Του ΚΩΣΤΗ Ε.ΜΑΥΡΙΚΑΚΗ
Όταν διαβάζοντας στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού ΤΙΜΕ (ή δικτυοδρομώντας στην επικαιρότητα που θα ‘λέγε κι ο αγαπητός και συμπαθής καθηγητής Μπαμπινιώτης), έπεσα πάνω στις 10 καλύτερες φωτογραφίες του 2020 κατά την αξιολόγηση του έγκυρου διεθνούς εντύπου, σταμάτησα πάνω σε αυτήν που συνοδεύει το παρόν σημείωμα. Έμεινα μαρμαρωμένος να την κοιτάζω ώρα πολλή. Ένα τσουνάμι από συγκλονιστικά συναισθήματα σε κατακλύζει θέλοντας και μη. Πολλαπλή η αποκωδικοποίησή της. Δικαίως το περιοδικό την επέλεξε στις 10 καλύτερες της χρονιάς, επιβεβαιώνοντας την τετριμμένη ρήση «μια φωτογραφία, χίλιες λέξεις». Ίσως καθένας μας θα σταματούσε να την κοιτάζει ώρα πολλή, για να ανασύρει στο μυαλό του διάφορα συναισθήματα, λόγια, ή σπαράγματα εμπνεύσεων για να αποδώσει τη φρίκη που έφερε στις ανθρώπινες κοινότητες η πλανητική τραγωδία που ενέσκηψε ως άλλη Δαντική κόλαση την τραγική χρονιά του 2020.
Στις 24 του περασμένου Μαΐου μια οικογένεια Αμερικάνων, συναντήθηκε μετά από πολύ καιρό στο Wantagh της Νέα Υόρκης μέσα στην κόλαση του Covid που τη σάρωνε. Ένα άψυχο φράγμα από λεπτό θαμπό νάιλον, μουσαμάς που λειτουργούσε ως ασπίδα στη διασπορά του φονικού ιού, χωρίζοντας ως αδιαπέραστο τείχος τις ψυχές και τα συναισθήματα, έπρεπε να διχοτομήσει και τις αγκαλιές των μελών της.
Όμως η δύναμη των ψυχών και των συναισθημάτων, οι πιο τρομαχτικές δυνάμεις του σύμπαντος, δεν μπορούν να ανακοπούν από καμία θανατηφόρα πανδημία, από κανένα φράγμα. Η δύναμη της αγκαλιάς που έκανε τη γιαγιά και την εγγονή να κλαίνε για πολλή ώρα, χωρίζοντας τις ανάσες, τα δάκρυα και τα χνώτα τους πίσω από το φράγμα του θαμπού μουσαμά είναι η πιο δυνατή, η πιο συντριπτική παγκόσμια δύναμη Ελπίδας και Αισιοδοξίας που ανατέλλει μαζί με την καινούργια χρονιά.
Η θέληση του ανθρωπίνου είδους για επιβίωση είναι το πιο ισχυρό φράγμα που θα ανακόψει κάθε τι που επιβουλεύεται το ύψιστο αγαθό της ζωής. Και είναι εκείνη που μαζί με το μεγαλύτερο επίτευγμα του ανθρώπινου μυαλού, αυτό του εμβολίου, θα συντρίψουν το θάνατο και τον όλεθρο που σκιάζουν τον πλανήτη ολόκληρο. Τα διδάγματα του αρχαίου αττικού δράματος είναι πάντα επίκαιρα.
Στο δρόμο για την έξοδο από την παγκόσμια τραγωδία, ζητούμενο είναι η κάθαρση. Δηλαδή η ατομική και η συλλογική αίσθηση πως αποκαθίσταται η οικουμενική κανονικότητα με την αντιρρόπηση της διαταραχθείσης ισορροπίας της. Η τραγική μοίρα της ανθρωπότητας από το έλεος και το φόβο, θα ξαναζήσει στο άπλετο φως της Ελευθερίας, πέρα από τα δεσμά ενός αόρατου εχθρού.
Νόμος αδήριτος στο Σύμπαν, η ζωή στο τέλος να θριαμβεύει και να συντρίβει το θάνατο. Μια πόρτα για την Ελπίδα είναι κιόλας ανοιχτή.
