Οικολόγοι εναντίον απολιγνιτοποίησης

Του Γιώργου Πανταγιά^*

Όπως είναι γνωστό γάμοι γίνονται είτε από έρωτα είτε από συμφέρον. Στην πρώτη περίπτωση υπερχειλίζουν τα αισθήματα, ενώ στη δεύτερη κυριαρχεί η ιδιοτέλεια. Κάποιοι ακολουθούν τις επιθυμίες τους, υποστηρίζοντάς τες με πάθος. Και άλλοι ενδύονται το κουστούμι του φλογερού εραστή για να πετύχουν τους ιδιωφελείς σκοπούς τους.

Αντίστοιχες συμπεριφορές παρατηρούνται και στην πολιτική. Από τη μια, βλέπουμε τους αυθεντικούς εκφραστές που πιστεύουν με θέρμη στις ιδέες τους και τις προωθούν με ζήλο. Από την άλλη, υπάρχουν κι εκείνοι που προκειμένου να πετύχουν τις ευτελείς επιδιώξεις τους, υποδύονται κάτι που δεν είναι. Οι διαφορές ανάμεσά τους αποδεικνύονται διακριτές και ουσιαστικές.

Το αληθινό και το γνήσιο ξεχωρίζει από το κίβδηλο και το πλαστό. Το αυθύπαρκτο από το ευκαιριακό. Με απλά λόγια, η πραγματική αντίθεση είναι μεταξύ αυτών που πολιτεύονται εκ πεποιθήσεως και όσων πολιτεύονται εκ περιστάσεων. Οι μεν πρώτοι είναι συνεπείς στις αρχές και στις αξίες τους. Οι δε δεύτεροι υποκινούνται από κοντόφθαλμους υπολογισμούς.

Έτσι, θεωρώ πως ο ξαφνικός έρωτας ορισμένων για τις πράσινες πολιτικές είναι επίπλαστος. Περισσότερο υποκρύπτει σκοπιμότητες, παρά καθαρές και ειλικρινείς προθέσεις και στοχεύσεις. Διαπιστώνοντας μερικοί πως εν μέσω πανδημίας το ζήτημα της βιώσιμης ανάπτυξης αναδεικνύεται σε ζωτική προτεραιότητα σπεύδουν να το οικειοποιηθούν. Μάλιστα, αυτοεμφανίζονται όψιμοι υπερασπιστές της οικολογικής κουλτούρας, του περιβάλλοντος και της αειφορίας.

Πώς αλλιώς να ερμηνευθεί η αιφνίδια στροφή του Αλέξη Τσίπρα και της Φώφης Γεννηματά στις πράσινες πολιτικές; Ερώτημα εύλογο μιας και μέχρι πρότινος αδιαφορούσαν γι’ αυτές. Φαίνεται πως πέρναγαν κάτω από το ραντάρ τους. Δεν τους συγκινούσαν ούτε τους ευαισθητοποιούσαν. Τις αντιμετώπιζαν -ιδιαίτερα η αρχηγός του ΚΙΝΑΛ- σαν «εξωτικό φρούτο». Τις αποστρέφονταν γιατί δεν ήθελαν να πάνε κόντρα σε μικροπολιτικές και ψηφοθηρικές αντιλήψεις και πρακτικές.

Αποκαλυπτική υπήρξε η στάση τους στη Βουλή απέναντι στο αποκαλούμενο σχέδιο απολιγνιτοποίησης. Αρνήθηκαν να το στηρίξουν με διάφορες προφάσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι ανάγει σε τοτέμ τις ιδιωτικές επενδύσεις. Τέλος, αποχώρησε από την ψηφοφορία, θέτοντας θέμα αντισυνταγματικότητας. Το ΚΙΝΑΛ, συναγωνιζόμενο τη ρητορική της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ισχυρίστηκε πως δεν προωθείται η ενεργειακή δημοκρατία(!), καθώς ευνοούνται οι μεγάλοι παραγωγοί ενέργειας εις βάρος των ενεργειακών κοινοτήτων.

Στη συνέχεια ‘ανακάλυψαν’ και οι δυο τους πως η απολιγνιτοποίηση οδηγεί στην ανεργία, συντασσόμενοι με όλους εκείνους που αντιστρατεύονται την πράσινη ενέργεια. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι βουλευτές και στελέχη τους παρέχουν πλήρη στήριξη σε μειοψηφικές περιθωριακές ομάδες που εναντιώνονται στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Βέβαια, μαζί τους συμπαρατάσσονται και αρκετά γαλάζια στελέχη, αλλά και βουλευτές της συμπολίτευσης. Όπως προκύπτει, ο ανορθολογισμός έχει βαθιές ρίζες και διαχέεται σε ολόκληρο το κομματικό φάσμα.

Παρακολουθώντας, ωστόσο, την ουρανοκατέβατη πράσινη αφύπνιση του Τσίπρα και της Γεννηματά αβίαστα αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται για ευκαιριακή μεταμόρφωση – για να μην πω μεταμφίεση. Πάντως, το σίγουρο είναι ότι βλέποντας τους Πράσινους της Γερμανίας να διευρύνουν την απήχηση και την επιρροή τους, επιχειρούν να τους αντιγράψουν. Απέχοντας όμως παρασάγγας από την πολιτική τους κουλτούρα, η προσπάθειά τους αποδεικνύεται απέλπιδα.

Δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι η στασιμότητά τους δεν αντιμετωπίζεται με συνοικέσια ή γάμους σκοπιμοτήτων και ανομολόγητων συμφερόντων. Απεναντίας, προϋποθέτει αυθεντικούς ιδεολογικούς και πολιτικούς έρωτες. Άλλωστε, αυτοί τρέφουν και δυναμώνουν την αξία των πρωταγωνιστών.

Με το να επικαλείσαι κάτι που δεν είσαι δεν επιτυγχάνεις το παραμικρό. Απλώς εκτίθεσαι και εκθέτεις τις αντιφάσεις, τις αδυναμίες και τα ελλείμματά σου.

^* Συμβούλου Στρατηγικής και Επικοινωνίας

Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου της Polity