τους εκατοντάδες. Ανανεωμένοι ήταν φέτος, πιο πολύ γνώστες του χώρου, πιο έμπειροι από ποτέ μας «σήκωσαν» όλους πολύ ψηλά. Ήταν απλά άλλη μια μαγική βραδιά. Ήταν άλλη μια φορά που άξιζε όλο αυτό που ζήσαμε, που είδαμε, που θέλουμε να ξαναδούμε και να μην το χορτάσουμε ποτέ.

Μια παράσταση μουσικό – θεατρική περίπου δυο ωρών με την ζωντανή ορχήστρα της Φιλαρμονικής του Δήμου Σητείας και τη Θεατρική Ομάδα του Συλλόγου Φίλων Μουσικής. Άνθρωποι καθημερινοί, σαν εμάς, χωρίς ιδιαίτερες σπουδές στην υποκριτική, με μόνη τους αποσκευή την αγάπη, τη διάθεση, το πείσμα και την τόλμη τους…

Φάνηκε όλο αυτό που εισπράξαμε στο χειροκρότημα… Στο χειροκρότημα που δεν έλεγε να σταματήσει. Φάνηκε στα μάτια όλων που κοίταζα σαν έφευγαν από την πλατεία του κηποθέατρου. Άκουσα όμορφα λόγια κι ήθελα να γινόταν να άκουγαν κι όλοι αυτοί, οι φοβεροί ηθοποιοί και μουσικοί που τόσο πολύ μας άγγιξαν χθες.

Δύσκολο να αποτυπώσω στο χαρτί όλα τα συναισθήματα. Για πολύ καιρό θα την θυμάμαι πάλι αυτήν την βραδιά. Μου΄μεινε η εικόνα η τελευταία. Το σώμα που λυγίζει κι αποτυπώνει σαν σκιά τον έρωτα, το τόξο, το βέλος…την αγάπη!

Νάσο Ζαγκότη καταπληκτική η σκηνοθεσία της παράστασης. Ιωάννα Βασιλοπούλου, η απλότητα των κουστουμιών ήταν αυτό που έπρεπε. Γιώργο Φουρναράκη, η ορχήστρα σας ήταν μοναδική. Αγγελίδη Χριστίνα με τη φωνή, το κλαρίνο, εαυτέ της Αρετούσας, απλά υπέροχη! Βέρα Περράκη, μάνα-βασίλισσα Αρτέμη ήσουν καταπληκτική.

Όλοι ήσασταν καταπληκτικοί, έχω να πω ένα σωρό λόγια για το καθένα σας ξεχωριστά κι ας μην σας γνωρίζω.

Στέλιο, Ελπίδα, Φροσύνη, Γιάννη, Μάριε, Μάγδα, Τάσο, Γκίλντα, Κατερίνα, Αριστέα, Κατερίνα, Μάνο, Αργύρη απλά σας ευχαριστούμε όλοι όσοι ήμασταν εκεί με τη ψυχή μας.

Έναν έναν και τα παιδιά της Ορχήστρα κι όλους , όσους έπαιξαν το δικό τους ρόλο για αυτό το μικρό αριστούργημα…

Κι όσοι από σας δεν ήσασταν εκεί, μην το χάσετε στις 3 Αυγούστου, στις Αρχάνες, στην αυλή του παλιού πέτρινου Δημοτικού σχολείου.

Εμείς θα ξαναπάμε….

Ελένη Μπετεινάκη

https://zhtunteanagnostes.blog...