Ποτό, οπλοφορία και ψευτοτσαμπουκάς «σκοτώνουν» και μαγαρίζουν την Κρήτη… Ως πότε;

Του Δημήτρη Καρυωτάκη

Η είδηση φρικτή και αποτρόπαιη: ένα νέο παλικάρι μόλις 29 ετών βρέθηκε με μια σφαίρα σφηνωμένη στο κεφάλι επειδή τη λάθος στιγμή, βρέθηκε στο λάθος σημείο και συναντήθηκε με το λάθος άνθρωπο!

Όχι με κάποιο όψιμο παλικαρά, έναν μπαρουτοκαπνισμένο νταή της περιοχής, έναν ποινικό που μόλις είχε ξετσουμίσει από κάποιο σωφρονιστικό ίδρυμα κι ήθελε να δείξει την ανωτερότητα του, μα μ’ ένα αμούστακο νεαρό, μ’ ένα κατά 7 χρόνια μικρότερο του, που θέλησε να υπογράψει την οδηγική υπεροχή του στο δρόμο της Μεσαράς βγάζοντας από το ζωνάρι του το περίστροφο που λίγες ώρες νωρίτερα, στο πανηγύρι της περιοχής όπου βρέθηκε, υπερήφανα ξέφευγε από την προστασία της μπλούζας του και σαν φίδι έβγαζε τη γλωσσίτσα του περιμένοντας ποιον άτυχο θα δαγκώσει.
Κι ο κλήρος έπεσε στο Νίκο, που ούτε στο γλέντι πήγε, ούτε πολλά πολλά είχε με το νεαρό, ούτε περίμενε ο άτυχος πως εκείνο το βράδυ λίγο πριν από τη Γαλλιά θα ήταν το πιο μαύρο κουτέλωμα στη ζωή του.

Σε εκείνο το γλέντι λοιπόν όπου περίσσευε η ψευτομαγκιά και αυγάτιζαν οι κούπες, τρελάθηκε ο εγκέφαλος από την αποθέωση του υπερεγώ και το μαύρο πουκάμισο, μαζί με το πιστόλι στο πλαϊνό της ζώνης, εκεί δημιουργήθηκε η εύφλεκτη ύλη για να συμβεί ότι συνέβη!

Ναι θα αναζητηθούν ευθύνες στο οικογενειακό περιβάλλον, στην τυχαιότητα της στιγμής, την κακιά ώρα, μα πόσο συνυπεύθυνοι είναι όλοι όσοι έβλεπαν το νεαρό να διασκεδάζει ( αν μπορεί κάποιος να την πει διασκέδαση αυτή την πλειοδοσία ποτού και αυταρέσκειας που συνοδεύει τα άγουρα νιάτα σε τέτοιες συναθροίσεις) και δεν οσμίζονταν το κακό;

Γιατί δεν το χωρά ο νους πως θα μπορούσε να συμβεί τέτοιο περιστατικό για μια προσπέραση, για κάτι που να πείραξε στην οδηγική συμπεριφορά του ενός ή του άλλου, για μια παρεξήγηση, να βγαίνει το όπλο και να πυροβολεί επειδή έτυχε να βρίσκεται το κουμπούρι είτε στη μέση είτε στο ντουλαπάκι του αυτοκινήτου!

Όταν υπάρχει όπλο, όταν συνυπάρχει με το αλκοόλ, όταν έρχεται πολλαπλασιαστικά με τη νοοτροπία του « ήντα μωρέ με ξανοίγεις», όλα μπορούν να συμβούν ακόμα και αυτό που φαντάζει εντελώς παράλογο και αδιανόητο! Τα άδεια όπλα σκοτώνουν μας έλεγαν στο στρατό, μα τα γεμάτα σκοτώνουν περισσότερο!
Όταν φεύγεις από το σπίτι σου για μια γιορτή, για ένα γλέντι και μαζί με το κινητό, τον καπνό και τ’ άλλα απαραίτητα, παίρνεις μαζί σου και το σιδερικό… αλλάζει το πράμα, γίνεται σκοτεινό, επικίνδυνο κι αβέβαιο, κι όταν αυτό για πολλά νέα παιδιά είναι και φυσιολογικό, χωρίς κανείς να αντιδρά στη θέα του, τότε έχει χαθεί η μπάλα και η κοινωνία δεν μπορεί να πέφτει από τα σύννεφα.

Κι άντε πάλι να πεις πως αυτό ήταν ένα ατυχές και μεμονωμένο περιστατικό στην Κρήτη μας. Που τόσο εύκολα όμως συνέβη και που αντί να ξεσηκώσει τους Μεσαρίτες και τους κατοίκους της περιοχής για ότι έγινε, πιθανότατα θα το προσπεράσουν με επιφανειακή οργή μα και ανακούφιση, αφού ο άτυχος Νίκος δεν είναι ο δικός τους Νίκος, αλλά το μαύρο μαντάτο έπεσε σε μιαν άλλη οικογένεια!
Και τι θα πεις σ’ αυτή τη δύσμοιρη οικογένεια που από το πουθενά, χωρίς λόγο και αιτία κάνει προσευχές και προσκύνηματα στον Άγιο Σπυρίδωνα του Βενιζελείου για να σωθεί το βλαστάρι τους;

Ας ξυπνήσουμε όλοι από τη μακαρία και την καταστολή που βρισκόμαστε. Δεν είναι στραβός ο γιαλός μα κάποιοι στραβά αρμενίζουν με την ανοχή και τη σιωπή όλων μας… μέχρι το κακό να χτυπήσει την πόρτα μας! Μα πρέπει να εξακολουθούμε να σφυρίζουμε αδιάφορα;