Οι παρελάσεις, ο Μακ Μίλαν και τα γεγονότα!

Του Κώστα Α.Μπογδανίδη

Ένας δημοσιογράφος απευθύνθηκε στον Μακ Μίλαν, όταν εκείνος, στα 1959, πέτυχε   μεγάλη νίκη στις εκλογές και έγινε πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας:

-Τι φοβάστε περισσότερο τώρα κύριε πρόεδρε;

Κι εκείνος απάντησε με την ιστορική φράση: «Τα γεγονότα αγαπητέ μου, τα γεγονότα»!

Τίποτα άλλο ίσως δεν καθορίζει τη ζωή (και την πολιτική )  όσο τα ίδια τα γεγονότα. Αυτά που έρχονται με ρυθμό καλοκαιρινής - αναπάντεχης καταιγίδας και παρασύρουν τα πάντα στο διάβα τους. Αυτά που ανατρέπουν σχεδιασμούς και ιδέες. Καταργούν ιδεολογίες και εκθέτουν ιδεοληψίες.  

Καταλαβαίνω ότι ορισμένοι αρνούνται την «τυχαιότητα», θεωρούν ότι βαδίζουμε μόνο με τις επιλογές και τα σχέδιά μας! Αμ δε! Έλα που γελάει ο Θεός- ή όποιος τέλος πάντων φυσικός νόμος διέπει τα πράγματα- με όλα αυτά. Κανένας ηγέτης, κανένα κόμμα, λέσχη ή ισχυρός σε αυτό τον πλανήτη δεν μπόρεσε να πιάσει καν στον αέρα έστω μια υποψία αυτού που ζούμε εδώ και 9 μήνες. Κάτι ευφάνταστοι σκηνοθέτες και σεναριογράφοι μόνο, κι αυτοί πάλι υπό την επήρεια μιας γερής δόσης τζιν ή φρούμελ τσιμογελούσαν με αυτά που έλεγαν και έγραφαν.

Κάπως έτσι γελάνε και οι πέτρες με τους μικροκαβγάδες που γινόταν χρόνια στον έρμο τούτο τον τόπο για τις σημαίες, τις παρελάσεις, τις δεξιές παράτες και τα στρατιωτικά-ιμπεριαλιστικά ιδεώδη που εξέφραζαν οι εθνικές επέτειοι. Ήρθε ένας ιός και τα αποτέλειωσε, άφησε άοπλους από επιχειρήματα τους «προοδευτικούς» και τους «δημοκράτες». Δεύτερη φορά χωρίς…παρέλαση όχι με Αριστερά, αλλά από…Δεξιά!

Κάπως έτσι κλαίνε και οι συντηρητικές χήρες που χρόνια άκουγαν τους τζακάτους πολιτευτές ότι πρέπει να ενισχύσουμε τον ιδιωτικό τομέα, ακόμη και στην Υγεία, γιατί έτσι ο κόσμος πάει μπροστά, ο κρατισμός δεν βοηθά στην ανάπτυξη και άλλα ηχηρά παρόμοια. Και ήρθε μια πανδημία και κάνει όλους αυτούς να ορκίζονται σαν ευαγγέλιο στο ΕΣΥ!

Κάπως έτσι ταλαιπωρήθηκε η δημοκρατία μας από λαϊκιστές πολιτικούς που δεν έβλεπαν με κακό μάτι ένα μόρφωμα ακροδεξιό-ναζιστικό το οποίο θα πίεζε τους…αντιπάλους , κάπως έτσι ο «σοφός λαός» ήθελε να στείλει τους νταβατζήδες στη Βουλή «για να δέρνουν». Κάπως έτσι χάθηκε η μπάλα. Και ήρθε μια φρικιαστική δολοφονία ενός νέου ανθρώπου μαζί με 2  γυναίκες πραγματικά αντράκια και αποκατέστησαν την τάξη (και τη δικαιοσύνη) στέλνοντας τους τζάμπα μάγκες στη φυλακή. Η Δημοκρατία απέδειξε- εξαιτίας μιας σειράς τυχαίων γεγονότων- ότι έχει λόγο ύπαρξης και είναι αποφασισμένη να επιβάλλει ένα κανόνα: Όταν χτυπάει κάποιος την πόρτα σου στις έξι η ώρα το πρωί θα είναι ο γαλατάς και μόνο αυτός!

Δεν αναφέρομαι στην τυχαιότητα έχοντας κατά νου τη «μοίρα», που ήταν συνυφασμένη για πολλούς αιώνες στο μυαλό των ανθρώπων με τα ζάρια που έπαιζε ο Θεός. Αλλά στα συμβάντα- γεγονότα όπως αυτά καθορίζουν τη ζωή μας, ακόμη και όταν δεν το αντιλαμβανόμαστε! Δεν είναι…τυχαία η περιγραφή του Δημόκριτου ,που θεωρούσε την τυχαιότητα υποκειμενική μεν έννοια η οποία όμως πήγαζε από την ανικανότητα των ανθρώπων να κατανοήσουν την φύση όσων γίνονται. Κι αυτό είναι το κλειδί της ιστορίας: «Οι άνθρωποι είναι οι επιλογές τους», αλλά πολλές φορές αδυνατούμε να κατανοήσουμε ότι υπάρχουν πράγματα που μας ξεπερνούν, πως δεν είμαστε οι κυρίαρχοι του κόσμου, αλλά ένας κρίκος σε μια τεράστια αλυσίδα τυχαίας εξέλιξης.

δημοσιεύθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος