Τα θύματα των like στο facebook και οι τρομοκράτες της κοινωνικής δικτύωσης

Του Νίκου Αντωνακάκη

Τα τελευταία χρόνια με την βίαιη διείσδυση των μέσων κοινωνικών δικτύωσης στη ζωή μας έχουν αναπτυχθεί νέες  ανθρώπινες συμπεριφορές καθώς και οι επιπτώσεις τους περνώντας μέσα από το πρίσμα του διαδικτύου και του ψηφιακού κόσμου.

Πλέον έχουν δημιουργηθεί νέα πεδία της ψυχολογικής επιστήμης για να αποτυπώσουν τα νέα είδη συμπεριφοράς που εκδηλώνονται μέσα από το πληκτρολόγιο και πολύ περισσότερο μέσα από την δημοσίευση, τον σχολιασμό και την παρατήρηση προσωπικών δεδομένων.

Όλοι πλέον γνωρίζουμε ότι η δράση μας μέσα στον κόσμο της κοινωνικής δικτύωσης αφήνει και το ψυχολογικό μας αποτύπωμα , είτε με τη δημοσίευση προσωπικών μας φωτογραφιών ,είτε με τη δημοσίευση σχολίων , είτε με την αναφορά και τον σχολιασμό μας για ζητήματα παντός του επιστητού .

Σε αυτά εντάσσονται πλέον και τα like ως επιδοκιμασία για οποιαδήποτε ενέργεια ενός χρήστη. Τι γίνεται όμως όταν αυτά τα like περνούν από τον έλεγχο, του οικογενειακού, εργασιακού ή ακόμη και πολιτικού μας περιβάλλοντος ; 

H ψυχολογική πίεση που ασκείται ως αντίδραση στην δράση που ασκούμε έναντι ενός άλλο χρήστη από όσους αρέσκονται στην παρακολούθηση είναι πλέον ή νέα διαδικτυακή μάστιγα. 

Αφιερώνουν αμέτρητες ώρες για να καταγράψουν κάθε κίνηση μας που επιδοκιμάζει με ένα Like ή αποδοκιμάσει με ένα dislike τη δράση ενός άλλου χρήστη, οδηγούνται σε αυθαίρετα συμπεράσματα και συσχετίσεις και αναλαμβάνουν ρόλο τρομοκράτη απέναντι μας, είτε για να μας διαβάλουν στην οικογένεια μας, στην εργασία μας ή στον πολιτικό χώρο που δραστηριοποιούμαστε. 

Σύζυγοι παρακολουθούν αλλήλους, εργοδότες τούς υπαλλήλους τους, και πολιτικά γραφεία τους ψηφοφόρους και ανάλογα με την συμπεριφορά τους και κυρίως όταν εκείνη δεν είναι σύμφωνη με τα θέλω τους ή τα σχέδια τους, ασκούν ψυχολογική πίεση που μοιάζει περισσότερο με τρομοκρατία “γιατί έκανες like σε αυτόν ή αυτήν;”  “Γιατί έγινες φίλος/η με τον τάδε ή τον δείνα”, ή ακόμη “ γιατί δεν έκανες like επιδοκιμάζοντας γιατί έτσι πρέπει; “

 Και αν για τις οικογενειακές περιπτώσεις το θέμα είναι προσωπικό, για τις περιπτώσεις που σημειώνονται σε εργασιακό και πολιτικό χώρο το θέμα είναι πρωτίστως κοινωνικοπολιτικό αφοί πολλές φορές αλληλοεπιδρουν και αλληλοσχετίζονται. 

Στο θέμα θα επανέλθω με συγκεκριμένα παραδείγματα για το πως άγονται και φέρονται "μεγαλοπαράγοντες" της πολιτικής ζωής του τόπου που δεν διστάζουν να συστήσουν ακόμη και ομάδες παρακολούθησης των χρηστών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ώστε να ελέγχον κάθε  ενέργεια τους αναλαμβάνοντας στη συνέχεια δράση για να τους συνετίσουν μέσω της οδού της τρομοκρατίας.