Το ταξίδι της ζωής μας

Της Παναγιώτας Γιαννοπούλου

Ήταν πρωτοχρονιά του 1984. Εκείνη την ημέρα έκανε πολύ κρύο. Και όταν λέω κρύο ,απ εκείνο που εκπνέεις από τα σωθικά σου ένα πέπλο ομίχλης για να γίνει ένα μέ το γκρίζο τοπίο γύρω σου.

Πρέπει να βιαστώ. Το τρένο είχε ήδη φτάσει στον σταθμό του Ουλμ και όλοι τρέχουν με μικρά και μεγάλα μπαγκάζια στο θολωμένο τοπίο που τώρα έχει κάτι από Άννα Καρένινα λίγο πριν πέσει στις γραμμές . Το Ούλμ είναι πόλη της Γερμανίας όπου και μεγάλωσα . Εκτός από μένα το Ούλμ έβγαλε άλλο ένα αστέρι τον Αινσταιν , που μάλλον έλαμψε λίγο πιο φωτεινά από μένα και έμεινε για πάντα στην ιστορία . Βρίσκω επιτέλους την καμπίνα μου και καταφέρνω να κοιμηθώ λιγάκι. Κάποια στιγμή μεταξύ νύχτας και μέρας ένα απότομο φρενάρισμα λίγο έλειψε να με ρίξει από την θέση μου ενώ γοερές ομιλίες ακούγονταν από το διάδρομο . Μα τι να έγινε ; Κάτι λένε για χιόνι . Πέσαμε σε καταιγίδα χιονιού στα σύνορα Γερμανίας-Αυστρίας . Πώς θα προλάβω τώρα την ανταπόκριση μου για Ρουμανία ; Χωρίς πολλά λόγια , δεν την πρόλαβα Με μιά καθυστέρηση τριών ωρών κατεβαίνω στον σταθμό του Βελιγραδίου ...ολομόναχη και ταραγμένη ; Τώρα τι κάνω; Δεν ξέρω αν το πρόσωπο μου το φώναζει αλλά μια κοπελίτσα μου απευθύνει τον λόγο στα ελληνικά και μου προτείνει αυθόρμητα να με φιλοξενήσει ως το επόμενο βράδυ. Τι ανακούφιση Θεέ μου ,σ´ευχαριστώ. Πέρασα τέλεια με την κοπέλα και τους συμφοιτητές της .

Την επόμενη με πήγαν στον σταθμό και με αγκαλιές και υπόσχεση για σύντομη αντάμωση οι δρόμοι μας χώρισαν . Επιτέλους ,τέρμα τα βάσανα . Μια ώρα διαδρομή τι να πάει πια στραβά ; Σε μισή ώρα φτάνουμε σύνορα και μετά από έναν ενδελεχή 5ωρο έλεγχο στις αποσκευές των ξένων φοιτητών, γίνομαι κατά δύο τζιν , ένα πουκάμισο και ένα γούνινο καπέλο φτωχότερη . Ο κομμουνισμός μεσουρανούσε και ο Τσαουσέσκου ήταν πολύ ελαστικός με όργανα της κυβέρνησης του σε όλα τα πόστα . Ότι άρεσε στον καθένα απλά το έπερνε .

Φτάνουμε νύχτα στις δύο στην Τιμισοάρα και ταξί ούτε για δείγμα τέτοια ώρα . Οι μόνοι που κατέβηκαν από το τρένο ήμουν εγώ και μια κυρία που την περίμενε ο άντρας της. Έμεινα μέσα στο κρύο σχεδόν δυο ώρες μήπως κι έρθει επιτέλους κάποιο ξεχασμένο ταξί . Τίποτα νέκρα . Κάποια στιγμή σταμάτησε ένας πειρατής . Πειρατές λέγαμε κάτι δικηγόρους , ιατρούς και καθηγητές πανεπιστημίου που τα βράδια δούλευαν λαθραία ως ταξιτζήδες για να βγάζουν τα προς τα ζήν . Φτάνω επιτέλους στις φοιτητικές εστίες. Τέρμα λέω τα βάσανα ,τι άλλο θα μπορει να μου συμβεί πιά; Νοητά ήμουν ήδη στο κρεβάτι μου . Στρίβωντας στον διάδρομο βλέπω μια λίμνη νερού ακριβώς έξω από το 13 ,το δωμάτιο μου . Αριθμός να σου τύχει . Ανοίγω και με υποδέχεται μια λιμνοθάλασσα τουλάχιστον 15 εκατοστά σε ύψος .

