Ο λαός...δεν είναι χρυσόψαρο!

Του Δημήτρη Καρατζάνη

Παρακολουθoύσαμε χθες ένα ''παθιασμένο'' βουλευτή των ΑΝΕΛ  σε τηλεοπτικό πάνελ, να εκθειάζει ''στεντορεία τη φωνή'' τα ''επιτεύγματα'' του κυβερνητικού σχήματος των ΣύριζαΑΝΕΛ,που -τύχη αγαθή-
κυβερνά τη χώρα τον τελευταίο ενάμισυ χρόνο.

Τι για καινούργια αρχή ακούσαμε, τι για αποκατάσταση της σταθερότητας, τι για αποφασιστικότητα της κυβέρνησης ,τι για κοινωνικό πρόσωπο, τι...τι...τι....Αδυνατούσα, ομολογώ, να παρακολουθήσω το ''χείμαρρο'' των εκφωνούμενων από το βουλευτή ''επιτευγμάτων'' της αριστεροδεξιάς διακυβέρνησης.

Εκεί όμως που έμεινα κυριολεκτικά ''ενεός''( ''κάγκελο''το λέει η εγγονή μου),ήταν όταν άκουσα τον βουλευτή, ως έμπειρο μετεωρολόγο, να αναγγέλει περιχαρής , ότι, όπου νάναι, στη μακαρία χώρα μας, θα αρχίσει να βρέχει...δις.
Και κατανοώ απόλυτα την αντίδραση του συμπατριώτη μας βουλευτή κ. Γκεγκέρογλου, παρευρισκόμενου στο πάνελ, που με το άκουσμα του επικείμενου ασυνήθιστου φαινομένου, άρχισε να αναζητά ομπρέλα ,από ανησυχία προφανώς ,μήπως και τούρθει κανένα ξεγυρισμένο ...δις κατακέφαλα ...

Το πάθος, υπό την έννοια της αφοσίωσης σε ένα σκοπό, αποτελεί κατά τον Γερμανό διανοητή Max Weber κορυφαίο χαρακτηριστικό για ένα πολιτικό .Πρέπει όμως να συνοδεύεται-λέει ο ίδιος -και από δύο άλλα στοιχεία. Το αίσθημα της ευθύνης και την αίσθηση του μέτρου.
 

Φοβούμαι ότι και τα δύο αυτά χαρακτηριστικά ,δε σπανίζουν απλώς , αλλά ελλείπουν τελείως,όχι μόνο από τον προαναφερθέντα, βουλευτή, αλλά από όλη την ηγετική ομάδα των ΣυριζαΑΝΕΛ.

Γιατί αν είχαν αίσθημα ευθύνης, δε θα οδηγούσαν τη χώρα  σε τρεις εκλογικες αναμετρήσεις κι ένα αλλοπρόσαλλο δημοψήφισμα, δε θα ανέκοπταν την αναπτυξιακή  πορεια  της οικονομίας στο τέλος του 14 και δε θα φόρτωναν στην πλάτη του Ελληνικού λαού,  την εντελώς αχρείαστη φοροκαταιγίδα που ψήφισε και ψηφίζει η βουλή αυτές τις μέρες.

 Όσο για την αίσθηση του μέτρου ,δεν έχει παρά να παρακολουθήσει κανείς, το τι  λένε και  το τι γράφουν καθημερινά,οι  κορυφαίοι Συριζανελιστές  . Ακούγοντας τους κανείς  να απαριθμούν τις επιτυχίες της διακυβέρνησης τους,  αναρωτιέται σοβαρά. ''Βρε μπας και ζω σε άλλη χώρα ή όλα αυτά τα σπουδαία  συμβαίνουν...νύχτα και δεν τα παίρνομε χαμπάρι''.

Τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα , τα όσα είπε ο κ. Τσίπρας στα εγκαίνια του αγωγού ΤΑΠ στη Θεσσαλονίκη πριν δυο μέρες. Ορθά όλα οσα είπε. Και για τη Γεωστρατηγική αναβάθμιση της χώρας , και για τα οφέλη της οικονομίας  και για την απασχόληση κλπ, κλπ.

Αναρωτιώμαστε όμως, ο ίδιος  δεν ήταν, που, μόλις δυο χρόνια πριν, χαρακτήριζε τη συμφωνία ''αποικιακή'' και δεν την ψήφισε το κόμμα του όταν ήρθε στη βουλή το Δεκέμβριο του 13, γιατί ''...η επιλογή ΤΑΠ δεν ήταν αποτέλεσμα ενεργού πολιτικής της Ελλάδας...και σε καμιά περίπτωση δεν προσφέρει στη χώρα μας, τα οφέλη που προπαγανδίζουν τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης, ενώ περιλαμβάνει και σκοτεινά σημεία  ''

Πως μέσα σε δυό μόνο χρόνια η τρισκατάρατη συμφωνία, χωρίς να αλλάξει τίποτα, ,έγινε συμφωνία αναβάθμισης ,ελπίδας και προοπτικής για τη χώρα; Να παρενέβη η θεία χάρη που μεταμόρφωσε το Σαούλ σε Παυλο ,το βλέπομε λίγο δύσκολο... Τείνομε να δεχτούμε μια πιο...  πεζη εκδοχή. Τη Μακιαβελική αρχή  ''ο σκοπός (η εξουσία εν προκειμένω) αγιάζει τα μέσα''

Ας έχουν πάντως υπόψη τους όλοι αυτοί ,πως ο λαός έχει πολλά τρωτά ,αλλά...δεν είναι ...χρυσόψαρο.