Ο Μίχος, η ατιμωρησία και το κοινωνικό ρήγμα!

Πήραν φωτιά τα social και όχι άδικα με την χθεσινή ετυμηγορία της Εισαγγελέως της έδρας στην πολύκροτη δίκη του Κολωνού, για την υπόθεση βιασμού και εκπόρνευσης της 12χρονης.

Κανένα μυαλό δεν μπορεί να χωρέσει πως μια δικαστική λειτουργός μπορεί να αντιμετωπίζει ένα κοριτσάκι 12 χρονών, ως μια γυναίκα που δήθεν συναίνεσε στην ερωτική συνεύρεση με τον περιβόητο Μίχο. Κανείς δεν μπορεί να δεχθεί ότι, από τη στιγμή που το δικαστήριο αποδέχεται πως το μικρό κορίτσι, όπως μαρτύρησαν ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί, λέει όλη την αλήθεια ως προς το πως συνέβησαν τα φρικτά περιστατικά, η Εισαγγελεας τα αγνόησε και κατέληξε σε μια αδιανόητη συλλογιστική. Και πως φτάνει στην ουσία να αθωώνει (όχι σε όλα, αλλά στα πιο σημαντικά από τα αδικήματα) η δημόσια λειτουργός που έχει εκ της θέσης της την ευθύνη να προασπιστεί το δημόσιο συμφέρον!

Είναι δυνατόν να καταλήγει σε τέτοια πρόταση; Και μια πρόταση που έρχεται λίγες μόλις μέρες μετά το κοινοβουλευτικό φιάσκο των Τεμπών όπου στη μεγάλη της πλειοψηφία η Κοινωνία θεωρεί πως έγινε προσπάθεια συγκάλυψης και «μπαζώματος» της αλήθειας από ένα σύστημα που κάνει τα πάντα για να μη φωτιστούν όλες οι πτυχές της υπόθεσης, να μην καταθέσουν μάρτυρες, να μην γίνουμε κοινωνοί του τι ακριβώς συνέβη εκείνο το εθνικά ερεβώδες βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου του ‘23;

Κι αν θα πει ο αναγνώστης "μα πως συνδέετε τα ασύνδετα", θα απαντούσαμε πως είναι η νοητή γραμμή που χωρίζει το κράτος δικαίου μ’ εκείνο του κράτους των κολλητών και των ισχυρών, εκείνο που χωρίζει μια ευνομούμενη πολιτεία από ένα καθεστώς ανομίας, εκείνο που σαν ιστός μιας αράχνης πιάνει στο πέπλο της τους κακομοίρηδες και καταφρονεμένους της ζωής, κι αφήνει όσους έχουν άκρες, μπάρμπα στην Κορώνη, "δόντι" στις όποιες καταστάσεις.

Αυτό είναι το αφήγημα για να βαθύνει το κοινωνικό ρήγμα ανάμεσα σε κυβερνώντες και κυβερνώμενους. Αυτό είναι που δίνει καύσιμη ύλη σ’ εκείνους που πιστεύουν πως είναι όλοι ίδιοι, πως θέλουν κρεμάλες οι πολιτικοί, που παίρνουν φωνή και υπόσταση τα ακροδεξιά μορφώματα και που πολύ φοβόμαστε πως και στη χώρα μας το βράδυ της 9ης Ιουνίου, όταν θ’ ανοίξουν οι κάλπες των ευρωεκλογών θα τρίβουμε τα μάτια μας.

Κι αφού δεν μπορούν να το κάνουν οι θεματοφύλακες του συστήματος και ίσα ίσα με τη στάση και τη συμπεριφορά τους δίνουν αφορμή για την απαξίωση των θεσμών, ε, τότε πέφτει το βάρος στις πλάτες των πολιτών: αυτό δηλαδή που εσχάτως ονοματίζεται ως κοινωνική αντιπολίτευση!

φωτογραφία ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ/EUROKINISSI