´Εσπασε το καλοριφέρ . Κοιμήθηκα μέσα στα νερά εκείνο το βράδυ και πρωί πρωί στις 2 του μήνα είχαμε σχολή . Για τά χρόνια πολλά η μικροβιολόγος μάς έβαλε ένα τεστ για το οποίο φυσικά δεν είχα προετοιμαστεί . Αλλά ο Γκέτς δίπλα μου ένα κατά τ´αλλα καλό παιδί από Γερμανία φαίνεται να είχε διαβάσει . Γράφει ακατάπαυστα ,φτιάχνει κύκλους πολλά υποσχόμενους ,αλλάζει χρώματα ,βάζει βελάκια καί μάλιστα τα συνέχιζει και στην δίπλα σελίδα . Σώπα λέω διαβασμένος φαίνεται . Αντιγράφω σχεδόν τα πάντα βάζω και κάτι σάλτσες δικές μου για να πάρω απογοητευμένη ένα δυαράκι την επόμενη μέρα. Ο κολλητός μου πήρε έναν άσσο που τον κοιτούσε αμίλητος αρκετή ώρα . Βρε Γκετς του λέω τι βελάκια τραβούσες γαμώτο σου; Αυτό ήταν το τελευταίο μιάς σειράς δυσμενών γεγονότων εκείνη την πρωτοχρονιά του 1984. Η ατυχία είχε στήσει χορό και δεν έλεγε να σταματήσει .

Η χρονιά αυτή που δεν ήθελα με τίποτα να επαναληφθεί ,σήμερα ανήκει στις γλυκές αναμνήσεις της φοιτητικής ζωής μου. Τα επόμενα χρόνια με βρίσκουν πιο σοφή και άκρως προετοιμασμένη για κάθε ενδεχόμενο . Χωρίς Plan B ποτέ ξανά δεν ταξίδεψα . Ήρθε όμως μιά άλλη πρωτοχρονιά, άκρως χειρότερη από εκείνη . Ήρθε το 2020 που όσο χαριτωμένο κι αν φαντάζει γραμμένο , άλλα τόσα βάσανα έφερε . Όλοι μας χάσαμε έναν χρόνο από την ζωή μας . Κρυφτήκαμε πίσω από μάσκες και κλειστήκαμε ερμητικά στα σπίτια μας . Σε λίγες ώρες τό 2020 θα έχει γίνει παρελθόν αφήνοντας στα τελευταία του όμως μιά μεγάλη παρακαταθήκη.

Το εμβόλιο !

Ένα σωτήριο εμβόλιο για την πανδημία του αιώνα και πολύ πιθανών και άλλων που θα έρθουν . Ένα εμβόλιο ασφαλές βασισμένο σε έρευνες αρκετών χρόνων και όχι όπως νομίζουμε λίγων μηνών . Λαμπροί επιστήμονες με αγάπη στην επιστήμη τους έκαναν εφικτό αυτό το μικρό θαύμα . Όταν υπάρχουν τα θεμέλια τότε όλα χτίζονται πιο εύκολα και πιο γρήγορα. Η νέα γενιά εμβολίων με βάση την τεχνολογία του RNA θα βοηθήσει και σε πολλούς άλλους τομείς την ιατρική. Επιστήμονες ανά τον κόσμο δουλεύουν για το όφελος της ανθρωπότητας και την διατήρηση του είδους μας στον πλανήτη. Είδαμε ποσό λεπτές είναι τελικά οι ισορροπίες και πώς σε μια στιγμή μέσα μπορεί να τελειώσουν όλα . Ο ανθρώπινος πολιτισμός να αφανιστεί από έναν αόρατο εχθρό . Ευχή μου λοιπόν σε όλους για τον νέο χρόνο είναι να παραμείνουν υγιείς και να μην φοβηθούν σε καμία περίπτωση το εμβόλιο . Ίσως στο μέλλον να μιλάμε για το σωτήριο έτος 2020 και νά το θυμούμαστε με ευγνωμοσύνη 

 Διότι τώρα πια έχουμε το Plan B σε φιαλίδια γιά να μας συντροφεύει στο ταξίδι της ζωής μας !!!!!

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