Ο Καστανίδης, ο Παρασύρης και στη μέση ο Ανδρουλάκης

Του Δεκανέα Αλλαγής

Το ΠΑΣΟΚ ανασυντάσσει τις δυνάμεις του, ρίχνεται με τα μπούνια στη δουλειά με σκοπό να κάνει το δεύτερο μεγάλο βήμα και να ολοκληρώσει εκείνο που με συνέπεια είχε πει από το αναγεννητικό περσινό συνέδριο του ΠΑΣΟΚ ο πρόεδρος του: μια δύναμη που θα εκπροσωπεί με συνέπεια την σοσιαλδημοκρατία, ένα κόμμα που αναγεννάται από τις στάχτες του και που μ’ ένα σύγχρονο, φιλοευρωπαϊκό, τολμηρό προγραμματικό λόγο θα διεκδικήσει να γίνει πραγματική αντιπολίτευση απέναντι στη δύσκολη κατάσταση που βιώνει καθημερινά ο Έλληνας πολίτης.
Μ’ ένα νέο αρχηγό, μια νέα ομάδα στελεχών που έπρεπε να δημιουργηθεί από το μηδέν χωρίς αποκλεισμούς και παρεούλες κι ένα αφήγημα που θα επέτρεπε στο ΠΑΣΟΚ να διεκδικήσει όχι μόνο το χώρο του αλλά και τον κόσμο του πίσω.

Αυτά τα είχε πει πέρυσι ο Ανδρουλάκης, τότε που δεν υπήρχαν predator, υποκλοπές, Καϊλή, Τέμπη και άλλα ζητήματα που ουσιαστικά επέβαλαν ( και ) στο ΠΑΣΟΚ μια ατζέντα που δεν την επιδίωξε ο πρόεδρος και το κόμμα και έδειχναν προσώρας να βγάζει αρκετά από τις ράγες το κόμμα με τον κίνδυνο να βρεθεί στα βράχια, ομφαλοσκοπώντας ξανά για τα μίζερα μονοψήφια νούμερα.

Ο Ανδρουλάκης ρίσκαρε: είπε όχι στον Μητσοτάκη και τον Τσίπρα, ριψοκινδύνεψε να μείνει στην ιστορία ως ο πρόεδρος του κόμματος που πρότεινε Χ και Ψ, αλλά το αποτέλεσμα του βγήκε. Μπορεί στην Αθήνα να μάχεται ακόμα με τα χαμηλά μονοψήφια, αλλά η περιφέρεια έστειλε το μήνυμα και όλα δείχνουν ανεξαρτήτως ποια σειρά θα έχουν στην κατάταξη με το ΣΥΡΙΖΑ πως με μια ανανεωμένη κοινοβουλευτική ομάδα θα έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων εντός της βουλής και αργά ή γρήγορα, με πιθανότερο επόμενο σταθμό τις Ευρωκλογές του 2024, θα είναι εκείνο που θα επιχειρήσει να απαντήσει στην πολιτική κυριαρχία του Μητσοτάκη.
Είδε ιστορικά στελέχη του όπως ο Σκανδαλίδης κι ο Λοβέρδος να μένουν εκτός Βουλής, αναδείχτηκε μια νέα γενιά όπως ο Δουδωνής, ο Χριστοδουλάκης και ο Μάντζος να παίρνουν τη σκυτάλη στον ηγετικό πυρήνα του κόμματος και χτίζεται ένας πυρήνας βουλευτών που ηλικιακά είναι πάνω κάτω στα χρόνια και τις αντιλήψεις του Ανδρουλάκη να σπρώχνουν το νέο ΠΑΣΟΚ της επόμενης γενιάς.

Κανείς δεν μεμψιμοίρισε που έμεινε απέξω. Ακόμα κι ο Λοβέρδος βγήκε και στήριξε το ΠΑΣΟΚ, χωρίς κατ' ουσίαν να του το ζητήσει κανείς. Όλοι πλην του Καστανίδη. Που θεώρησε πως τον πρόσβαλλε ο πρόεδρος επειδή του στέρησε την κοινοβουλευτική θητεία της μίας ημέρας. Που δεν τον ενημέρωσε μια βδομάδα πριν λες και το έκανε με το Χρηστίδη και τον Παρασύρη που είχαν την ίδια αγωνία. Ναι μιλάμε για εκείνον τον κοινοβουλευτικό που ξεκίνησε την πορεία του όντας βουλευτής από το 1981 σε ηλικία 25 χρόνων!
Και που μετά από 42 χρόνια βουλευτής, έχοντας βγάλει «αράχνες» στην καρέκλα του βουλευτή Θεσσαλονίκης, ουσιαστικά κόβοντας το δρόμο σε όποιο νέο στέλεχος του κόμματος επιχειρούσε να ξεμυτίσει, να θεωρεί ακόμα και τώρα πως το ΠΑΣΟΚ του χρωστάει!

Σαν τα ουκ ολίγα στελέχη του παλαιού ΠΑΣΟΚ που γεννήθηκαν βουλευτές και « πρωταγωνιστές» από τότε που μπουσουλούσαν στην κολυμβήθρα. Που με τη νοοτροπία του μόνιμου και καπαρωμένου βουλευτή δεν πρόσφερε ως φάνηκε εκ του αποτελέσματος το παραμικρό στο να ανυψωθεί έστω και λίγο το ισχνό εκλογικό αποτέλεσμα του ΠΑΣΟΚ στη συγκεκριμένη εκλογική περιφέρεια!

Την ίδια ώρα που το Ηράκλειο και οι υποψήφιοι βουλευτές του πρωταγωνιστούσαν στη μεγάλη ανατροπή. Που διπλασίασαν ποσοστά και ψήφους. Που στο προπύργιο του ΣΥΡΙΖΑ τον κοίταξαν στα μάτια κι ετοιμάζονται για τη μεγάλη ανατροπή.
Αυτή λοιπόν την εκλογική περιφέρεια τίμησε ο Ανδρουλάκης και προφανώς όχι τους 11.646 ψηφοφόρους του Παρασύρη. Επιβράβευσε με τον τρόπο του όλους όσοι έδωσαν εδώ στο Ηράκλειο μια μάχη που όμως έφερε αποτέλεσμα αλλά και δίνει κίνητρο να σπάσει κι άλλο το κοντέρ.

Όμως το σημαντικότερο που δεν κατάλαβε ο οργισμένος Καστανίδης είναι πως τώρα που το ΠΑΣΟΚ συμβολικά ξυπνά στον ψηφοφόρο το όνειρο της αναγέννησης του εαυτού του, σε μια εκλογική συνθήκη που ο Ανδρουλάκης εκφράζει το «νέο» και ο Τσίπρας το « παλαιό», έρχεται ο πιο πεπαλαιωμένος κοινοβουλευτικός του, να του δείξει με έναν εμφατικό τρόπο πόσο δίκιο είχε ο Ανδρουλάκης που έριξε βάρος στην ανανέωση της κοινοβουλευτικής ομάδας του και να του ενισχύσει το αρχηγικό προφίλ, σε μια ώρα που δεν υπάρχει χρόνο για γκρινιάρηδες και εαυτούληδες!