Να κριθεί κάθε Πάσχα από το φιλί του

της Γεωργίας Καρβουνάκη

Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες, πρωθυπουργούς και λοιπούς ευγενείς, σε μια εποχή κατά την οποία αναμετρώνται ο Υιός του Θεού με τον Ιό αγνώστου πατρός. Δυσκολότεροι οι καιροί για τους λαούς και δυσκολότατοι για όσους εμπλέκονται στις δράσεις που προετοιμάζουν και υλοποιούν τη διαδικασία που θα οδηγήσει στην Ανάσταση. Τελικά ποιος απ’ όλους είναι «ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου» για να βασανιστεί;

Μια πρόχειρη λύση στο πρόβλημα διεκπεραίωσης της ζοφερής καθημερινότητας είναι η αποσύνδεση των συστατικών της -προσώπων, πραγμάτων, καταστάσεων- και επανασύνδεσή τους υπό άλλους όρους ώστε να γίνει πιο ελκυστική, τόσο που να την αντέχουμε. Αν φέρουμε στα μέτρα της εποχής το θείο δράμα ίσως να γίνει πιο υποφερτό το ανθρώπινο. Μην φοβηθείτε να το κάνετε ακόμη και όσοι η πίστη ή η λογιοσύνη σας δεν επιτρέπει τέτοιες ακροβασίες. Άλλωστε, η υπερβολή που αγγίζει τα όρια του παραλόγου σε άλλα πεδία είναι καθημερινή εκ μέρους και των πιστών και των λογίων, όπως εύκολα διακρίνουμε από τη δραστηριότητα στα κοινωνικά δίκτυα. 

Η Μεγάλη Εβδομάδα βρίσκεται εν εξελίξει, ύστερα από ένα σχετικά ήσυχο Σάββατο του Λαζάρου, με μεμονωμένα περιστατικά μαζικής εξόδου με παραποίηση στοιχείων ταυτότητας. Τα έκτροπα άρχισαν να κλιμακώνονται την Κυριακή των Βαΐων όταν συνωστισμός σημειώθηκε παντού και όχι μόνο στην Ιερουσαλήμ. Αν και ως γνωστόν ο Κύριος είναι πανταχού παρών άρα και στο σπίτι τους, οι πιστοί, γνωρίζοντας από προηγούμενα χρόνια ότι εκείνος πρόκειται να τους σώσει με τη θυσία του, ξεχύθηκαν στους δρόμους, τα πάρκα και τις παραλίες για να τον προϋπαντήσουν και να του δώσουν κίνητρο να προχωρήσει. Στα χέρια, αντί για βάγια, η συντριπτική πλειοψηφία κρατούσε το σμαρτφόουν και απαθανάτιζε με την κάμερα τις μεγάλες στιγμές της μαζικής εξόδου με κωδικό δραστηριότητας 6, για να τις ποστάρει στα κοινωνικά δίκτυα με hashtag #menoumespiti #wssanna #kalopasxa ενώ κάποιοι έβαλαν από συνήθεια ή για την ίντριγκα #vazelethnagapwthmanasoy.

Εννοείται ότι το κράτος έκανε χρυσές δουλειές, με τα βεβαιωμένα πρόστιμα να φτάνουν ποσό που καλύπτει την αποζημίωση ειδικού σκοπού ορισμένων ΚΑΔ και περισσεύουν και για υγειονομικό υλικό ενώ με νέα πράξη νομοθετικού περιεχομένου, όποιος συλλαμβάνεται εκτός έδρας με σούβλα στο πορτ-παγκάζ, θα υποχρεώνεται να εξοπλίσει μια κλίνη ΜΕΘ, για να δει πόσο κοστίζει η ανοησία.

