Πώς να κρυφτούμε από τα μάτια των παιδιών

Του Αλέξανδρου Μαυρικάκη

«Βλέπω τα έθνη, 

άλλοτες αλαζονικά, παραδομένα στη σφήκα και στο ξινόχορτο[…]

Βλέπω τους εμπόρους να εισπράττουν σκύβοντας 

το κέρδος των δικών τους πτωμάτων»

Οδυσσέας Ελύτης,  Άξιον Εστί, Προφητικόν
 

«Η ιστορία της ανθρωπότητας 

δεν είναι η ιστορία της πάλης των τάξεων 

αλλά η ιστορία των φρικαλεοτήτων[…] 

Στην ιστορία δεν υπάρχει πρόοδος, 

με εξαίρεση τον εργαλιακό τομέα» 

Κορνήλιος Καστοριάδης, Η άνοδος της ασημαντότητας

Δεν ξεχνάμε τα εργοστάσια θανάτου του Χίτλερ και τον, με ιστορικό βάθος, αντισημιτισμό. Όμως δεν μπορούν να δικαιολογήσουν όσα  γίνονται στην Γάζα από το στρατό του Ισραήλ ούτε και μπορούν να αποτελέσουν ανάχωμα για κριτική. 

Ισοπέδωση σπιτιών, καταστροφή σχολείων, πανεπιστημίων και κυβερνητικών κτιρίων, βομβαρδισμός  νοσοκομείων, γκρέμισμα χώρων λατρείας, τακτικές εξευτελισμού αιχμαλώτων, σφαγή και εξαθλίωση των αμάχων,  αρρώστιες, πείνα και δίψα του παλαιστινιακού πληθυσμού.

Δεν μπορεί να δικαιολογηθεί ο τρόμος και η φρίκη στα μάτια των αθώων παιδιών και ο θάνατος των  νεογέννητων  στις θερμοκοιτίδες των νοσοκομείων. Ο Ηρώδης ζει όπως όλα δείχνουν και είναι περισσότερο άγριος και βίαιος, με σύγχρονα όπλα, με έξυπνες βόμβες και με προηγμένα ηλεκτρονικά συστήματα.  Οι επισκέπτες δεν είναι μάγοι από την Περσία αλλά στρατιώτες υπό τους ήχους των βομβών και των ερπυστριών. Είναι διπλωμάτες και πολιτικοί ηγέτες που  ζυγίζουν την ζωή των ανθρώπων με τα οικονομικά τους συμφέροντα, τις γεωπολιτικές ισορροπίες. Είναι κυβερνήσεις που βασίζουν την πολιτική τους διάσωση στον πόλεμο γνωρίζοντας πολύ καλά πως, ένας «καλός»  εχθρός αποτελεί  προϋπόθεση  για την ύπαρξη τους.

«Η σφαγή των νηπίων»,χαρακτικό του Gustav Dore

Σε μια περιοχή που λατρεύονται τρείς θρησκείες,  όλοι ζουν κάτω από τον ίσκιο του θανάτου. Κυριαρχεί η βαρβαρότητα, το μίσος, η φρίκη και ο νόμος του «ψυχήν αντί ψυχής, οφθαλμόν αντί οφθαλμού, οδόντα αντί οδόντος, χείρα αντί χειρός, πόδα αντί ποδός» (Δευτερονόμιο, 19:21). 

«Κανένας δεν είναι ασφαλής στη Γάζα» ανακοίνωσε η Λιν Χέιστινγκς, συντονίστρια του ΟΗΕ για τις ανθρωπιστικές υποθέσεις στα Παλαιστινιακά Εδάφη. «Δεν μπορείς να πας πουθενά[…]δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι αναζητούν  καταφύγιο σε χώρους ολοένα πιο συμπιεσμένους, με απελπιστική ανάγκη για τροφή, νερό, στέγη και ασφάλεια […] έλλειψη καθαρού και πόσιμου νερού, καμιά αποχέτευση και ανεπάρκεια τροφίμων για έναν πληθυσμό πνευματικά και σωματικά εξουθενωμένο […] σενάριο βγαλμένο ακόμα περισσότερο από την κόλαση"

***

Τα όποια αισθήματα συμπάθειας και συμπαράστασης προς τους πολίτες του Ισραήλ, μετά την βαρβαρότητα της Χαμάς την 7η Οκτωβρίου, χάθηκαν κάτω από την βαρβαρότητα της ισραηλινής πολεμικής μηχανής που έχει στόχο την εξόντωση και τον εκτοπισμό του παλαιστινιακού πληθυσμού.

