Οι ψυχιατρικές συνέπειες του περιορισμού είναι μπροστά μας

του Δημήτρη Μιμή

Μη νομίζετε ότι θα τελειώσουμε σύντομα με τον κορωνοϊό. Ακόμα και όταν τελειώσουμε κάποτε μ΄ αυτόν, οι ψυχιατρικές συνέπειες λόγο  του εγκλεισμού μας για μεγάλο διάστημα  θα είναι παρούσες.  

Η πανδημία και ο περιορισμός μας έχει ενοχλήσει βαθιά. Παρά τη μάσκα που φοράμε και την απαγόρευση κυκλοφορίας, η αβεβαιότητα συνεχίζει να υπάρχει στη ζωή μας. Από την άλλη,  το άγχος και μοναξιά μας καθιστούν σχεδόν ανίκανους να  διαχειριστούμε  αυτή την άνευ προηγούμενου κρίση.     

Σήμερα αυτό που βλέπουμε είναι ότι υπάρχει μια αύξηση της κατάθλιψης στην κοινωνία μας και αυτό λόγω των συνεπειών του περιορισμού μας. Αυτό μας το βεβαιώνουν όσοι ασχολούνται με την ψυχική υγεία  την περίοδο αυτή. Η ψυχική μας υγεία υπονομεύεται από την πανδημία αλλά και από τις οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες και το θέμα της μοναξιάς είναι το κύριο θέμα που απασχολεί τον κόσμο.

Το έχω γράψει από την αρχή της πανδημίας ότι, ο κορωνοϊός έχει και θα έχει συνέπειες στην ψυχική μας υγεία. Με την πανδημία, οι καταθλιπτικές διαταραχές, το άγχος και το μετατραυματικό στρές έχουν αυξηθεί στον πληθυσμό και αρκετά άτομα διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο.  Επηρεάζει ολόκληρο τον πληθυσμό και  είναι αλήθεια ότι επηρεάζει ιδιαίτερα ορισμένα τμήματα αυτού.    

Συνεπώς οι  ψυχιατρικές συνέπειες του περιορισμού λόγο  της πανδημίας είναι μπροστά μας και θα μας βασανίζουν για αρκετό χρόνο.  Σήμερα βλέπουμε, άτομα τα οποία δεν είχαν ποτέ προηγουμένως αρρωστήσει ψυχικά να παρουσιάζουν κατάθλιψη  αλλά και άλλες ψυχοπαθολογίες. Αναμένεται μάλιστα, ότι οι οικονομικές και χρηματο-οικονομικές δυσκολίες που βρίσκονται κοντά μας, λόγω της πανδημίας, να αυξήσουν αυτές τις καταστάσεις όπου πρέπει να δώσουμε την πλήρη προσοχή μας. Πρώτα στις γυναίκες, δεύτερο στους νέους και τρίτο στα άτομα που βρίσκονται σε κατάσταση ανεργίας. Ακόμα και το κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο ζούμε σήμερα γίνεται  θεμέλιο της κατάθλιψης. Ο φόβος μην αρρωστήσουμε, ο φόβος γι΄ αυτούς που βρίσκονται δίπλα  μας, ο φόβος να μη νοσηλευτούμε, η κοινωνική απομόνωση ειδικά για τους νέους, η ανασφάλεια, η ανεργία, οι οικονομικές δυσκολίες, όλα αυτά αποτελούν πηγές για διαταραχές άγχους έως κατάθλιψη. Πέρα αυτών ειδικότερη προσοχή χρήζουν οι ψυχιατρικά  παρακολουθούμενοι όπου υπάρχει κίνδυνος υποτροπής της ψυχιατρικής παθολογίας τους.

Είμαι σίγουρος ότι αυτές οι ψυχιατρικές καταστάσεις θα κρατήσουν πολύ περισσότερο από την ίδια την κρίση και μπορεί για χρόνια ακόμα. Ακόμα βρισκόμαστε στην αρχή, γι΄ αυτό πρέπει να φροντίσουμε τους ασθενείς αρκετά γρήγορα. Όλες οι διαταραχές της διάθεσης  ή οι διαταραχές άγχους, οι φοβίες  γίνονται χρόνιες αν δεν αντιμετωπιστούν γρήγορα. Εάν κάποιος αισθάνεται ότι ξεκινά μια διαταραχή άγχους ή κατάθλιψη είναι αναγκαίο να συμβουλευτεί τον ειδικό για  να διαγνωστεί και να μπει στη διαδικασία  της θεραπείας γιατί αυτές οι ασθένειες  σήμερα θεραπεύονται.

Για να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες της πανδημίας και πριν φθάσουμε στο σημείο να επισκεφτούμε τον ειδικό καλό θα ήταν περιορίσουμε τις ψυχολογικές επιπτώσεις του περιορισμού. Για παράδειγμα καλό θα ήταν να παίρνουμε πληροφορίες που απαιτούνται από αξιόπιστους ιστότοπους, να  μένουμε σε επαφή με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, να διατηρούμε έναν υγιεινό τρόπο ζωής (τροφή-ύπνος) κλπ.  Ακόμα μπορούμε να βασιζόμαστε στα θετικά πράγματα που υπάρχουν γύρο μας, όπως η βοήθεια μεταξύ των γειτόνων και τα παιχνίδια από απόσταση. Γενικά ο θετικός σύνδεσμος με τον άλλο παίζει θετικό ρόλο στην ικανότητα ανθεκτικότητας. Πρέπει να γνωρίζουμε επίσης ότι, ο περιορισμός κάποιου σήμερα είναι μια αλτρουιστική χειρονομία η οποία καθιστά τη ζωή καλύτερα.

Ας βάλουμε στο μυαλό μας  και να γνωρίζουμε όλοι, ότι τ΄ αποτελέσματα ενός τέτοιου γεγονότος (πανδημία) δεν εξαφανίζονται αμέσως μετά τη λήξη της πανδημίας και του περιορισμού μας. Τα συμπτώματα και οι συμπεριφορές μπορεί να επιμείνουν και εδώ είναι που δεν πρέπει να διστάσουμε αλλά να συμβουλευτούμε εάν αυτά γίνουν ενοχλητικά