Ο Ντάφυ (όχι ο Ντακ) κι εμείς!

Της Ειρήνης Τσάκα

Η απορία της φιλτάτης συναδέλφου ήρθε αυθόρμητα να ταράξει τον ρού της καθημερινότητάς μας:
«Τι είναι Ντάφυ;» ρώτησε με την αθωότητα της άγνοιας των σημαντικών εξελίξεων σε αυτή τη χώρα και οι υπόλοιποι κούνησαν με συγκατάβαση το κεφάλι!
«Μάλλον είναι από αυτούς που δεν βλέπουν...!» Ο ψίθυρος μεταδόθηκε αστραπιαία και ασυναίσθητα κάποιοι έκαναν ένα βήμα πίσω.
«Να δεις που θα διαβάζει κι όλας», σκέφτηκαν οι περισσότεροι, ρίχνοντάς ένα βλέμμα συμπάθειας στη συνάδελφο, που δεν είχε δώσει μέχρι τώρα τέτοια δικαιώματα.

Με μια δόση πονηριάς σκέφτηκα να τη ρωτήσω αν γνωρίζει τον Τζέιμς Καφετζή, αλλά εκτίμησα ότι θα νιώσει μεγαλύτερη ντροπή στην περίπτωση που η απάντησή της ήταν αρνητική και θα ήταν κρίμα, γιατί φαίνεται μια χαρά, μορφωμένη και καλλιεργημένη, με τα γαλλικά της και το πιάνο της.

Χωρίς καμία επίγνωση του κινδύνου επέμεινε στην επίμαχη ερώτηση, αναγκάζοντάς μας να φιλοσοφήσουμε πάνω στο θέμα «Τι είναι Ντάφυ».

Μια πρώτη αυθόρμητη απάντηση από μη μυημένους, όπως η παραπάνω συνάδελφος, θα ήταν ότι πρόκειται για την γνωστή μαύρη πάπια καρτούν με το επώνυμο «Ντακ», που «γεννήθηκε» στα στούντιο της Warner πριν από 80 και πλέον χρόνια. (Προσοχή, καμία συγγένεια με την άλλη οικογένεια των Ντακ, που περιλαμβάνει τον Σκρουτζ, τον Ντόναλντ και τους Χιούι, Λιούι και Ντιούι)!

Οι πιο ενημερωμένοι, οι έχοντες επαφή με τα μείζονα ζητήματα της επικαιρότητας, θα απαντήσουν με ένα άλλο όνομα. «Τριαντάφυλλος» θα σου πουν κι άντε κι έκανες τον συνειρμό και λες ότι όπως το Μήτσος βγαίνει από το Δημήτρης, έτσι ο Τριαντάφυλλος το έκανε «Ντάφυ» για την οικονομία του χώρου και του χρόνου.
Και;
Αυτό απλά αλλάζει – πάντα για την εν λόγω συνάδελφο - την ερώτηση σε: «Τι είναι Τριαντάφυλλος – Ντάφυς;»

Είναι «είδωλο» χρυσή μου, είναι survivor, πέρασε τα μύρια όσα εκεί στον μακρινό Άγιο Δομίνικο για μερικές χιλιάδες ευρώ, πείνασε για να γίνει θέμα στα πρωινομεσημεράδικα της Τιβί, έτρεξε πέρα δώθε στις σκληρές δοκιμασίες του ριάλιτι-επιβίωσης (όταν οι λέξεις χάνουν το νόημά τους), κυλίστηκε στις εξωτικές λάσπες, έκλαψε μπροστά στις κάμερες, έμεινε μισό χρόνο χωρίς το κινητό του τηλέφωνο κι αξύριστος!

Είναι η εικόνα της Ελλάδας σήμερα, που άγεται και φέρεται με θέματα «εύπεπτα» προκειμένου να μην κοιτάξει στον καθρέφτη κι αντικρίσει αυτό που πραγματικά είναι.
Είναι εκείνο το τέταρτο δημοσιότητας (κατά Άντυ Γουώρχολ), που «τραβιέται από τα μαλλιά» για να γίνει ώρες, μέρες και μήνες δημοσιότητας, προκειμένου να μην υπάρχει χώρος να βγει στο φως ο πραγματικός αγώνας για επιβίωση πολλών συνανθρώπων μας.

Του πρέπουν τιμές του Ντάφυ, αναφώνησαν οι θαυμαστές του, κι έσπευσαν σωρηδόν να τον υποδεχτούν στο αεροδρόμιο, θυμίζοντάς μας ανάλογες εκδηλώσεις λατρείας με πρωταγωνιστή τον έτερο survivor Καφετζή (καμία σχέση με το επάγγελμα) πριν λίγο καιρό στην Ρόδο.

Βλέποντας τις εικόνες της υποδοχής των «ηρώων» που βγάζει σήμερα η χώρα, μας έρχονται στο νου κάποιοι στίχοι του Γιώργου Σουρή, όχι όμως από το περίφημο “Δυστυχία σου Ελλάς” αλλά από το Επίγραμμα:

«Ο Έλλην δύο δίκαια
ασκεί φιλελευθέρως:
Ουρείν τε και συνέρχεσθαι,
εις όποιο θέλει μέρος.»....

Και για να συμπαρασταθώ στην συνάδελφο, να ομολογήσω ότι από τον Τριαντάφυλλο – Ντάφυ, εγώ προτιμώ τον Ντάφυ Ντάκ.