ΑΠΟΨΕΙΣ
Σοκοφρετάκι…
"Πάντα οι λίγοι αλλάζουν τον κόσμο. Αυτοί οι λίγοι με βοηθούν, αυτοί οι λίγοι με συγκινούν, αυτοί οι λίγοι με εμπνέουν..."
Του Κώστα Γκαντάτσιου
Παρηγορούμαι πολλές φορές, μπορεί να ναι λίγες, αλλά συμβαίνει και τότε είναι που παίρνω δύναμη από την κάθε Χάιντυ και από τον κάθε συγκάτοικο της οικοδομής, σύνοικο της Χάιντυ…
Η Χάιντυ του 6ου ορόφου, στα «ορεινά» (μην ξεχνιόμαστε μέρες εκλογών διανύαμε) μιας πολυκατοικίας έδινε πανελλήνιες εξετάσεις και άφησε ένα σημείωμα στο ασανσέρ με όμορφο γραφικό χαρακτήρα: «…Γειά σας είμαι η Χάιντυ και μένω στον 6ο όροφο θα παρακαλούσα να μη γίνει κάποιο πάρτυ στην ταράτσα την περίοδο 1-12 Ιουνίου γιατί δίνω πανελλήνιες και τα πάντα ακούγονται πολύ δυνατά σπίτι μου… Ευχαριστώ πολύ» Στην οικοδομή τα περισσότερα διαμερίσματα είναι τύπου airbnb, που σημαίνει άγνωστοι μεταξύ τους, ξένοι, περαστικοί, αδιάφοροι για το ποιος μένει στην ίδια οικοδομή, χωρίς να γνωρίζουν το παιδί.
Γέμισε το μικρό κίτρινο χαρτί του ασανσέρ με ευχές για καλή επιτυχία, για κουράγιο, έγινε αυτόματα μια μεγάλη αγκαλιά, μια ανοιχτή καρδιά κατανόησης. Άγνωστοι εύχονταν από καρδιάς με ειλικρίνεια. Τα λόγια δεν έμειναν όμως μόνο στο χαρτί, οι ξένοι, οι άγνωστοι, οι περαστικοί, οι αδιάφοροι το σεβάστηκαν. Ποιος ξέρει; Να μπήκαν στην θέση του παιδιού; Να θυμήθηκαν τα δικά τους χρόνια, τις δικές τους αγωνίες ;
Δεν «πάρταραν» στην ταράτσα 1- 12 Ιουνίου. Δεν πάρταραν.
Πέρασαν οι μέρες, βγήκαν τα αποτελέσματα. Μόρια: 19.250, Νομική Αθηνών πλέον η Χάιντυ του 6ου.
Σήμανε η ώρα για πάρτυ. Ένα δεύτερο σημείωμα ακολούθησε, αυτή τη φορά από την μαμά της Χάιντυ: «… Είμαι η Μαριλένα η μαμά της Χάιντυ του 6ου θα ήθελα να σας ενημερώσω και να σας πω ότι οι φοβερές ευχές σας έπιασαν τόπο. Η Χάιντυ όντως έσκισε με 19.250 στη Νομική Αθηνών. «Παρτάρετε ελεύθερα»…απέναντι από το ασανσέρ θα βρείτε ένα μικρό κέρασμα…». Όντως απέναντι από το ασανσέρ περίμενε ένα μικρό κέρασμα επιβράβευσης της ανθρωπιάς και της ενσυναίσθησης των ανθρώπων.
Η Χάιντυ πέρασε και μαζί μ’ αυτήν πέρασαν και «πέτυχαν» και οι ξένοι, οι νοικάρηδες και οι περαστικοί των καταλυμάτων.
Χαίρομαι για τους ανθρώπους που με τραβάνε ψηλά, που μου δείχνουν φώς και ουρανό στο σκοτάδι, που βάζουν τον πήχη πολύ πιο πάνω από τα 19.250 μόρια μιας σχολής. Ας είναι νομίζουμε πως είναι λίγοι. Πάντα οι λίγοι αλλάζουν τον κόσμο. Αυτοί οι λίγοι με βοηθούν, αυτοί οι λίγοι με συγκινούν, αυτοί οι λίγοι με εμπνέουν.
Όμορφες κινήσεις, από όμορφους ανθρώπους με ειλικρινείς και αγνές προθέσεις, μια όαση ανθρωπιάς που τόσο την έχουμε ανάγκη όλοι μας.
Καλή φοιτητική ζωή Χαίντυ.