Όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια

Του Τίτου Ταγαράκη*

 Μετά το ομολογουμένως καθαρό προβάδισμα του Νίκου Ανδρουλάκη στις εσωκομματικές διαδικασίες του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ της περασμένης Κυριακής, σε μια απόλυτα δημοκρατική διαδικασία, την θετική δημοσιότητα που συγκεντρώνει η δημοκρατική παράταξη τον τελευταίο καιρό, αλλά και τον αέρα ανανέωσης και συσπείρωσης του χώρου, πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ήδη ξεκίνησαν να λαλούν σε διαφορετικούς τόνους και με αντικρουόμενες αναλύσεις, προφανώς γιατί θορυβήθηκαν  από τους διαμορφούμενους συσχετισμούς, σε σημείο που θυμίζουν την παροιμία OΣΑ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ Η ΑΛΕΠΟΥ ΤΑ ΚΑΝΕΙ ΚΡΕΜΑΣΤΑΡΙΑ.

       Άλλος (Ηλιόπουλος) τα έβαλε με τους δημοσκόπους και τις αστοχίες των προβλέψεων τους, προφανώς για να δικαιολογήσει την διαχρονική δημοσκοπική διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από το κυβερνών κόμμα, εντοπίζοντας πλήγμα στην ποιότητα των δημοσκοπήσεων. 
      Άλλος (Τζανακόπουλος) αποπειράθηκε τον επηρεασμό της τελικής έκβασης της εκλογής της επόμενης Κυριακής, προφανώς θορυβημένος από την πρωτοφανή συμμετοχή στην διαδικασία, θυμίζοντας μας πως, στην ίδια διαδικασία του 2017 δεν υπήρξε πρόβλημα συρρίκνωσης του ΣΥΡΙΖΑ, παραβλέποντας σκοπίμως πως οι 270.000 ψηφίσαντες έχουν διαφορά από τις 200.000 του 2017.
      Άλλος (Βούτσης), προφανώς πιο ψύχραιμος, λόγω εμπειρίας και ηλικίας, ίσως λίγο υστερόβουλα, αποτιμά θετικά την διαδικασία και τις εξελίξεις στο ΚΙΝΑΛ, για να καταλήξει πως το αίτημα για εναλλακτική και προοδευτική κυβέρνηση είναι «παρόν και ρεαλιστικό» χαρακτηρίζοντας την αυξημένη προσέλευση των πολιτών στις «πράσινες» κάλπες, που μένει να αποδειχθεί αν αυτό συνιστά «σημείο επαναπροσέγγισης στην πολιτική» ανεξάρτητα αν η επαναπροσέγγιση, θα είναι με τον μέχρι πρότινος «καταραμένο» για τους ίδιους, χώρο του ΠΑΣΟΚ.

     Άλλος (Σκουρλέτης) χαρακτήρισε «ανορθόδοξο» τον τρόπο που εξελίσσεται η εκλογική διαδικασία στο ΚΙΝΑΛ γιατί «πρώτα γίνονται οι μαζικές διαδικασίες για εκλογή αρχηγού και μετά καλείται το κόμμα να διαμορφώσει ένα πλαίσιο θέσεων προγραμματικής πρότασης», προφανώς γιατί στο δικό του κόμμα ο αρχηγός είναι «ΦΥΤΕΥΤΟΣ» χωρίς δημοκρατικές διαδικασίες από την βάση, αλλά από μια «χούφτα» πολιτικών του φίλων.
      Άλλος  (Κούλογλου) με ρεαλισμό προειδοποίησε ότι  πλέον στο γήπεδο της κεντροαριστεράς εμφανίστηκε και άλλος παίκτης, μετά το προβάδισμα Ανδρουλάκη και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση έχει αργήσει να κάνει τις αναγκαίες επεξεργασίες, εγκλωβισμένος σε μια άγονη εσωτερική αντιπαράθεση, χάνοντας χρόνο στην παγίωση της κυριαρχίας στον προοδευτικό χώρο.

     Τέλος ο άλλος (Βερναρδάκης) ευρύτερα προβληματισμένος, σε ένα ξέσπασμα αυτοκριτικής, παραδέχεται ότι η εικόνα στο ΣΥΡΙΖΑ είναι «θολή» και ότι η πολιτική του πρόταση απέχει από το να πείσει τον πολίτη, χωρίς να  λαμβάνει υπόψη του το σύνολο των  διεργασιών στην κοινωνία και στην πολιτική και παράλληλα προτείνει ως σωσίβιο στην  παραπάνω αδυναμία του μια «μεγάλη πολιτική αγκαλιά» με το ανερχόμενο ΚΙΝΑΛ, προφανώς γιατί πιστεύει ότι μόνο έτσι θα σταματήσει ο κατήφορος και είναι τώρα αναγκαίος ο εναγκαλισμός με τους «Γερμανοτσολιάδες» του 2012, για να εξαϋλωθεί «κάθε νόσος και κάθε @αλακία» τους, τόσο ως αντιπολίτευση όσο και ως Κυβέρνηση παλιότερα.

      Από τα παραπάνω φαίνεται καθαρά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ από φόβο και όχι από αγάπη άρχισε τα καλά (τετρημένα) λόγια και την αναζήτηση αγκαλιάς και είναι
 βαθειά η πεποίθηση μου πως η νέα ηγεσία δεν πρέπει να ξεχνά  τους «Δαναούς και δώρα φέροντες».   Να προσβλέπει στον απλό ψηφοφόρο και ΜΟΝΟ για την διεύρυνση,  ούτε στους εκατέρωθεν κομματικούς συνδυασμούς και ούτε στους εκατέρωθεν «πρώην ΠΑΣΟΚ μηδίσαντες παράγοντες» για την καρέκλα.
      Εξ άλλου το ΠΑΣΟΚ ήταν ιστορικά είναι και σήμερα και πρέπει να παραμείνει για πάντα ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ.
 

*Επιτίμου Δικηγόρου

π. Προέδρου Νομαρχιακού

Συμβουλίου Ηρακλείου