Ρήτορες ντυμένοι στα χρυσά

Η Ρητορική Ομάδα του 7ου Γυμνασίου Χανίων σάρωσε τα βραβεία στους 2ους Παγκρήτιους Μαθητικούς Αγώνες Ρητορικής Τέχνης (http://rhetoric.didereth.gr/), που διεξήχθησαν στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης στο Ρέθυμνο στις 26-28 Απριλίου 2018.

Στους αγώνες συμμετείχαν 13 Γυμνάσια και 21 Λύκεια από όλη την Κρήτη. Ο Νομός Χανίων εκπροσωπήθηκε σε επίπεδο Γυμνασίων από το 7ο Γυμνάσιο, το οποίο ανέβηκε στο βάθρο του νικητή στα τρία από τα τέσσερα ρητορικά αγωνίσματα: στα ατομικά αγωνίσματα της εκφραστικής ανάγνωσης και του αυθόρμητου λόγου και στο ομαδικό αγώνισμα των διττών λόγων.

Οι υπεύθυνες εκπαιδευτικοί περιέγραψαν το χρονικό των αγώνων ως εξής: Οι αγώνες ξεκίνησαν στο 3ο ΓΕΛ Ρεθύμνου, όπου οι μαθήτριές μας προκρίθηκαν στους ημιτελικούς της εκφραστικής ανάγνωσης και του αυθόρμητου λόγου. Η πρώτη αυτή διάκριση μας γέμισε χαρά και αυτοπεποίθηση. Τη δεύτερη ημέρα οι αγώνες μεταφέρθηκαν στο χώρο του Πανεπιστημίου, όπου και πάλι προκρίθηκαν στους τελικούς των ατομικών αγωνισμάτων. Η ομάδα των διττών λόγων πέρασε πρώτη στους ημιτελικούς του αγωνίσματος. Το γεγονός αυτό έδωσε θάρρος στην ομάδα μας. Με τη θερμή υποστήριξη της υπόλοιπης ρητορικής ομάδας, η οποία αποτέλεσε ενθουσιώδες κοινό, μα πάνω απ’ όλα  ειλικρινή εμψυχωτή, προκριθήκαμε πρώτοι στον τελικό του ομαδικού αγωνίσματος. Το απόγευμα της ίδιας μέρας μαθητές και καθηγητές από όλα τα Γυμνάσια και Λύκεια που συμμετείχαν, συγκεντρωθήκαμε σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο για να παρακολουθήσουμε τη διεξαγωγή των τελικών. Κάθε παιδί έδειξε τον καλύτερό του εαυτό, ξεπέρασε τα όριά του, εκτέθηκε σε ένα απαιτητικό κοινό και κριτική επιτροπή, αλλά κυρίως ανακάλυψε και ανέδειξε ικανότητες που καλλιεργούσε καιρό. Το αποτέλεσμα: τρία βραβεία πρώτης θέσης!

«Αν μας ρωτούσατε ποιες λέξεις μας έρχονται στο μυαλό, αυτές θα ήταν: ενθουσιασμός, περηφάνια, ομαδικότητα, άγχος, ψυχραιμία, μοναδικότητα» εξομολογήθηκαν οι μαθητές μας.

Οι διαγωνιζόμενοι κατέθεσαν τη δική τους οπτική:

Κακούλη Άννα: Ήταν μια πολύτιμη εμπειρία από κάθε άποψη. Κερδίσαμε αξέχαστες αναμνήσεις και δεθήκαμε ως ομάδα, τόσο που γίναμε οικογένεια. Αλλά ανεκτίμητες ήταν και οι σχέσεις που δημιουργήσαμε με παιδιά από όλο το νησί μας. Μάθαμε να μπαίνουμε στη θέση του άλλου, να παραμερίζουμε τον εγωισμό μας και να θαυμάζουμε το κάθε παιδί για τη μοναδικότητά του. Η νίκη έφερε ηθική ικανοποίηση όχι μόνο για το έπαθλο, αλλά κυρίως για το γεγονός ότι οι κόποι μας δικαιώθηκαν, εμείς ξεπεράσαμε τους εαυτούς μας και κάναμε περήφανους τους ανθρώπους που αγαπάμε.

Ρούβαλη Ιωάννα: Η εμπειρία αυτή μας εξέλιξε σε πνευματικό και προσωπικό επίπεδο. Με τη βοήθεια της κ. Πανάγου και της κ. Μπαλάκου μάθαμε να εκφραζόμαστε ορθότερα και να συνεργαζόμαστε αποτελεσματικά. Τις όποιες δύσκολες στιγμές κατάφερα να τις ξεπεράσω μέσα από το ομαδικό πνεύμα και τη στήριξη των συμμαθητών μου.

