Ο άλλος μας ... εαυτός ...

Της Κατερίνας Μαλλιωτάκη

Από την στιγμή που η μητέρα, μας κατακεραυνώνει με το βλέμμα της καθώς πέφτει το πιρούνι κάτω, την στιγμή που κάποιος συμμαθητής μας κοιτάει λοξά σε μια ερώτηση που απαντήσαμε σωστά έως στον συνάδερφο που υπαινίσσεται με ειρωνεία την κριτική του, ο «αληθής μας εαυτός» καλείται να ρυθμίσει τα θέλω του βάσει των αναγκών και των επιθυμιών των άλλων για να μπορέσει να προσαρμοστεί. 

Συχνά οι άνθρωποι αισθάνονται ότι δε γνωρίζουν καλά τον εαυτό τους, τα δυνατά και τ’ αδύνατα σημεία τους ή καλύτερα τις ανάγκες τους. Ο αληθής εαυτός ή αλλιώς « ο καλός» μας εαυτός, χαρακτηρίζεται από την ελαστικότητα εκείνη που είναι απαραίτητη να αντιμετωπίσουμε τις ποικίλες καταστάσεις της ζωής.

 Το άτομο που έμαθε από την βρεφική του ηλικία να συμμορφώνεται προς τις ανάγκες των άλλων, σε μια κρίσιμη στιγμή θα υποχωρήσει ξανά και θα κάνει ένα μεγαλύτερο συμβιβασμό για να μην χάσει την αγάπη και το ενδιαφέρον τους. Αυτό αυτομάτως σημαίνει ότι η ανάγκη μας να ευχαριστήσουμε ένα πρόσωπο σημαντικό στην ζωή μας ή να εισπράξουμε ένα μπράβο, μας κάνει να κρύβουμε πολλές φορές τον αληθινό μας εαυτό.

Μέσα σας λοιπόν κρύβονται όχι μόνο θετικά συναισθήματα και συμπεριφορές αλλά και βιώματα, πληγές, και παθήματα τα οποία φανερώνουν πτυχές του εαυτού μας. Μερικά βασικά τραυματικά γεγονότα κατά την παιδική μας ζωή, μπορούν να μας οδηγήσουν σε συμπλεγματικούς σχηματισμούς με αποτέλεσμα να ακολουθούμε λανθασμένες συμπεριφορές και να υιοθετούμε τον «κακό» μας εαυτό. Π.χ Αν κάποιος αισθάνεται κατώτερος, είναι φυσικό να μην  πιστεύει στον εαυτό του οπότε θα εξαρτάται από τις ανάγκες και επιθυμίες των άλλων, κατά συνέπεια θα προσπαθεί να ελίσσεται και να προσαρμόζεται στα θέλω τους για να γίνεται αρεστός.

Τα συμπλέγματα είναι στην πραγματικότητα «θρυμματισμένες ψυχές». Η αιτιολογία της προέλευσής τους είναι συχνά ένα λεγόμενο τραύμα, ένα συναισθηματικό σοκ ή κάτι που διαχωρίζει ένα κομμάτι της ψυχής. Συχνά βέβαια αναπτύσσουμε στάσεις και πεποιθήσεις που υποστηρίζουν και ενισχύουν αυτά τα συμπλέγματα, όπως π.χ «οι θυμωμένοι άνθρωποι είναι πάντα κακοί». 

Ο Γιουνγκ μάλιστα τόνισε ότι τα συμπλέγματά από μόνα τους,  δεν είναι αρνητικά, αλλά μόνο τα αποτελέσματά τους. Η εσωτερική μας παρόρμηση που δήλωνε “Αυτό θέλω” μετατρέπεται στην ερώτηση: “Επιτρέπεται να το θέλω;” Με αυτό το σκεπτικό σπαταλάμε ολόκληρη την ζωή μας καθώς στο πέρασμα των χρόνων όλο και περισσότερο συσσωρεύονται στο δισάκι μας συναισθήματα αμφιβολίας, ενοχής, ντροπής, και φόβου που μας αναγκάζουν να δείχνουμε το σκληρό μας πρόσωπο. Χωρίς να έχουμε ενσωματώσει αυτά τα συμπλέγματα, οι ζωές μας παρεμποδίζονται.

Μόνο αν ανακαλύψουμε τις αλήθειες που κρύβονται μέσα μας και αν κατανοήσουμε τις αιτίες -όχι τις αφορμές- της συμπεριφοράς μας, θα μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε τις αλλαγές που θέλουμε στον εαυτό μας. Η επίγνωση κι η συνειδητοποίηση είναι οι λέξεις κλειδιά καθώς κάθε ένας θα πρέπει να βελτιώνει συνεχώς τον εαυτό του και να βρίσκεται σε συνεχή ενδοσκόπηση. Από την άλλη καλό είναι να μην υποτιμούμε το θετικό μας πρόσωπο αλλά να αξιολογούμε τα γεγονότα προς την ενίσχυση της θετικής μας εικόνας καθώς τα καταπιεσμένα συναισθήματα χρειάζονται αποδοχή.

Σπάστε λοιπόν τον παραμορφωτικό καθρέπτη που σας εμποδίζει να ανακαλύψετε το «άλλο» σας πρόσωπο και αντιμετωπίστε τα συναισθήματα σας που παραμένουν ζωντανά, όσο βαθιά κι αν τα έχετε κρύψει. Όλες οι εσωτερικές συγκρούσεις, που τόσο δυσκολευόμαστε να συμφιλιώσουμε, διασπούν τον εαυτό μας σε αρνητικά κομμάτια και τον εμποδίζουν να επενδύσει στην ψυχοσωματική του ολότητα και την πνευματική του ισορροπία. Αναδείξτε τον καλύτερο σας εαυτό κι επενδύστε σε αυτόν σαν πολύτιμη αξία ζωής και αναγέννησης!