Ο Ερντογάν ονειρεύεται

Του Δημήτρη Μιμή

Αυτό που διεκδικεί σήμερα η Τουρκία είναι τα οφέλη από το φυσικό αέριο της Μεσογείου. Το θεωρεί νόμιμο για τον εαυτό της και κάνει το κάθε τι για να το πετύχει, παρ΄ ότι  γνωρίζει  ότι αυτό είναι λάθος. Βλέπομε τι κάνει γύρω της, στη Συρία, στη Λιβύη, στην Ανατολική Μεσόγειο, στην Κύπρο, στο Αζερμπαϊτζάν.    

Θα μου πείτε βέβαια ότι υπάρχει η Ευρώπη και το ΝΑΤΟ, που θα αποτρέψουν την ικανοποίηση των επιθυμιών της και θα σταθούν εμπόδιο στις βλέψεις της παράλογης Τουρκίας.  Αυτό δεν μένει παρά να το δούμε, διότι δεν πιστεύουμε σε κάτι τέτοιο γατί σήμερα εξυπηρετούνται μονάχα τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων. Στην πρόσφατη σύνοδο της Ε.Ε. δεν είχαμε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ούτε κυρώσεις είχαμε από την Ε.Ε. Απεναντίας η Τουρκία συνεχίζει να συμπεριφέρεται βάσει  του σχεδίου της, μάλιστα απειλώντας όποιον στέκεται εμπόδιο στα σχέδια της. 

Πού όμως στηρίζεται η Τουρκία και συμπεριφέρεται με το γνωστό της τρόπο; Στους ψυχολογικούς παράγοντες συγκαταλέγεται η εικόνα που έχει ο Ερντογάν για τον εαυτό του, που τον θεωρεί ως κληρονόμο του οθωμανικού μεγαλείου αλλά ακόμα και ως το μεγάλο αδελφό του μουσουλμανικού κόσμου που όμως εδώ βρίσκει απέναντι του τη Σαουδική Αραβία. Εδώ θα πρέπει να λάβουμε υπ΄ όψη μας και την στήριξη που παίρνει από ένα μεγάλο μέρος του τουρκικού λαού αλλά την υποστήριξη του στις επεκτατικές του θέσεις οπότε και ο εθνικισμός είναι πολύ παρών.   

Επίσης θα πρέπει  να λάβουμε υπ΄ όψη μας ότι η Τουρκία είναι μια περιφερειακή δύναμη με 83 εκατομμύρια κατοίκους,  αλλά και τις πράξεις που καθημερινά διαπιστώνουμε που πάντα είναι ενάντια στο Διεθνές Δίκαιο. 

Με το σύμφωνο της Λιβύης, θεωρητικά κατάφερε να έχει μια μεγάλη πρόσβαση στην Ανατολική Μεσόγειο. Η πρόσοψη της βέβαια στη θάλασσα όσο αφορά το Αιγαίο Πέλαγος εμποδίζεται από τα νησιά μας τα οποία αποτελούν ένα τείχος μπροστά της. Αυτό δεν το παραδέχεται και δεν το ανέχεται. Μη ξεχνάμε ότι η τουρκική παρουσία στη Μεσόγειο θάλασσα έχει αρχή από τον 16^ο  αιώνα, η οποία είχε επεκταθεί από την Κωνσταντινούπολη μέχρι τη Λιβύη αλλά και την Κεντρική Ευρώπη. Αυτό οι Τούρκοι το προβάλουν ως ένα προηγούμενο. Τα Ελληνικά νησιά όμως  είναι κατοικημένα από την αρχαιότητα και μετά το 1922 οι Τούρκοι δεν είχαν καμία επαφή με τη νησιωτική Ελλάδα. Έκτοτε, παρά τις προσπάθειες των Τούρκων να έχουν πρόσβαση στα νησιά μας, αυτό δεν έχει καταστεί δυνατό. Τα παραμύθια επομένως των γειτόνων μας για το Αιγαίο δεν έχουν καμία λογική, γιατί υπάρχει μια συνεχής ελληνική παρουσία στα νησιά. 

Έτσι λοιπόν σήμερα η Τουρκία παρουσιάζεται να έχει μια επιθετική εθνικιστική θέση.  Εκεί που υπάρχει  κρίση αλλά και απουσία της Δύσης έρχεται αυτή και παίρνει θέση, όπως για παράδειγμα στη Λιβύη και στη Συρία  και δεν διστάζει να έρθει σε αντιπαράθεση με Ρώσους η Γάλλους. Οι προκλήσεις του Ερντογάν είναι και θα είναι παρούσες διαρκώς. Καθημερινά θα γίνεται και πιο προκλητικός με τους γείτονες του. Τώρα μάλιστα προσπαθεί να εκμεταλλευτεί και τις προεδρικές εκλογές στα κατεχόμενα εδάφη της Βόρειας  Κύπρου, που μόνο από την Άγκυρα αναγνωρίζονται. Η Τουρκία θα συνεχίσει κάθε εβδομάδα να προκαλεί με μια νέα κρίση που όμως αυτό δείχνει την δική της κρίση τις συνέπειες τις οποίες θα τις βρούμε μπροστά μας πολύ σύντομα.