«Καταδίκασα απερίφραστα» είπε ο ΓΓ του ΟΗΕ στην ομιλία του «τις τρομακτικές και πρωτοφανείς ενέργειες τρόμου της 7ης Οκτωβρίου από τη Χαμάς στο Ισραήλ.[…] Όλοι οι όμηροι πρέπει να τύχουν ανθρώπινης μεταχείρισης και να απελευθερωθούν αμέσως και χωρίς όρους. […] Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε επίσης ότι οι επιθέσεις της Χαμάς δεν έγιναν στο κενό. Ο παλαιστινιακός λαός έχει υποστεί 56 χρόνια ασφυκτικής κατοχής. Είδε τη γη του να καταβροχθίζεται σταθερά από εποικισμούς και να μαστίζεται από τη βία, την οικονομία του να καταπνίγεται, τους ανθρώπους του να εκτοπίζονται και τα σπίτια τους να κατεδαφίζονται. Οι ελπίδες του για μια πολιτική λύση έχουν εξανεμιστεί. Αλλά η οργή του παλαιστινιακού λαού δεν μπορεί να δικαιολογήσει τις φρικτές επιθέσεις της Χαμάς. Και αυτές οι φρικτές επιθέσεις δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τη συλλογική τιμωρία του παλαιστινιακού λαού».

 ***

Η κυβέρνηση του Ισραήλ περιφρονώντας πλήρως την ανθρώπινη ζωή απειλεί να ανάψει το φυτίλι του πολέμου σε όλη την Μέση Ανατολή. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση (και συμπληρωματική άλλων πολιτικών) του ισραηλινού υπουργού Μπεζαλέλ Σμότριχ  ο οποίος τάχθηκε υπέρ της  εξορίας των Παλαιστινίων από τη Γάζα!!!

 «Για να έχουμε ασφάλεια, πρέπει να ελέγχουμε το έδαφος και να ελέγχουμε στρατιωτικά το έδαφος μακροπρόθεσμα, χρειαζόμαστε μια πολιτική παρουσία […] Αυτό που χρειάζεται να γίνει στην Λωρίδα της Γάζας είναι να ενθαρρυνθεί η μετανάστευση […] Αν υπάρχουν 100.000 ή 200.000 Άραβες στην Γάζα και όχι 2 εκατομμύρια Άραβες, η όλη συζήτηση για την επόμενη μέρα θα είναι τελείως διαφορετική».  

 ***

Σε ένα πληθυσμό περίπου 2,3 εκ. κατοίκων της Γάζας ο απολογισμός είναι βαρύς. Σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις, σε τρεις μήνες, υπάρχουν πάνω από 22.000 νεκροί εκ των οποίων 8.000 είναι παιδιά. Το 70% όσων έχουν σκοτωθεί είναι γυναίκες και παιδιά.  Και όλα αυτά με την εξασφάλιση στρατιωτικής και διπλωματικής υποστήριξης της Ουάσιγκτον προς το Ισραήλ,  την ένοχη σιωπή των ευρωπαίων και την  ανοχή των αραβικών χωρών.  

 «Πως γίνεται αυτό το κράτος» γράφει ο Α. Καρκαγιάννης το μακρινό 2002  «με αυτές τις ιστορικές καταβολές, βγαλμένες μέσα από την θυσία εκατομμυρίων ανθρώπων και μέσα από καταπίεση αιώνων, πως γίνεται να ασκεί καταπίεση σε βάρος άλλων λαών ή κοινοτήτων και να διαπράττει εγκλήματα αντίστοιχα με εκείνα που δέχτηκαν οι εβραϊκές κοινότητες[…] Το κράτος του Ισραήλ ζητά την επιβίωσή του στην καταπίεση των άλλων και στη δύναμη των όπλων[…] Από κει και πέρα υπάρχει μόνο ο μοιραίος εκφασισμός αυτού του κράτους και η ‘εθνοκάθαρση’»(εφημ. Καθημερινή, 2/4/2002). 

