Υπάρχει και η Ελλάδα που ανθίσταται και δημιουργεί

Του Γιώργου Γραμματικάκη

Καθώς ένας καινούργιος χρόνος -το 2019- ετοιμάζεται να εγκατασταθεί στα ημερολόγια και τις ψυχές μας, είναι νομίζω κατάλληλη η στιγμή για μια ακόμα επικοινωνία μας.

Το τρίτο μου δηλαδή newsletter, όπως είναι η επίσημη ονομασία του. Η αποδοχή αλλά και τα θερμά σχόλια που είχαν τα δύο προηγούμενα με ενθαρρύνει στο νέο αυτό βήμα, που ουσιαστικά αλλά και τυπικά αποχαιρετά τον παληό χρόνο. Λέω μάλιστα να τηρήσω το έθιμο, που θέλει αυτές τις ημέρες να απωθούνται τα δύσκολα ή τα στενάχωρα θέματα και να εστιάσω τη προσοχή μας στα φωτεινά και τα ελπιδοφόρα. Αφήνω λοιπόν στο έλεος του παληού χρόνου την τρομοκρατία -μια φρικτή της εκδήλωση ζήσαμε, οι συνάδελφοι μου ευρωβουλευτές και εγώ, στο Στρασβούργο- τα αενάως δύσκολα οικονομικά, την αενάως παρούσα στην πολιτική μας ζωή Συμφωνία των Πρεσπών. Ο λόγος, λοιπόν, σήμερα μόνο για τον Πολιτισμό και τα συνακόλουθα του, που έχει τη χάρη, την υπέρτατη να ανυψώνει και να φωτίζει, να προβληματίζει ή να διδάσκει.
 
Τους τελευταίους λοιπόν μήνες συνεχίσθηκε η ενσυνείδητη πολιτική μου να προβληθούν εδώ, στο κέντρο της Ευρώπης, κάποιες από τις δυνάμεις της Τέχνης ή της Παιδείας, που με θυσίες μεγάλες ανθίζουν ακόμα στον τόπο μας. Σειρά είχαν αυτή τη φορά ο Σύλλογος Ερασιτεχνών Αστρονόμων Κρήτης, που μας ξενάγησε στον γοητευτικό κόσμο των Αστερισμών και των αρχαίων μύθων τους. Προικισμένοι καλλιτέχνες και υπέροχες φωνές πλαισίωσαν την εκδήλωση με τραγούδια και μουσικές γύρω από τον έναστρο ουρανό, ενώ η κατάμεστη αίθουσα εκδήλωνε με κάθε τρόπο τον ενθουσιασμό της. 
 
Την ίδια επιτυχία είχε και η  επόμενη  εκδήλωση, γύρω στα τέλη Νοεμβρίου, που είχε ως κέντρο της τον «Μαγικό κόσμο του βιολιού» στο πρώτο μέρος, αλλά και τα «Τραγούδια από τον Κινηματογράφο» στο δεύτερο. Έλληνες και ξένοι ακροατές είχαν κατακλύσει και πάλι την αίθουσα και αποθέωσαν τους ερμηνευτές. Για την ιστορία, το πρώτο μέρος απέδωσαν με τα βιολιά τους ένας Καθηγητής στο Μουσικό Τμήμα του Ιονίου Πανεπιστημίου, και μια προικισμένη φοιτήτρια του· ενώ στο δεύτερο έλαμψε με την παρουσία και την φωνή της μια εξαίρετη ερμηνεύτρια επιλεγμένων τραγουδιών από τον κινηματογράφο, με τη συνοδεία ενός επίσης σπουδαίου κιθαρίστα. 
 
Όποιος όμως παρακολουθεί, έστω και από μακριά, τις δραστηριότητές μας γύρω από τον πολιτισμό και την παιδεία,  γνωρίζει ότι οι εκδηλώσεις που ανέφερα δεν ήταν οι μόνες, ούτε περιστασιακές. Αποτελούσαν αντίθετα μέρος ενός ολοκλήρου κύκλου, που  κινήθηκε γύρω από το νοητό άξονα του ελληνικού πολιτισμού και εξελίχθηκε σε όλη τη διάρκεια της θητείας μου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ομιλίες και θεατρικές παραστάσεις, ημερίδες επιστήμης και εκθέσεις φωτογραφίας, μουσική από σπουδαίους ερμηνευτές αλλά και συζητήσεις για το μέλλον της Ευρώπης άνθισαν σε αίθουσες του Κοινοβουλίου ή απλώθηκαν όταν χρειαζόταν σε θέατρα των Βρυξελλών. Η επιτυχία τους ήταν απρόσμενη και η απήχησή τους ξεπέρασε κάθε δική μου προσδοκία.
 
Έδειξε έτσι, αυτός ο «Κύκλος Πολιτισμού», και στους Ευρωπαίους φίλους που δεν έπαψαν να μας κοιτούν με βλέμματα καχύποπτα, ότι η Ελλάδα, η πατρίδα μας, δεν είναι μόνον εκείνη  των μνημονίων και των φανερών ή των κρυφών αξιολογήσεων. Είναι παράλληλα η Ελλάδα που ανθίσταται και δημιουργεί.
 
Με αυτήν την αισιόδοξη νότα - αν είναι αισιόδοξη! - το τρίτο αυτό γράμμα μου προς τους ευγενικούς αποδέκτες φθάνει στο τέλος του. Έλεγα στο πρώτο ότι μια ανώδυνη ιδιοτροπία μου είναι να φαντάζομαι ότι το γράμμα αυτό δεν φτάνει σε σας χάρις στο θαύμα της τεχνολογίας που ονομάζεται διαδίκτυο. Αντίθετα, το μεταφέρει στην πολυκαιρισμένη, δερμάτινη τσάντα του ένας ταχυδρόμος, που αναζητά τη διεύθυνση σας, στο χωριό ή στην πόλη και ανεβαίνει ανηφόρες δύσκολες, και περνά ρεματιές και ποτάμια για να σας βρει. Με αυτόν τον τρόπο το γράμμα αποκτά μεγαλύτερη αξία, ανάλογη και με τη θέρμη των αισθημάτων μου προς εσάς, τους «αποδέκτες». Καθώς μάλιστα η φαντασία μου -όπως και η δική σας- δεν έχει όρια, με αφήνει  να υποθέσω ότι ο ταχυδρόμος δεν είναι απλώς εκείνος της μνήμης μου, με την πολυκαιρισμένη δερμάτινη τσάντα. Είναι ο ίδιος ο Αη Βασίλης, με τα κόκκινα, γιορτινά ρούχα και το σκούφο του, που διασχίζει πεδιάδες και πρωτεύουσες  για να φτάσει στην πόρτα ή την καμινάδα του σπιτιού σας. Αυτό το γράμμα είναι το μικρό και ασήμαντο δώρο του. Έχει όμως και την εντολή να σας μεταφέρει παράλληλα και τις ευχές μου, τις ειλικρινείς, για ό,τι καλύτερο σε σας και τους δικούς σας ανθρώπους τον χρόνο που έρχεται. Θα έλεγα μάλιστα να ευχηθούμε όλοι μαζί ό,τι καλύτερο και στην πατρίδα, που έχει πολλές αγωνίες και έχει ανάγκη την αγάπη και την έγνοια μας.