Του Κώστα Χαρτζουλάκη
Η παγκόσμια κλιματική κρίση είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το νερό. Η κλιματική αλλαγή αυξάνει τη μεταβλητότητα του κύκλου του νερού προκαλώντας ακραία καιρικά φαινόμενα, μειώνοντας την προβλεψιμότητα της διαθεσιμότητας του, επηρεάζοντας την ποιότητα των υδατικών πόρων και απειλώντας τη βιώσιμη ανάπτυξη και τη βιοποικιλότητα σε παγκόσμιο επίπεδο. Η αυξανόμενη ζήτηση για νερό αυξάνει τις ανάγκες ενέργειας για άντληση, μεταφορά και επεξεργασία του νερού και έχει συμβάλει στην υποβάθμιση κρίσιμων ΄δεξαμενών΄ άνθρακα που εξαρτώνται από το νερό, όπως οι περιοχές με τύρφη. Επιπλέον, ορισμένα μέτρα για το μετριασμό της κλιματικής αλλαγής, όπως η διευρυμένη χρήση βιοκαυσίμων, μπορούν να επιδεινώσουν περαιτέρω τη λειψυδρία.
Η προσαρμογή στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στο νερό θα προστατεύσει την υγεία και θα σώσει ζωές. Η εφαρμογή κυκλικών συστημάτων παραγωγής και η χρησιμοποίηση του νερού πολύ πιο αποτελεσματικά θα μειώσει τα αέρια του θερμοκηπίου και θα συμβάλει στην αύξηση της παραγωγής τροφίμων. Η καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής θα δημιουργήσει τεράστιες ευκαιρίες για την οικονομία σε πολλούς τομείς.
Η εθνική και περιφερειακή πολιτική για το κλίμα πρέπει να έχει σχέδιο και ολοκληρωμένη προσέγγιση για την αλλαγή του κλίματος και τη διαχείριση των υδατικών πόρων. Η αύξηση του υδατικού ελλείμματος και η ικανοποίηση των μελλοντικών απαιτήσεων θα απαιτήσουν όλο και πιο σκληρές αποφάσεις σχετικά με τον τρόπο κατανομής των υδάτινων πόρων μεταξύ ανταγωνιστικών χρήσεων νερού και, μεταξύ άλλων, για τον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής και την προσαρμογή. Αν θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα βιώσιμο μέλλον, οι εφαρμοζόμενες πρακτικές δεν πρέπει να αποτελούν πλέον επιλογή και η διαχείριση των υδατικών πόρων πρέπει να εξεταστεί εξονυχιστικά υπό το πρίσμα της αλλαγής του κλίματος.
Απαιτούνται περισσότερες επενδύσεις σε βελτιωμένα υδρολογικά δεδομένα, ιδρύματα και διακυβέρνηση, εκπαίδευση και ανάπτυξη ικανοτήτων, αξιολόγηση κινδύνου και ανταλλαγή γνώσεων. Οι πολιτικές πρέπει να διασφαλίζουν την εκπροσώπηση, τη συμμετοχή, την αλλαγή συμπεριφοράς και τη λογοδοσία όλων των ενδιαφερόμενων μερών, συμπεριλαμβανομένου του ιδιωτικού τομέα και της κοινωνίας των πολιτών. Τα σχέδια προσαρμογής πρέπει να ενσωματώνουν στοχοθετημένες στρατηγικές που βοηθούν τους πληθυσμούς χαμηλότερου εισοδήματος – εκείνους που πλήττονται δυσανάλογα από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής – για αξιοπρεπή διαβίωση στις νέες συνθήκες.
Δεν έχουμε την πολυτέλεια να περιμένουμε. Ο καθένας έχει ένα ρόλο να παίξει.