***

Και εμείς, καθισμένοι στον καναπέ του σπιτιού μας, παρακολουθούμε κάθε μέρα στην τηλεόραση, σε ζωντανή μετάδοση στις βραδινές ειδήσεις, τη σφαγή των αμάχων και την ισοπέδωση της Γάζας λίγο πριν φάμε το βραδινό μας. Μέχρι να κουραστούμε με την βαρβαρότητα που μας χαλάει την ψευδή ευμάρεια και να κρυφτούμε αλλάζοντας κανάλι ή κλείνοντας την τηλεόραση.

Αλλά δεν μπορούμε να  κρυφτούμε από τα μάτια των παιδιών της Παλαιστίνης που έντρομα μέσα από τα ερείπια με όση φωνή τους έμεινε παρακαλούν να μην πεθάνουν.

«Τα παιδιά στη Λωρίδα της Γάζας είναι παγιδευμένα σ’ έναν εφιάλτη που χειροτερεύει κάθε ημέρα που περνάει […]Το μέλλον χιλιάδων παιδιών κρέμεται από μια κλωστή. Ο κόσμος δεν γίνεται […] απλώς να κοιτάει. Η βία και τα δεινά των παιδιών πρέπει να σταματήσουν» τόνισε η Κάθριν Ράσελ εκτελεστική διευθύντρια της UNICEF.

***

Η επίσημη ελληνική θέση για τις σχέσεις Ελλάδας και Παλαιστίνης υπάρχει ανηρτημένη στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Εξωτερικών που έχει «ξεχαστεί». 

  «Οι σχέσεις Ελλάδος-Παλαιστίνης ανέκαθεν ήσαν και παραμένουν άριστες […] Η Ελλάδα υποστηρίζει  σταθερά τη δημιουργία  ανεξάρτητου, βιώσιμου, και δημοκρατικού Παλαιστινιακού κράτους, το οποίο θα συνυπάρχει ειρηνικά με το Ισραήλ εντός των διεθνώς αναγνωριζομένων συνόρων, με βάση την προ του 1967 γραμμή και με πρωτεύουσα τα Ανατολικά Ιεροσόλυμα. Είμαστε υπέρ της εξεύρεσης  συνολικής λύσης στη βάση των δύο κρατών, διότι πιστεύουμε ότι πρόκειται για τη μόνη επιλογή, η οποία μπορεί να απαντήσει ικανοποιητικά στα  διαχρονικά  αιτήματα του Ισραήλ για ασφάλεια και των Παλαιστινίων για κράτος.[…] Η χώρα μας παγίως τάσσεται υπέρ του αναφαίρετου δικαιώματος των Παλαιστινίων σε μια εθνική εστία εντός των διεθνώς αναγνωρισμένων συνόρων του 1967, ενώ παράλληλα, υποστηρίζει  το  αναφαίρετο δικαίωμα του Ισραήλ να συνυπάρχει με ασφάλεια με τους γείτονές του. Ως εκ τούτου, η χώρα μας τάσσεται υπέρ μίας συνολικής λύσης στη βάση των δύο κρατών, ως η μόνη η οποία απαντά ικανοποιητικά στο διαχρονικό αίτημα του Ισραήλ για ασφάλεια και των Παλαιστινίων για κράτος».

Επισήμως η χώρα μας είναι υπέρ της δημιουργίας  ανεξάρτητου, βιώσιμου και δημοκρατικού Παλαιστινιακού κράτους, το οποίο θα συνυπάρχει ειρηνικά με το Ισραήλ. Θα έπρεπε να είναι και υπέρ της    «αυτοάμυνας» των Παλαιστινίων, δηλαδή της αντίστασης ως αναφαίρετο δικαίωμα που προβάλλει κάποιος για να προστατευτεί.  

ΥΓ. Ας  μελετηθεί από τους πεφυσιωμένους ηγέτες ο Θουκυδίδης,   η λεγόμενη «παγίδα του Θουκυδίδη» δηλαδή ένας τρόπος να παγιδευτεί μια δύναμη στην αυταπάτη της διαιώνισης της κυριαρχίας της. 

Ας διαβαστεί και η τραγωδία «Τρωάδες» του Ευριπίδη, που γράφτηκε κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου, λίγο μετά τη σφαγή των κατοίκων της Μήλου από τους Αθηναίους και ενώ ετοιμαζόταν για την καταστροφική εκστρατεία στη Σικελία.