Τελευταίος αποχαιρετισμός στον Μανώλη Δ. Κουμάκη

Του Γεωργίου Χ. Κουμάκη

Αγαπημένε μου εξάδελφε, φίλε και πρώην μαθητή μου  Μανώλη, βαρύς είναι ο πόνος και βαθύς ο στεναγμός συγγενών φίλων και γνωστών σου. Σου απευθύνομε σήμερα με συντριβή καρδιάς και άφατη θλίψη εμείς οι παρευρισκόμενοι στον καθεδρικό ναό του Καραβάδου, στο χωριό όπου γεννήθηκες, είδες για πρώτη φορά το φως του λαμπερού ήλιου, έπαιξες, γέλασες, αγάπησες, ένιωσες τις μικροχαρές, τις πίκρες αλλά και το φόβο, που είναι τα συστατικά της ζωής, τον ύστατο αποχαιρετισμό. Σε αποχαιρετούμε σήμερα με αισθήματα αγάπης αλλά και λύπης, που σε χάνομε οριστικά, επειδή ήσουν καλός και εύχαρις στην παρέα. Ήρθαμε να σου ευχηθούμε καλό κατευόδιο στο άγνωστο, μακρινό και αιώνιο ταξίδι σου, που άρχισες πριν από σαράντα ημέρες. Αυτή όμως είναι η μοίρα της θνητής ανθρώπινης φύσης, την οποία όλοι μας αργά ή γρήγορα θα ακολουθήσομε, πράγμα που μαρτυρεί το πρόσκαιρο και τη ματαιότητα της ζωής του ανθρώπου. 

Εσύ όμως έφυγες νωρίς και οι τελευταίες στιγμές της δραστήριας ζωής σου ήταν βασανιστικές.  Είναι θλιβερό και οδυνηρό ο γονιός να θάβει το παιδί του, δεν προκαλεί όμως λιγότερο πόνο ο δάσκαλος να θάβει και να νεκρολογεί τον άξιο μαθητή του. Έτσι έλαχε σε μένα, τον δάσκαλό σου, να σου απευθύνω το ύστατο χαίρε, εκ μέρους – ελπίζω-  όλων των παρισταμένων αλλά και των απόντων, που νοερά είναι παρόντες. Αγαπητέ Μανώλη, υπήρξες μαθητής μου κατά τις γυμνασιακές σου σπουδές στην Βιάννο και στο Αρκαλοχώρι. Τότε είχα την ευκαιρία να σε γνωρίσω καλύτερα και να διαγνώσω σαφέστερα και καθαρότερα την επιμέλεια, το εξαίρετο ήθος σου, τον σεβασμό προς τους δασκάλους σου αλλά και την αγάπη προς τους συμμαθητές σου, πράγμα που σε έκανε αγαπητό σε όλους. 

Από τότε χώρισαν οι δρόμοι μας, αλλά οι συναντήσεις μας ήταν συχνές και ευχάριστες: στα Γιάννενα, στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα , στο Ηράκλειο και στο όμορφο χωριό μας.  Η τύχη σε έφερε στην όμορφη Θεσσαλονίκη, στη νύμφη του Θερμαϊκού, όπου γνώρισες και παντρεύτηκες τη μεγάλη σου αγάπη, την αγαπητή μας Τούλα, με την οποία έκαμες τρία αξιόλογα παιδιά. Είχες τη χαρά να αποκτήσεις και χαριτωμένα εγγόνια. Εκείνο όμως που αξίζει να επισημανθεί και να τονιστεί ιδιαίτερα είναι η επιτυχημένη επαγγελματική σου σταδιοδρομία με τη σταθερή βέβαια συνδρομή και αμέριστη συμπαράσταση της αγαπημένης σου συζύγου. Κατάγεσαι από γονείς φτωχούς, αλλά τίμιους εργατικούς και αξιοπρεπείς. Αυτοί σου έδωσαν τις πρώτες συμβουλές, τις ηθικές αρχές,  το οδηγητικό νήμα και το παράδειγμα της ζωής, με το οποίο εσύ μεγαλούργησες. Ξεκίνησες από το μηδέν ή με ελάχιστα υπάρχοντα, αλλά με την εργατικότητα, την εξυπνάδα, τη συνέπεια και τη διορατικότητά σου, με συνοδοιπόρο και συνεργάτιδα την αγαπημένη σύζυγό σου δημιούργησες τεράστια περιουσία για τα  μέτρα του μικρού μας χωριού.

Τα πλούτη όμως που απέκτησες με τον ιδρώτα και την ικανότητά σου, δεν σου δημιούργησε έπαρση και αλαζονεία, όπως συμβαίνει συνήθως με τους νεόπλουτους. Απεναντίας, ήσουν καταδεκτικός, πράος, συμπονετικός, εκτιμούσες την προσωπικότητα του άλλου, και έδειχνες αγάπη και κατανόηση στους ανθρώπους, με τους οποίους σύναπτες φιλίες αγαστής συνεργασίας. Βοηθούσες τους αδύνατους και έκανες δωρεές.  Ήσουν ευχάριστος στις συναναστροφές σου. Το γέλιο δεν έλλειψε από το πρόσωπό σου , ήσουν το γελαστό παιδί,  ένα λαμπερό αστέρι, που έλαμψες στο διάβα της ζωής σου, αλλά έσβησες τόσο  νωρίς και απροσδόκητα. Σου ευχόμαστε ανθόσπαρτη κατοικία στον Παράδεισο και  καλή ανάπαυση. Οι αγαπημένοι σου γονείς θα είναι για σένα ευχάριστη συντροφιά και πολύτιμη παρηγοριά. Για ένα πράγμα να είσαι βέβαιος ότι θα σε θυμόμαστε  πάντα με αγάπη.