Τα μεν παιδάκια, τα δε ... γατάκια!

Του Νικόλα Φαρσάρη - Ζαχαράκη

Τρομακτική επίθεση της Χαμάς σε αμάχους στο Ισραήλ. Τρομακτική επίθεση του Ισραήλ σε αμάχους στη Γάζα. Κερδισμένος; Ο ζόφος … Παιδιά ήταν πολλά από τα θύματα της Χαμάς στο Ισραήλ. Παιδιά είναι πολλά από τα θύματα στη Γάζα.

Η μόνη διαφορά; Τα μεν είναι παιδιά των οποίων κείνται «στη σωστή πλευρά της Ιστορίας», τα δε είναι παιδιά των οποίων κείνται «στη λάθος πλευρά της Ιστορίας». Σύμπασα η καθεστηκυία τάξη των ΜΜΕ στη χώρα μας, ως και η κυβέρνηση, δηλώνουν την συντριβή για την επίθεση των παλαιστινίων της Χαμάς και τη δολοφονία όλων αυτών των ανθρώπων στο Ισραήλ. Σωστότατα μέχρι τούδε. Στα αντίποινα, όμως, των ισραηλινών στη Γάζα δεν κάνουν νύξη.

Δηλώνουμε και μόνον την υποστήριξή μας στη «σύμμαχο» χώρα του Ισραήλ, επικροτώντας την εκδικητική του μανία κατά των Παλαιστινίων, ως «αμυντική» και «εύλογη» αντίδραση προς υπεράσπιση των κυριαρχικών του δικαιωμάτων. Έχουμε χάσει το μυαλό και την καρδιά μας; Νοιαζόμαστε μόνο να βρεθούμε στη «σωστή πλευρά» και μετά γαία πυρί μιχθήτω;

Τα παιδάκια των Παλαιστινίων δεν είναι παιδιά; Τι είναι, γατάκια;

Εάν και όσοι δικαιολογούμε αυτές τις ώρες τις δολοφονικές επιθέσεις των ισραηλινών στη Γάζα, ΣΥΜΠΡΑΤΤΟΥΜΕ στο έγκλημα δια της ανοχής του, αν όχι ενεργότερα με την επιδοκιμασία! Επιδοκιμάζουμε μια γενοκτονία για την οποία ο Νετανιάχου το δήλωσε ρητά: «Θα εκδικηθούμε». Εκδίκηση και όχι άμυνα. Αυτό επιδοκιμάζουμε; Αυτοί είμαστε; Ο μεγάλος στοχαστής το είπε κάποτε: «Τα τελευταία σημάδια μιας θνήσκουσας κοινωνίας είναι η αδιαφορία και η ανοχή». Και δεν μιλώ για δήθεν πολιτική ίσων αποστάσεων. Όχι. Αν θέλουμε να δούμε την αιτία των τελευταίων αυτών αιματοχυσιών, ας δούμε τι βίωναν όλον τον τελευταίο καιρό οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα.

Ας ξανα – κοιτάξουμε την καθημερινή βία που δέχονταν στα κατεχόμενα. Τις διεθνείς καταδίκες παγκοσμίως για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις των Ισραηλινών στην περιοχή. Τα συχνότατα θύματα της Ισραηλινής επιβολής. Τον πανταχόθεν αποκλεισμό της περιοχής με την επακόλουθη εξαθλίωση. Αυτά όλα «είναι συνηθισμένα για την περιοχή» και τα πετούσαμε κάτω από το χαλί χάριν της αγαστής συμμαχίας μας με το Ισραήλ. Αυτά όλα, όμως, είναι όροι που οδηγούν στην απόγνωση, και, όταν δεν κυριαρχήσει η λογική, οδηγούν δυστυχώς σε απονενοημένα διαβήματα …

Ο καταλυτικός παράγοντας, όμως, που από ελάχιστους καταδείχθηκε ως η αιτία των νέων αυτών συγκρούσεων, δεν είναι άλλος από την επικράτηση της ακροδεξιάς στην εβραϊκή πολιτική ζωή. Όπως είχαν επισημάνει όλοι οι πολιτικοί αναλυτές, η νυν κυβέρνηση Νετανιάχου είναι η πιο δεξιά (ακροδεξιά) και εθνικιστική κυβέρνηση στην ιστορία του Ισραήλ.

Ειρηνικές λύσεις στο παλαιστινιακό δεν θα μπορούσε να προκρίνει. Η πολιτική της όλο τον τελευταίο καιρό εξωθούσε στα άκρα την πλευρά των παλαιστινίων. Εν τέλει εκπυρσοκρότησε τον φανατισμό της Χαμάς. Έχει ευθύνη και το κράτος του Ισραήλ για την επίθεση που δέχθηκε, αφού πουλούσε πολύ φθηνά στην αγορά την ζωή των παλαιστινίων. Όταν σπέρνεις ανέμους, θερίζεις θύελλες.

Η διεθνής κοινότητα έχει καθήκον την ισχυρή παρέμβαση, με σκοπό την κατάπαυση του πυρός. Είναι αδιανόητο πώς, ο λαός των Εβραίων, που υπέστη όσο κανείς άλλος την αγριότητα της ναζιστικής λαίλαπας και γενοκτονίας, μετέρχεται μιλιταριστικές επιχειρήσεις εξόντωσης ενός αδύναμου και εξαθλιωμένου λαού.

Και επιτέλους, να δοθεί η έλλογη λύση: να ανεξαρτητοποιηθεί η λωρίδα της Γάζας, να αρθεί το εμπάργκο και ο πανταχόθεν αποκλεισμός, να αναγνωριστεί το κράτος της Παλαιστίνης. Δηλαδή, το αυτονόητο. Η ειρηνική συνύπαρξη με ένθεν κι ένθεν αναγνώριση της εθνικής κυριαρχίας εκάστου είναι η μόνη λύση και η μοναδική επιδίωξη της Διεθνούς Κοινότητας. Να μην αντικρίσουμε στο μέλλον, στο Ισραήλ και στην Παλαιστίνη, σκηνές φρίκης με παιδιά και αμάχους.