Της Ελένης Μπετεινάκη
Εγώ το Ξωτικό, Μαριβίτα Γραμματικάκη, εικ :Ρένια Μεταλληνού, εκδ. Καλέντης
Γνωρίζετε τον Ντελφ; Χμ…ένα ξωτικό είναι που κατάγεται από τους Δελφούς. Ζει στο πιο όμορφο μέρος του κόσμου. Στο «δάσος των Χριστουγέννων» που τα αστέρια κατεβαίνουν τη νύχτα από τον ουρανό και φωτίζουν τα κλαδιά των δέντρων. Κι όταν περάσουν τα Χριστούγεννα το δάσος αποκτά άλλη μαγεία γεμάτη χιόνι κι ομορφιά. Ο Ντελφ λοιπόν, δουλεύει στο εργαστήριο του Αϊ Βασίλη. Μεγάλη ιστορία κι αυτή. Πάνε πολλά χρόνια τώρα που το μικρό ξωτικό ήταν πολύ λυπημένο γιατί κανένα σκουφί δεν μπορούσε να χωρέσει τα μεγάλα μυτερά αυτιά του και όλοι τον κορόιδευαν. Όταν τον είδε ο Άγιος Βασίλης του έκανε ένα δώρο μοναδικό. Ένα καταπράσινο σκουφί που κάλυπτε όλου του το «πρόβλημα» και επίσης τον έχρισε αρχηγό του εργαστηρίου. Από τότε όλα άλλαξαν στη ζωή του Ντελφ. ‘Η σχεδόν όλα γιατί όπως σοφά λέει ο λαός και τα ξωτικά: Ότι πάντα μέσα στο καλό φυτρώνει και το κακό. Ποιος ήταν το κακό εκείνη τη χρονιά που γράφτηκε τούτο το παραμύθι; Ένα γκρινιάρικο ξωτικό με μαύρο σκουφί που παραλίγο να χαλάσει όλων την γιορτή. Κατάφερε μόνος του να σταματήσει τις μηχανές του εργαστηρίου την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, την πιο σημαντική μέρα δηλαδή, και να σπείρει την αμφιβολία, την κακία και τη διχόνοια παντού. Έφαγε τα γλυκά που προοριζόταν για τα παιδιά και είπε σε όλους πώς: Φτάνει πια η δουλειά, καιρός κάποιος να νοιαστεί και για μας. Ζήλευε τούτο το γκρινιάρικο ξωτικό τονίζοντας πως ποτέ δεν έκαναν δώρο τα παιδιά κάτι σε αυτούς. Κανείς ποτέ δεν τους έδωσε χαρά, ζεστασιά, αγάπη …
Το τι ακολουθήσε θα το διαβάσετε εσείς σε μια χριστουγεννιάτικη ολοκαίνουργια ιστορία της Μαριβίτας Γραμματικάκη. Μια ιστορία γεμάτη παραμυθόσκονη μπόλικη, ανατροπές, συναισθήματα και Χριστούγεννα.
Οι καλικάντζαροι, τα ξωτικά και φυσικά ο Αϊ Βασίλης είναι οι πρωταγωνιστές των ημερών. Οι ιστορίες εκατοντάδες όμως πάντα υπάρχει κάτι στο μυαλό των συγγραφέων που μας φέρνει την έκπληξη και τα χαμόγελα στα χείλη. Τούτη η ιστορία εκτός από το Πνεύμα των γιορτών και των δώρων μας λέει κι ένα σωρό άλλα πράγματα.
Μας μιλάει για την ζήλεια, την ντροπή, την μοναξιά των «παιδιών» που δέχονται πικρόχολα σχόλια για την εμφάνισή τους. Μας μιλάει για το πείσμα, για την πλευρά εκείνη του εαυτού μας που θολώνει σαν τα πράγματα δεν γίνονται όπως τα θέλουμε. Κι όσο προχωράει η πλοκή πρυτανεύει η σοφία των εμπειριών και οι σκέψεις των μεγαλύτερων που βρίσκουν λύση σε όλα.
Η αγάπη καταφέρνει στο τέλος να νικήσει την όποια στεναχώρια, την μοχθηρία, την κακία, ακόμα και την αγανάκτηση. Μέσα από τα δύο ξωτικά βλέπουμε αλήθειες και συμπεριφορές της καθημερινότητας που μας είναι οικίες πολλές φορές. Ο άγιος Βασίλης είναι μέσα στην ψυχή, είναι η αγάπη, η δύναμη της προσφοράς, η ζεστασιά, το φιλί κι η αγκαλιά που έχουν όλοι ανάγκη…ακόμα και τα ξωτικά.
Το βιβλίο έχει εικονογραφηθεί από την Ρένια Μεταλληνού πολύ όμορφα, καλαίσθητα και με πολύ ζωντάνια σε σχήματα και χρώματα.
Μια ιστορία για απιδιά και μεγάλους , για όσους λατρεύουν τα Χριστούγεννα, τα ξωτικά, τα δώρα και …την αγάπη!
