Της Γιώτας Γαννοπούλου
«Όχι μαμά δέν έφτασα, βάλε τo φαγητό πίσω στoν φούρνο θα αργήσουμε να συναντηθούμε.
Και ξέρεις κάτι ;
Ποτέ δεν θα φτάσω μαμά γιατί έφυγα από τον κόσμο αυτό με τον πιο ανεπάντεχο τρόπο.
Έφυγα ψιλά ,μακριά από τον τόπο πού με μίσησε ενώ εγώ αγάπησα.
Μαμά δεν έφυγα για δουλειά στο Δουβλίνο τότε που έφευγαν οι φίλοι μου.
Δεν ήθελα να σάς αφήσω μανούλα μου.
Αν έφευγα όμως ίσως να ζούσα σήμερα.
Αυτός είναι ο τόπος μου η λεγόμενη πατρίδα μου πού τελικά δεν με προστάτεψε,
μέ σκότωσε και τι ειρωνεία μαμά …βρέθηκα τελικά μακριά σας»
Κάπως έτσι ακούγονται από τον Άδη τα λόγια των αδικοχαμένων παιδιών .
Βλαστάρια στα καλύτερα τους χρόνια. Είχαν λουλούδια στην καρδιά και πολλά όνειρα .
Πού να φανταστούν πώς από το ένα δευτερόλεπτο στο επόμενο ανοίγει η πόρτα τού Άδη και τα καταπίνει;
ΤΙ ΣΑΣ ΕΦΤΑΙΞΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ;;;;;
Το φωνάζω να ακουστεί .
Κλαίνε οι άγγελοι μαζί τους.
Τρέχουν προς την έξοδο του παραδείσου, γαντζώνονται στα σύννεφα, η άυλη καρδούλα τους κοντεύει να σπάσει από αγωνία μο όλα γύρω τους σιγά σιγά θολώνουν κι επιστροφή δεν υπάρχει .
Έφυγαν .
Το ακούσατε εσείς εκεί πάνω ;
Έφυγαν λέω.
Γιατί δέν τα προστατέψατε ;
Γιατί τόσος ωχαδερφισμός και τραγική αμέλεια ;
Τι κάνετε όταν μπαίνετε στην Βουλή και αναλαμβάνετε υπουργεία ;
Έχετε ολοκληρώσει την εγωιστική σας φιλοδοξία προς τα πάνω και φτάσατε να ακουμπάτε τον Όλυμπο ;
Αρχίσατε να γίνεστε θεοί ;
Εξασφαλίσατε τους παχυλούς μισθούς σας για μία ακόμη τετραετία και αράξατε τις φουσκωμένες κοιλιές σας σέ ψάθινες ταβερνοκαρέκλες καταβροχθίζοντας και πίνοντας.
´Α ναι, κάποια χαρτιά μέσα σέ ένα συρτάρι αλήθεια βρήκατε ,πιθανόν τριανταετίας που αφορούσαν την ιστορική αλλά τώρα και αιματοβαμμένη σιδηροδρομική γραμμή Αθήνα -Θεσσαλονίκη .
Δεν βαριέσαι βρε αδερφέ μια χαρά τα πάει μέχρι τώρα σιγά μην αλλάξουμε κάτι .
Είμαστε τώρα για αλλά έξοδα;
Που θέλω νά τελειώσω και το ψηφιδωτό μπάνιο στο δεύτερο εξοχικό μου .
Έχω και τα έπιπλα …..άσε μπα άλλη φορά τα τρένα .
Και τί έγινε εκείνο το ωραίο βραδάκι που απολάμβανες με συναδέλφους τσιπουράκια στην Πλάκα ;
Σέ πήρε ο Μπάμπης ο μπατζανάκης τηλέφωνο και σού έδωσε το όνομα ενός κολλητού του μπάς και τον βολέψεις πουθενά .
Έψαχνες άγαρμπα να βρεις στιλό για να γράψεις το όνομα του σε χαρτοπετσέτα μην μείνει χωρίς θέση ο κολλητός τού μπατζανάκη .
Και τελικά του βρήκες. Μπράβο μεγάλε .
Υπερήφανος κι ο μπατζανάκης πού έχει άνθρωπο πού λύνει και δένει.
Και τον έκανες σταθμάρχη. Χωρίς εκπαίδευση τριών χρόνων, όπως γίνετε σε άλλες χώρες αφού στον σύστησαν ως ξεφτέρι .
Ελα βρε ένα κλειδί δεν θα μπορεί να γυρίσει ;
Ναι ,δεν μπόρεσε κύριε βουλευτά μου!!!!
Δεν τα κατάφερε .
Ξέρεις πολύ καλά πώς μιλάω σε σένα!!!!!
Στον καθένας σας πάνω στον Όλυμπο και πως κάπως έτσι λειτουργεί το παρακράτος .
Κάπως έτσι γίνονται κι οι δολοφόνοι .
Παγώστε τώρα από την τρέλα των μανάδων ,από τούς νυχτερινούς εφιάλτες των επιζώντων και από τίς κατάρες πού δέχεστε όλοι οι εμπλεκόμενοι .
Γίνετε επιτέλους σοβαρό κράτος .
Μας ξεφτιλίζετε σέ όλο τον πλανήτη κάθε τρείς και λιγο .
Δεν πρόλαβε να κατσιάσει το μαλλί της Καιλή στις φυλακές, νέο χτύπημα, λες και είμαστε τεταρτοκοσμική χώρα.
Ο σταθμάρχης δεν φταίει από μόνος του .
Ένα μυαλό ραδικιού ποτέ δεν πρέπει να διορίζετε σέ νευραλγικά πόστα .
Βάλτε τον σε μια καρεκλίτσα στην είσοδο της τράπεζας να χουζουρεύει ξανθομαλλούσες υπάρξεις και να μένουμε ζωντανοί .
Λίγο σεβασμό σταν συνάνθρωπο σας.
Οι νόμοι υπάρχουν για κάποιον λόγο .
Για να αποφεύγοντα περιστατικά σαν ετούτο .
Πέρασε. Ό,τι έγινε δεν αλλάζει .
Τιμήστε τουλάχιστον αυτά τα αγγελούδια που χάθηκαν για τα λάθη σας με ένα εντελώς νέο σιδηροδρομικό πρωτόκολλο ,νέα τεχνολογία και κάπου εκεί σε μια γωνία στα Τέμπη, φτιάξτε ένα κέντρο εκπαίδευσης και σεμιναρίων που θα θυμίζει για πάντα την μεγάλη θυσία αυτών των παιδιών και ίσως κάπως σας εξιλεώσει.
