Όταν τίποτα δεν μας δίνει χαρά…

Πολλές φορές νοιώθουμε στενοχώρια. Άλλες πάλι βαρεμάρα. Τις περισσότερες ανία ή ακεφιά. Πόσο επιβαρύνουν τα συναισθήματα αυτά την ζωή μας και πόσο επικίνδυνα είναι;

Η μειωμένη διάθεση που μας φέρνει θλίψη κι αργότερα η απόγνωση διερευνάται ανάλογα με την ένταση και την διάρκεια της. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι όλοι έχουμε το δικαίωμα να νοιώθουμε στενοχωρημένοι καθώς τα γεγονότα που συμβαίνουν στην ζωή μας είναι σκληρά και αποτελούν πηγή πόνου. Κάθε ένας από εμάς έχει το δικαίωμα να απομονωθεί, να κλειστεί στον εαυτό του και να προσπαθήσει να τα επεξεργαστεί. 

Το πρόβλημα ή το σύμπτωμα που πρέπει να μας ανησυχήσει είναι όταν αρχίζουμε να χάνουμε το ενδιαφέρον μας για την ζωή, ελαττώνουμε τις δραστηριότητες μας και αρχίζουμε πια να «προσπαθούμε » για όλα. Προσπαθούμε να πάμε στην δουλειά, προσπαθούμε να μαγειρέψουμε, να τρέξουμε, να διασκεδάσουμε, να κάνουμε ότι γελάμε, να επικοινωνούμε ακόμα και να αγαπάμε.

Τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα όταν σταματάμε να νοιώθουμε πια ευχαρίστηση και να μπαίνουμε σε μια κατάσταση αδιαφορίας για την ζωή. Έτσι βάζουμε τον εαυτό μας σε ένα είδος απόσυρσης και απάθειας που μας ακινητοποιεί δίνοντας μας την εντύπωση του αδιεξόδου.

Η απόγνωση αυτή μας οδηγεί σε ένα θυμό που πολλές φορές στρέφεται προς εμάς( θεωρούμε ότι έχουμε αποτύχει, δεν νοιώθουμε αγαπητοί, ότι αγγίζουμε καταστρέφεται) και άλλες πάλι προς τους άλλους (γιατί είναι πιο άξιοι, ικανοί, τυχεροί ή προνομιούχοι).

Καθώς όλα αυτά τα συμπτώματα αυξάνονται και δένουν μεταξύ τους καταλαβαίνουμε ότι έχουμε να κάνουμε με τον όρο της κατάθλιψης. Ένα καταθλιπτικό άτομο σκέφτεται διαρκώς το παρελθόν κάνοντας μηρυκαστικές αρνητικές σκέψεις. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι σε θέση να αναγνωρίσει ότι πάσχει από κατάθλιψη καθώς η ίδια η νόσος δεν του το επιτρέπει. Έτσι συναντάμε συχνά ανθρώπους κατατονικούς, ζορισμένους, παρατημένους που συχνά θεωρούν ότι οι άλλοι γύρω τους φταίνε για όλα όσα τους συμβαίνουν. Ψάχνουν απεγνωσμένα δηλαδή να βρουν την αιτία της δυστυχίας τους που πολλές φορές την αναγνωρίζουν  όχι μόνο στο πρόσωπο των άλλων αλλά και στο δικό τους.

Ο καταθλιπτικός συχνά απομονώνεται καθώς αισθάνεται ανήμπορος να σχετιστεί αφού θεωρεί ότι οι άλλοι δεν τον καταλαβαίνουν οπότε δεν μπορούν να τον βοηθήσουν. Στην άτυπη μάλιστα κατάθλιψη έχουμε μια μακροχρόνια ευαισθησία στην διαπροσωπική απόρριψη αλλά και συχνή αλλαγή διάθεσης.

Οι παράγοντες που κινητοποιούν την κατάσταση αυτή είναι αρκετοί. Ας ξεκινήσουμε από την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου. Εδώ συναντάμε δυσκολία ή άρνηση της απώλειας. Η διαδικασία αυτή μπορεί να περάσει σε λίγους μήνες ή να γίνει και χρόνια.

Σημαντικό κεφάλαιο όμως των καταθλίψεων δείχνει να βρίσκεται στην  εσωτερική ψυχική μας κατάσταση, που αφορά την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθηση μας. Ο τρόπος που βλέπουμε τον εαυτό μας του δίνει το δικαίωμα να νοσήσει ή όχι, να αυτομαστιγωθεί ή να προχωρήσει.

Ο ψυχολογικός πόνος που κουβαλά η κατάθλιψη αντιμετωπίζεται με αλλαγή του τρόπου σκέψης που βλέπουμε στα πράγματα αλλά και τους άλλους. Η εσωτερική δυσφορία του φόβου και του αισθήματος της ανεπάρκειας έχει να κάνει με τον τρόπο που θα θέλαμε να είμαστε και στον τρόπο που είμαστε. 

Καλό είναι να θυμόμαστε ότι δεν μπορούμε να αφήσουμε μια δυσάρεστη στιγμή ή ένα γεγονός να συνθλίβει την ζωή μας όσο μοιραίο ή τραγικό κι ήταν. Η ζωή έχει μια εξελικτική πορεία που δεν της επιτρέπει να γυρίζει πίσω. Εξάλλου όλα τα μαθήματα της έρχονται για να μας μάθουν πως  να υπάρχουμε με διαφορετικό τρόπο. 

Ακόμα λοιπόν κι αν δεν αισθάνεστε καλά αναγνωρίστε το δικαίωμα σας σ αυτό, ώστε να μπορέσετε να το αλλάξετε.

 Είτε το πιστεύετε είτε όχι, τα αρνητικά συναισθήματα έχουν ένα σκοπό, ο οποίος είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι «κάτι πρέπει να αλλάξουμε». Χρειαζόμαστε λοιπόν αρκετό χρόνο με τον εαυτό μας για να καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει μέσα μας. Αν βρούμε αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε ίσως πιο εύκολα θα μπούμε στην διαδικασία να το αλλάξουμε. Αν χρειαζόμαστε περισσότερη χαρά ας την δημιουργήσουμε, αν χρειαζόμαστε περισσότερα όρια ας τα βάλουμε, αν χρειαζόμαστε καινούργια όνειρα ας τα φτιάξουμε, κι αν χρειαζόμαστε περισσότερη αγάπη ας την δώσουμε γιατί σίγουρα θα μας επιστραφεί. Μια καινούργια αρχή σκέψεων και ιδεών ίσως μας βγάλει από την δύσκολη θέση της αναζήτησης νοήματος ζωής αλλά και μιας κατάθλιψης που συχνά και άτυπα υποβόσκει.