Κι αν νομίζουμε ότι εμείς ζούμε ένα δράμα, αντί να παραπονούμαστε και να γκρινιάζουμε ότι δεν θα σουβλίσουμε, ας παρατηρήσουμε κάποιους από τους πρωταγωνιστές να ζουν τις δικές τους δυσκολίες. Μεγάλες στιγμές περνούν οι συλληφθέντες ιερείς οι οποίοι, κλεισμένοι στα μπουντρούμια της Μέρλιν (λέμε τώρα), βλέπουν να γίνεται πραγματικότητα το όνειρό τους να μαρτυρήσουν και, ποιος ξέρει, να αγιοποιηθούν έστω και ως δευτεροκλασάτοι ύστερα από καμιά τρακοσαριά χρόνια. Από την άλλη καταριούνται την ώρα και τη στιγμή που άκουσαν τον άγιο Κερκύρας να τους συμβουλεύει να αγνοήσουν την ενάτη εντολή. Ο εν λόγω άγιος προτρέπει το ποίμνιο να στείλει sms για σωματική άσκηση αλλά αντ’ αυτής να προσέλθει στους ναούς για θεία κοινωνία - αυτοκτονία - δολοφονία, δηλαδή να πει ψέματα και να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή του αλλά, κυρίως, τις ζωές των άλλων. Όσοι υπάκουσαν είναι κυριολεκτικά για τα σίδερα, συμπεριλαμβανομένης της δημάρχου Κέρκυρας. Θυμηθείτε να την ξαναψηφίσετε, είναι άξια εκπρόσωπος του ποιμνίου.

Ένα προβληματάκι το δημιούργησε και η Κασσιανή τη Μεγάλη Τρίτη, όταν παρέδωσε μια αναθεωρημένη μορφή του τροπαρίου της, έχοντας παραλείψει την εμβληματική φράση «η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή» καθώς και κάθε ίχνος που να δείχνει μεταμέλεια για τις ζοφερές πράξεις της. Αντιθέτως, άφηνε αιχμές για τον σάπιο ρόλο του ανδρικού κατεστημένου. Ε, όχι, κυρία μου να αλλάξεις το καλύτερο επειδή άρχισες να ασπάζεσαι προοδευτικές θεωρίες ότι τάχα μου η γυναίκα αδικείται; Μήπως δεν είναι εκείνη που απολαμβάνει την τιμή να γεννά και να υπηρετεί τον άντρα και να τον φοβείται κιόλας συγχρόνως; Τελικά, αποδείχθηκε ότι τα περί αναθεώρησης δεν ήταν παρά fake news, όλα βαίνουν καλώς, η γυναίκα ξέρει τη θέση της και όσα λέγονται περί ενδοοικογενειακής βίας εν καιρώ καραντίνας είναι εκ του πονηρού και σίγουρα τα διαδίδουν οι φιλελέδες. Το θέμα λύθηκε και στα γκρουπ του facebook αναπέμπονται ύμνοι, αμήν αμήν αμήν και βοήθειά μας.  