Πισσαδάκη Αλεξάνδρα: Τη στιγμή που ανακοινώνονταν τα αποτελέσματα η ομάδα ήταν πιασμένη χέρι-χέρι και αγκαλιασμένη. Αυτή είναι η στιγμή που κρατώ πιο έντονα στη μνήμη μου και θα την κουβαλώ πάντα μαζί μου. Θα ήθελα να τους πω ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Μαλιαρού Αρτεμησία: Ήταν ένα μαγικό ταξίδι που οι καθηγήτριές μας μας έδωσαν την ευκαιρία να το ζήσουμε. Πιστεύω ότι τόσο για μένα όσο και για τους συμμαθητές μου θα είναι μία από τις αξέχαστες εμπειρίες που ζήσαμε στο Γυμνάσιο. Όχι μόνο η νίκη, αλλά και η διαδρομή αυτή μας έκανε να έχουμε περισσότερη αυτοπεποίθηση, να έχουν το θάρρος του λόγου μας, αλλά και ήθος. Το άγχος για μένα σταματούσε έξω από την πόρτα της αίθουσας που διαγωνιζόμουν. Βρισκόμασταν εκεί για έναν σκοπό. Όμως το σημαντικότερο ρόλο έπαιξε το γεγονός ότι γνώριζα πως στην αίθουσα θα μου συμπαραστέκονταν με το βλέμμα τους όλοι οι συμμαθητές μου και δε θα με κατέκριναν εάν αποτύχω. Τους ευχαριστώ γι’ αυτό.

Κουϊκόγλου Αναστασία: Αισθάνομαι πως δεν είμαστε πια μόνο ομάδα, αλλά οικογένεια και έχουμε γίνει μια γροθιά. Όταν πλησίαζαν οι αγώνες ένιωθα ότι δεν θα τα κατάφερνα και ήθελα να τα παρατήσω. Όμως το «σήκω», «μπορείς», «προσπάθησε», «πιστεύουμε σε σένα» με έκανε να σταθώ στα πόδια μου. Ιδιαίτερα θα ήθελα να αναφερθώ στη φίλη μου, Άννα, η οποία μου έδωσε μεγάλη δύναμη, γιατί με συμβούλευε και με διόρθωνε μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο πριν από τους αγώνες για το πώς θα αποδώσω το λογοτεχνικό απόσπασμα που είχα επιλέξει. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα χαμόγελα συμπαράστασης της ομάδας μου στα έδρανα, κάθε φορά που αγωνιζόμουν. Το «ευχαριστώ» δεν αρκεί για να τους εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου.

Μαρκαντωνάκης Στράτος: Ήταν μια μοναδική και αξέχαστη εμπειρία. Αν και κάποιες στιγμές ήθελα να τα παρατήσω, με τη βοήθεια και τη συμπαράσταση των συμμαθητριών μου και των δύο καθηγητριών μου κατάφερα να ξεπεράσω αυτές μου τις ανησυχίες.

Οι περήφανες καθηγήτριες των παιδιών έδωσαν τη δική τους εικόνα:

Μπαλάκου Μαρίνα: Πάθος, παλμός, δυνατές συγκινήσεις, αγωνία και χαρά, ένταση και ανυπομονησία, ανησυχία, αλλά και σιγουριά, χαμόγελα και δάκρυα, βαθιά ηθική ικανοποίηση για την ανταμοιβή τόσων κόπων, για το πώς από το «εγώ» φτάσαμε στο «εμείς», αλλά και καμάρι γι’ αυτά τα παιδιά που στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και δικαίωσαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο κάθε προσδοκία που είχα για αυτά. Θερμά συγχαρητήρια, παιδιά μου αγαπημένα! Σας ευχαριστώ από καρδιάς και σας εύχομαι παντού και πάντα μόνο νίκες!

Πανάγου Δάφνη: Θα ήθελα να ευχαριστήσω δημόσια την ομάδα μου και να τους εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου, γιατί μου χάρισαν τα πιο βαθιά συναισθήματα και τις πιο έντονες συγκινήσεις που έχω ζήσει στη μέχρι τώρα εκπαιδευτική μου πορεία. Εύχομαι  στα «παιδιά της καρδιάς μου» να συνεχίσουν το ευ αγωνίζεσθαι και να είναι πάντα νικητές στους αγώνες τους..!