Νίκος Ανδρουλάκης: Η κυβέρνηση εμπαίζει το επιστημονικό προσωπικό της χώρας εν μέσω αυτής της πρωτόγνωρης κρίσης

Του Νίκου Ανδρουλάκη

Για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των οικονομικών συνεπειών της πανδημίας του νέου κορωνοϊού, απαιτείται η λήψη στοχευμένων μέτρων για την προστασία επιχειρήσεων και εργαζομένων. Έτσι, σε αυτό το πλαίσιο, μόλις τις προηγούμενες ημέρες ψηφίσαμε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την άρση των υφιστάμενων περιορισμών χρήσης των αδιάθετων κονδυλίων των διαρθρωτικών ταμείων, ώστε τα διαθέσιμα χρήματα να χρησιμοποιηθούν για την ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, αλλά και σε μέτρα ενίσχυσης των πληττόμενων κλάδων της οικονομίας. Παράλληλα, με γραπτή μου ερώτηση προς την Επιτροπή, έθεσα και το θέμα της άμεσης οικονομικής στήριξης εργαζομένων και ελευθέρων επαγγελματιών με τα ανωτέρω χρήματα.

Προτεραιότητα όλων μας είναι ο περιορισμός της εξάπλωσης του ιού, η προστασία της δημόσιας υγείας και η προάσπιση του ύψιστου αγαθού, που δεν είναι άλλο από την ανθρώπινη ζωή. Για το λόγο αυτό, ορθώς, ακολουθούμε τις συστάσεις των ειδικών επιδημιολόγων για τον κατ΄οικον αυτοπεριορισμό μας. Όμως, υπό αυτές τις συνθήκες, η οικονομική δραστηριότητα έχει παγώσει, οι κατασκευαστικές εργασίες έχουν περιοριστεί στο ελάχιστο και φυσικά τα δικαστήρια της χώρας έχουν κλείσει. Και ενώ   ο Πρωθυπουργός δηλώνει ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο, οι Υπουργοί του θεώρησαν πως σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή, το βέλτιστο μέτρο για την ενίσχυση των κλάδων των μηχανικών, δικηγόρων, οικονομολόγων και ιατρών, είναι η χορήγηση επιταγών κατάρτισης 600 ευρώ, έναντι της άμεσης προσωρινής ενίσχυσής τους, όπως προβλέπεται για όλους τους υπόλοιπους πληττόμενους εργαζομένους.

Σύμφωνα με τις σχετικές ανακοινώσεις της κυβέρνησης, το ποσό της ενίσχυσης για κατάρτιση θα καταβληθεί σε δύο δόσεις, μετά την πιστοποιημένη συμπλήρωση 50 ωρών τηλε-εκπαίδευσης για κάθε δόση. Έτσι, με το συγκεκριμένο μέτρο η κυβέρνηση ουσιαστικά, αντί να έχει ως προτεραιότητα την ενίσχυση των επαγγελματιών που σταμάτησαν να εργάζονται λόγω αυτής της πρωτοφανούς υγειονομικής κρίσης, φαίνεται μάλλον να ενδιαφέρεται περισσότερο για την στήριξη των διάφορων κέντρων και φορέων εκπαίδευσης που θα αναλάβουν την υλοποίηση της δράσης αυτής.

Οι επιστήμονες και ελεύθεροι επαγγελματίες της χώρας αντιμετωπίζονται ως εκ τούτου ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Εμπαίζονται, καθώς θεωρείται από τους αρμόδιους Υπουργούς ότι σε αυτή την οικονομική συγκυρία, προέχει η δήθεν κατάρτισή τους έναντι της ανάγκης τους για εξασφάλιση της καθημερινής επιβίωσης των ίδιων και των οικογενειών τους. Το επιστημονικό προσωπικό της χώρας δεν έχει ανάγκη τους εμπαιγμούς της κυβέρνησης, αλλά από ξεκάθαρα μέτρα που θα τους βοηθήσουν να ξεπεράσουν αυτή την κρίση με αξιοπρέπεια. 

Και επειδή κανένας φυσικά δεν ισχυρίζεται ότι υπάρχει ένα λεφτόδεντρο ή μία απεριόριστη πηγή χρημάτων η οποία θα καλύψει όλα τα κενά που θα δημιουργηθούν, χρειαζόμαστε στοχευμένα βοηθήματα, δράσεις και μέτρα που με αξιοκρατικά και αντικειμενικά κριτήρια θα ενισχύσουν τον κάθε κλάδο ξεχωριστά, και όχι λογικές που περιφρονούν τη νοημοσύνη του Ελληνικού λαού.