Τα περί Κουφοντίνα συμπεράσματα

Του Τίτου Ταγαράκη*

Ο «Λουκάς» της τρομοκρατικής οργάνωσης 17 Νοέμβρη, πού καταδικάστηκε αμετάκλητα, για δεκατρείς δολοφονίες, ένδεκα φορές ισόβια, ως κατά συρροή δολοφόνος και ψυχρός εκτελεστής, από την προσωπική επιλογή της απεργίας πείνας, επιβεβαίωσε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, πως δεν είναι ήρωας, παρά την ηθελημένη ή αθέλητη προσπάθεια μιας μερίδας συμπολιτών μας, αφού στην φυλακή βρίσκεται ως στυγνός και αμετανόητος δολοφόνος,  για τις ποινικά κολάσιμες πράξεις του και όχι για τις ιδέες του ως πολιτικός κρατούμενος.

     Τον τελευταίο καιρό χύθηκε πολύ μελάνη, αναλώθηκε πολύς χρόνος και πραγματοποιήθηκαν πολλές και επικίνδυνες, λόγω της πανδημίας, πορείες και συγκεντρώσεις, στον βωμό των, κακώς νοουμένων ατομικών δικαιωμάτων, του πολυισοβίτη, ενός ανθρωπάριου που με τις επαναλαμβανόμενες απεχθείς πράξεις του, δεν πίστεψε ποτέ στα ατομικά δικαιώματα των άλλων, γιατί όλοι έχουν δικαίωμα στη ζωή, εκείνου που δεν έδειξε κανένα σεβασμό στη Δημοκρατία, από την οποία τώρα ζητά ευνοϊκή μεταχείριση.

      Ας μας εξηγήσουν εκείνοι που έβγαιναν στους δρόμους και στις πλατείες, οι δήθεν ευαίσθητοι δημοκράτες – δικαιωματιστές, πως είναι δυνατόν οι συγγενείς των θυμάτων του να ανεχθούν την επιχειρούμενη ηρωποίηση του.

     Ας μας εξηγήσουν τα 17 στελέχη μεταξύ των οποίων και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η νεολαία του, που βάναυσα προκάλεσαν  με τις θρασύτατες ανακοινώσεις «αγιοποίησης» του:

Πως μπορεί να είναι πολιτικός κρατούμενος ένας καταδικασμένος ΠΟΙΝΙΚΟΣ με  βαρύτατα εγκλήματα, που αν δεν είχε συλληφθεί, λόγω του τυχαίου τραυματισμού συνεργάτη του, πόσες φορές ακόμη θα είχε κελαϊδίσει το 45άρι και Πως, αυτοί οι αυτόκλητοι υπερασπιστές των δήθεν δικαιωμάτων του, συμφωνούν με τις απειλητικές δηλώσεις της συνηγόρου του πως «Αν η Πολιτεία δεν αποδεχθεί τις απαιτήσεις του …θα βρεθούμε σε συνθήκες απειλής της κοινωνικής ειρήνης και συνοχής????»

       Η περίπτωση Κουφοντίνα  φαίνεται πως δεν είναι τυχαία περιπέτεια για το ΣΥΡΙΖΑ, κι αυτό θα φανεί στο μέλλον.  Βεβαίως η παραπάνω στήριξη έχει πληγώσει ανεπανόρθωτα την ηθική της αριστεράς, γιατί οι αριστερές αρχές , αξίες, ιδέες και ευαισθησίες, ουδέποτε συνοδοιπόρησαν  με θεωρίες δικαιωματισμού και με την ανοχή αποδεδειγμένων τρομοκρατικών ενεργειών και πράξεων.

       Και τέλος ας μας εξηγήσει η αξιότιμη ηγεσία της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, που, με την αχρείαστη δήλωση τους, εκτός του ότι αποτέλεσε θεσμική  εκτροπή και διαίρεσε τα μέλη της, «έβαλε νερό στο μύλο» ενός τυχοδιώκτη ισοβίτη. Δεν αναρωτήθηκαν, αν αύριο ο κάθε κατάδικος επιχειρήσει απεργία πείνας, θα ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο, στήριξης;;;

Αλλωστε αφού το θέμα βρισκόταν εντός των δικαστικών πλαισίων, μια και το αίτημα του, εκκρεμούσε δικαστικά,  ποιόν είχε αποδέκτη άραγε η δήλωση τους αυτή… μήπως κάποιους εκ των μελών της;;;;  

       ΣΥΜΠΑΡΑΣΜΑΤΙΚΑ και εκ του αποτελέσματος, φάνηκε καθαρά ότι, όλοι εσείς, ηθελημένα ή αθέλητα, παίξατε το προσωπικό πολιτικό παιγνίδι του Κουφοντίνα, τον οποίο –μόνο για δικούς του λόγους-  ενδιαφέρει «Ποιο είναι το έρεισμα του στην Ελληνική κοινωνία και πως μπορεί να βρίσκεται συνεχώς στην επικαιρότητα».  Με την απεργία πείνας και το θέατρο που έπαιξε το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν «να μετρήσει δυνάμεις» και ως φαίνεται, από την δήλωση εξόδου του από την απεργία πείνας, τα κατάφερε:

«…Αυτό που γίνεται εκεί έξω είναι πολύ πιο σημαντικό από αυτό για το οποίο ξεκίνησε…. Η αλληλεγγύη είναι η ζωτική συνθήκη που μας ενώνει στους αγώνες.

Μπροστά στη δύναμη αυτών των αγώνων, δηλώνω από τη μεριά μου ότι με την καρδιά και το μυαλό είμαι και εγώ εκεί ανάμεσα σας».

ΧΑΡΙΣΜΑ ΣΑΣ λοιπόν.

* Ο κ. Τίτος Ταγαράκης είναι Επίτιμος Δικηγόρος, π. Πρόεδρος Νομαρχιακού Συμβουλίου Ηρακλείου