Δραματικές ημέρες, όμως, προβλέπονται και για την οικογένεια του Ιούδα, το μεγαλύτερο πρόβλημα της οποίας είναι ο Τσιόδρας. Κάθε απόγευμα στις 6 σημειώνονται εχθροπραξίες μπροστά από την τηλεόραση, στην προσπάθεια να εμποδιστεί ο φερόμενος ως προδότης ν’ ακούσει την ενημέρωση. Ο ίδιος ο Ιούδας, παρά το μπούλινγκ που υφίσταται από σύζυγο και τέκνα, έχει πάρει πολύ στα σοβαρά την απειλή της πανδημίας και, ως άνθρωπος μιας κάποιας ηλικίας -έχει περάσει τα 2050 χρόνια και όσο νάναι έχει πέσει πια ο οργανισμός του-, θέλει να τηρήσει μια υπεύθυνη στάση. Δεν θέλει καν να πάει στον Μυστικό Δείπνο που είναι καλεσμένος, άλλωστε το βράδυ τη βγάζει μ’ ένα γιαουρτάκι, οπότε ούτε το φιλί θα δώσει. Η γυναίκα του επιμένει, εκείνος της λέει ότι καλύτερα να πάρει τηλέφωνο τον Πορτοσάλτε για να μεσολαβήσει στην κυβέρνηση ώστε να ενταχθεί ο ΚΑΔ του προδότη στο πρόγραμμα για την αποζημίωση ειδικού σκοπού των οκτακοσίων ευρώ, που φαίνεται και μεγαλύτερο ποσό από τα τριάντα αργύρια, τα παιδιά του λένε αντί φιλιού να στείλει στο Viber του Ρωμαίου διοικητή τη φωτογραφία του Ιησού. Εκείνος δεν το ‘χει με την τεχνολογία και γενικότερα με τις εξελίξεις, οι νέες, ασφαλέστερες μέθοδοι προδοσίας του είναι άγνωστες. Δεν έχει ενταχθεί καν στη ζώνη του ευρώ και πληρώνεται ακόμη σε αργύρια και, μάλιστα, όχι με κατάθεση σε λογαριασμό αλλά εν τη παλάμη και ούτω προδώσωμεν. Εκτός αυτού, φέτος η συναλλαγή πρέπει να γίνει ανέπαφα και δεν διαθέτει pos. Είναι μια σειρά από προβλήματα που είναι δύσκολο να τα διαχειριστεί ένας υπεραιωνόβιος και βάλε. Μέσα του βαθιά ξέρει πολύ καλά ότι, αν δεν φιλήσει τον Ιησού φέτος, όχι μόνο θα γλιτώσει από τον κορονοϊό και την πυρά του Μεγάλου Σαββάτου αλλά και από τις τύψεις που θα τον οδηγήσουν να κρεμαστεί από το δέντρο και συνεπεία αυτού να «ξεχυθούν τα σπλάχνα του», όπως πολύ τρυφερά περιγράφεται στις Πράξεις των Αποστόλων.

Κερδισμένος αλλά συγχρόνως και χαμένος φέρεται να είναι ο Πόντιος Πιλάτος, ο έχων και την ευθύνη της πολιτικής προστασίας της περιοχής του. Ναι μεν κανείς δεν θα μπορέσει να τον κατηγορήσει για το ότι νίπτει τας χείρας του, όμως η πράξη του χάνει τη μοναδικότητά της και τον συμβολισμό της αποποίησης ευθυνών και ο ίδιος παύει να είναι το παράδειγμα τόσων γενεών που έχουν κάνει σημαία το «λείπει ο υπεύθυνος» ή, όπως λέμε στην Κρήτη μας «’ξά σας». Ο Πιλάτος δεν είναι Χαρδαλιάς, που σε σφάζει μ’ ένα βλέμμα και μια λέξη, με τόση αξιοθαύμαστη αποφασιστικότητα. Η πράξη του Ποντίου δεν σημαίνει πια τίποτα παραπάνω από ένα πλύσιμο χεριών με νερό και σαπούνι ή αλκοολούχο διάλυμα, όπως προβλέπουν τα μέτρα ατομικής υγιεινής της περιόδου πανδημίας.

Αυτά και πολλά άλλα μας προβληματίζουν το Πάσχα 2020, ένα Πάσχα που δεν μοιάζει με κανένα άλλο. Στην αρχή της πανδημίας, μια ευφορία μας είχε κυριεύσει νομίζοντας ότι τη βραδιά της Ανάστασης απλά θα αντικαθιστούσαμε το φιλί με την αγκωνιά της αγάπης. Όμως, τα πράγματα είναι πιο σύνθετα και όχι τόσο αστεία, τελικά, όσο ο καθένας και μαζί η γράφουσα θα το ήθελε.

Ας δείξουμε την αγάπη μας με την απομάκρυνσή μας από τους δικούς μας ανθρώπους γιατί σε αντίθετη περίπτωση, αν τους συμβεί κάτι, πώς θα ζήσουμε την υπόλοιπη ζωή μας με την υποψία και μόνο ότι συμβάλαμε στον χαμό τους και ότι είμαστε υπεύθυνοι για το ότι ποτέ πια δεν θα μπορέσουμε να ξανακάνουμε μαζί τους Πάσχα;

Χρόνια πολλά, με υγεία, υγεία και υγεία!